Γράφει ο
Τάσος Κορώσης

Όλοι οι ηγέτες του κόσμου στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης στα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων - και σωστά.

Στην Ελλάδα, όμως, όταν σκότωναν τον ένα μετά τον άλλο τους επιχειρηματίες και έκαιγαν τις επιχειρήσεις δεν είπε κανείς για τη δική μας χώρα το «Je suis Charlie Hebdo».

Για τον Αθανασιάδη, τον Μομφεράτο, τον Αγγελόπουλο, τον Μπακογιάννη, τον εισαγγελέα, τους Αμερικάνους διπλωμάτες, ουδείς διαμαρτυρήθηκε, ούτε προσωπικότητες του διεθνούς και του ελληνικού χώρου, ούτε και οι εργαζόμενοι.

Κράτος χωρίς επιχειρηματίες και επαγγελματίες δεν έχει μέλλον.

Διότι οι επιχειρηματίες είναι κάτι μεταξύ ηλιθίων και «Αγίων»!

Είναι ο κορμός της οικονομίας ο οποίος καταπιέζεται από τους πάντες, ούτε ταμείο ανεργίας έχει ο επιχειρηματίας, ούτε εφάπαξ έχει, είναι υπάλληλος του εργαζόμενου.

Αν αντί εφάπαξ έχει ακίνητη περιουσία, του την παίρνουν πίσω σε αντίθεση με τους δημόσιους υπαλλήλους που τόσα χρόνια έπαιρναν εφάπαξ χωρίς μάλιστα τόσο μεγάλες ευθύνες.

Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στα πιο σκληρά κομμουνιστικά καθεστώτα!