Μας αγοράζουν, αφού έριξαν την τιμή μας Ο ιταμός τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται πλέον οι εκπρόσωποι της τρόικας στη χώρα μας ήταν αναμενόμενος.  Το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Το πρόβλημα είναι σ’ αυτούς που όχι μόνο τους ανέχονται, αλλά και θεωρούν φυσιολογικό να συμβαίνουν όλα αυτά, ενώ οι ίδιοι διατηρούν τους τίτλους του «πρωθυπουργού», των «υπουργών», των «βουλευτών» και, επιτέλους, τον «Ελλήνων»!

Αλλά και πάλι, μόνοι τους το πήραν αυτό το θάρρος οι της τρόικας; Μάλλον όχι. Δεν θα τολμούσαν. Δεν θα διενοούντο τέτοια συμπεριφορά. Οι άνθρωποι απλώς επαναλαμβάνουν αυτά που ακούνε στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους με κυβερνητικούς αξιωματούχους.

Δεν το γράφω τυχαία αυτό.  Οι άνθρωποι ακούνε και τις δημόσιες δηλώσεις (και του ίδιου του πρωθυπουργού) και των άλλων συνεντευξιαζομένων. Κι’ αν όλα αυτά τα λένε δημόσια, είναι βέβαιο ότι τα ίδια λένε ενημερώνοντας τους δανειστές μας.

Σα να τους ακούμε: Διαμαρτύρονται αυτοί που ξεβολεύονται, οι προνομιούχοι, οι εγωιστές, οι συντεχνίες, οι διεφθαρμένοι, οι σπάταλοι – οι… ανθέλληνες, περίπου!

Μ’ αυτόν τον αέρα έκαναν χθες την εμφάνισή τους στην συνέντευξη Τύπου αυτοί οι κύριοι. Με απύθμενο θράσος, ενώ γνωρίζουν πως το σύνηθες είναι να αποτυγχάνουν και όχι να επιτυγχάνουν.

Διαπίστωσαν, βέβαια, ότι εδώ στην Ελλάδα είμαστε βαθιά νυχτωμένοι. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν την προηγουμένη της προκλητικής εμφάνισής τους με όσα προχθές είπε ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν απολογούμενος για την αρνητική αξιολόγηση του Ταμείου. Ότι δηλαδή μετράνε περισσότερες αποτυχίες από επιτυχίες και πως πρέπει να φέρονται πιο σεμνά.

Άλλωστε, δεν φταίνε οι εκπρόσωποι των δανειστών μας. Μας έδωσαν χρήμα (έστω και με ληστρικό επιτόκιο) και μας αγόρασαν. Τώρα, μας υποδεικνύουν τι θα κάνουμε. Πότε με τους μισθούς, πότε με τις συλλογικές συμβάσεις και τώρα με την δημόσια περιουσία μας.

Αυτός ήταν φαίνεται ο τελικός σκοπός: Να πέσει η χώρα σε βαθιά ύφεση, να βρεθεί με το κεφάλι κάτω από το νερό, να αισθανθεί στα πρόθυρα της ασφυξίας, να πέσουν οι τιμές παντού . Και να έλθουν να αγοράσουν τα πάντα.