Τελικά πόσους εχθρούς έχει ο ΣΥΡΙΖΑ – εκτός από τον εαυτό του; Τελικά, αν καταλάβαμε καλά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το… μεγάλο θύμα. Του φταίει η τρόικα – παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κ. Λαγκάρντ να αυξήσει την δύναμή του – του φταίνε οι τράπεζες, του φταίνε τα ΜΜΕ και, εσχάτως, του φταίνε και οι δημοσκοπήσεις.

Για όσο διάστημα οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν να προηγείται, δεν φαίνεται να υπήρχε κανένα πρόβλημα.

Τώρα που όλα δείχνουν πως το πράγμα έχει «γυρίσει», ξεκίνησε μια… επιστημονική συζήτηση περί μετρήσεων σε ρευστό σκηνικό και οξυμένης αντιπαράθεσης.

Συγγνώμη, αλλά δεν διεξάγονται για πρώτη φορά δημοσκοπήσεις στη χώρα.

Και, επίσης συγγνώμη, πάντα είναι οξυμένη η αντιπαράθεση στις προεκλογικές περιόδους.

Και – ούτε γι’ αυτό υπάρχει αμφιβολία – οι δημοσκοπήσεις παίζουν τον δικό τους προπαγανδιστικό ρόλο, καθώς δημιουργούν κλίμα, είτε απογοήτευσης, είτε αέρα νίκης που πιθανόν να στείλει τον κόσμο στον εμφανιζόμενο ως νικητή.

Αλλά τι να κάνουμε τώρα; Να καταργήσουμε τις δημοσκοπήσεις;

Ζήτησε (ο ΣΥΡΙΖΑ) «να γίνεται ουσιαστικός έλεγχος των πλήρων και πρωτογενών στοιχείων - αποτελεσμάτων όλων των δημοσιευόμενων πολιτικών δημοσκοπήσεων που κατατίθενται στην Ελεγκτική Δημοσκοπήσεων και να βρίσκονται στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου ιδιωτικού ή δημόσιου φορέα και πολιτικού κόμματος».

Υπάρχει κάποιο θέμα επ’ αυτού;

Τίθεται, βέβαια, και το θέμα των δημοσκοπήσεων μέσω ιστοσελίδων, διότι πράγματι οι άνθρωποι που «ψηφίζουν» μέσω ιστοσελίδων είναι οι επισκέπτες των συγκεκριμένων ιστοσελίδων – και επομένως αποκλείεται μεγάλο μέρος του πληθυσμού και το δείγμα δεν είναι σταθμισμένο.

Εντάξει, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση κερδισμένος βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ – αυτό δείχνουν όλες οι σχετικές «μετρήσεις».

Η πραγματικότητα είναι μία:

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε ξαφνικά – όσο και αν δεν το παραδέχεται, όσο και αν προσπαθεί να το κρύψει – να υποδέχεται πλήθη ψηφοφόρων προερχομένων κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, επικεφαλής των οποίων έχουν τεθεί πολύ γνωστά συνδικαλιστικά ονόματα, που έχουν θριαμβεύσει ως στελέχη του ΠΑΣΟΚ και τώρα δηλώνουν ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό αυτήν την έννοια, δεν γίνονται κατανοητές οι τελευταίες κόντρες που εκδηλώθηκαν στους κόλπους της ΓΣΕΕ μεταξύ της προσκείμενης στον ΣΥΡΙΖΑ συνδικαλιστικής παράταξης «Αυτόνομη Παρέμβαση» και της «ηγετικής ομάδας» της ΓΣΕΕ, επειδή η τελευταία μετείχε σε συνάντηση με τον κ. Βενιζέλο.

Επί του θέματος, μοιάζει να υπάρχουν δύο εξηγήσεις:

Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δείξει πως οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο η «ηγετική ομάδα»), παραμένουν στις θέσεις τους, είτε επιθυμεί να πάρει και τους υπόλοιπους – και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

Μάλιστα, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» διακηρύσσει πως «πρέπει το συντομότερο δυνατόν να αποκατασταθεί η σχέση εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας μεταξύ των εργαζομένων και της κορυφαίας τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης».

Πώς θα συμβεί αυτό; Δηλαδή ποιος άλλος τρόπος υπάρχει εκτός από την εκλογική διαδικασία; Άγνωστο!

Υ.Γ. Πολλή επιθετικότητα μαζεύτηκε τριγύρω. Και πολλά καλάμια…