Δευτέρα
25 Νοεμβρίου 2024
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 5181RSS FEED
Η πιο ισχυρή βιομηχανία του Κόσμου
Γράφει ο
Ηλίας Καραβόλιας
Καθώς ο B΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του, οι HΠA παρήγαγαν το ½ της παγκόσμιας ποσότητας άνθρακα, τα 2/3 της παγκόσμιας ποσότητας πετρελαίου και πάνω απ’ το μισό της παγκόσμιας ποσότητας ηλεκτρισμού. Οι διεθνείς εταιρείες τους ήταν σε θέση να παράγουν  και να πουλήσουν σε όλον τον κόσμο σχεδόν τα πάντα. Από   προϊόντα βαριάς βιομηχανίας (πλοία, αεροπλάνα, αυτοκίνητα, όπλα,  χημικά) μέχρι υπηρεσίες στον τριτογενή τομέα.

Οι  ΗΠΑ, που δεν δέχθηκαν στο έδαφος τους πλήγματα από τον πόλεμο, ήταν η γη της επαγγελίας για να απορροφούν τα καλύτερα μυαλά στις επιστήμες και στην τεχνολογία. Kατείχαν το 80% των παγκοσμίων αποθεμάτων χρυσού, στηρίζοντας πάνω σ’ αυτά το εθνικό τους νόμισμα που κυκλοφορούσε παντού στον κόσμο και είχαν έναν στρατό με νίκες και συνεχώς αυξανόμενη ισχύ, νέα όπλα (ατομική βόμβα) την στιγμή που οι υπόλοιποι πόλοι ισχύος ήταν σχεδόν εξουθενωμένοι στρατιωτικά και οικονομικά.

Ποιά είναι η σημερινή αληθινή εικόνα της αμερικανικής ηγεμονίας;

Oι HΠA έχουν εξελιχθεί στον μεγαλύτερο παγκοσμίως καταναλωτή αγαθών και υπηρεσιών που παράγονται μακριά από το έδαφος τους. Εξαιτίας αυτής της μετάλλαξής τους, είναι η πλέον υπερχρεωμένη χώρα που οφείλει  κυρίως στους «ανταγωνιστές» της.

Διαθέτει ένα νόμισμα το οποίο βρίσκεται μεν στην κορυφή της παγκόσμιας κυκλοφορίας, είναι  όμως ο ορισμός του πληθωριστικού χρήματος : H Fed  «κόβει δολάρια» ανεξέλεγκτα συντηρώντας έναν μύθο ευμάρειας ενώ δεκάδες άλλα κράτη πέφτουν κυριολεκτικά στις αγκαλιές του ΔNT και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Ο ελεγκτής όμως αυτών των οργανισμών, οι HΠA, δεν έχουν… ανάγκη εξωτερικών προγραμμάτων διάσωσης αφού έχουν τον δικό τους εκτυπωτή (Fed)  για να εκτυπώνουν χρήμα και τον δικό τους πήχη (ταβάνι χρέους) να ανεβοκατεβάζουν .

Ο εξασθενημένος ιδιωτικός του τομέας κάπως ισορροπεί από τα τεράστια  λιμνάζοντα κέρδη των αμερικανικών εταιρειών διεθνώς, κυρίως στα τελευταία 10 χρόνια. Αλλά τα κέρδη γράφονται εκτός ΗΠΑ με ταχύτερους ρυθμούς από ότι εντός.

Τι μένει λοιπόν ώστε να ωθήσει την αμερικανική, και ταυτόχρονα την παγκόσμια οικονομία, σε μια αναπτυξιακή τροχιά, δεδομένου ότι το φρεσκοτυπωμένο αμερικανικό ψάχνει νέες αγορές για κέρδη; («Το καρότο  είναι πιο αποτελεσματικό από το μαστίγιο αν θέλεις να οδηγήσεις το μουλάρι στη πηγή. Ένα πιστόλι είναι όμως πολύ πιο χρήσιμο, αν θέλεις να πάρεις από κάποιον το δικό του μουλάρι», είπε πρόσφατα ο Joseph S. Nye Jr., πρώην υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ )

Μία  είναι, και θα είναι πάντα, μια ισχυρή και μακροχρόνια βιώσιμη βιομηχανία για την αναζωπύρωση της αμερικανικής οικονομίας : Ο αμερικανικός στρατός. Η συντήρηση, η εκπαίδευση, ο εξοπλισμός, η τροφοδοσία , η μισθοδοσία και η οργάνωση αυτού του στρατού στοιχίζουν περισσότερο απ’ ότι όλοι μαζί οι επόμενοι δέκα στην παγκόσμια κατάταξη ( βλ. Sarajevo magazine, τ.9, 2006, p.8)

Δεν υπάρχει άλλο κράτος που να έχει 150 στρατιωτικές βάσεις έξω απ’ τα σύνορά του και περίπου 400 «εταιρίες» στο ευρύτερο σύστημα οργάνωσης της ασφάλειας και των πολεμικών επιχειρήσεων. 

Οι πόλεμοι που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ από την εποχή των Δίδυμων Πύργων μέχρι σήμερα, έχουν κοστίσει (εκτός από τις 225.000 ζωές)  και 4,4 τρισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με μια πρόσφατη πανεπιστημιακή έρευνα  που δημοσιεύτηκε από το Πανεπιστήμιο Brown σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Watson.

Χωρίς αυτά τα τρελά κόστη η μόνη διεθνώς ανταγωνιστική αμερικανική βιομηχανία, η πολεμική, θα είχε καταρρεύσει τα τελευταία 10 χρόνια, παίρνοντας μαζί της κάθε τι το αμερικανικό! Ας το κατανοήσουμε, διότι είναι εμφανές και αυτονόητο:  Πρόκειται για κόστη αυτοσυντήρησης του ρυθμού ανάπτυξης του αμερικανικού ΑΕΠ.  Aκόμα κι αν το αμερικανικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι το κάρο μπροστά απ’ το άλογο, η αμερικανική οικονομία «κινείται»! 

Με την παγκόσμια οικονομική κρίση να βαθαίνει και όλους πια να ανησυχούν για μια γενικευμένη κατάρρευση, δυστυχώς ο πόλεμος είναι η κατεξοχήν διέξοδος αφού ωφελεί σοβαρά την Οικονομία. Ποιούς θα βλάψει – πχ Συρία(;)- είναι το ζητούμενο και το πότε.

H εξουσία βρίσκεται στην άκρη του ντουφεκιού, είχε πει κάποτε ο Mάο. Απ΄ ότι φαίνεται, ενίοτε ισχύει και για την Οικονομία…