Ούτε λεφτά υπήρχαν, ούτε κόκκινες γραμμές Επειδή πολλά έχουμε πει – και πολύ έχουμε ενοχληθεί – από την ηγεμονική επίσκεψη άνευ διανυκτερεύσεως του επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ελλάδα και καθώς σήμερα περιμένουμε το έτερο εκ των δανειστών μας, τον κ. Όλι Ρεν (ξέρετε, καλό κουράγιο κλπ), νομίζω ότι πρέπει να επανέλθουμε στο γνωστό «ελληνικό πρόβλημα».


Ε, λοιπόν, δεν μας φταίει ούτε το ΔΝΤ, ούτε ο φιλόδοξος Στρος-Καν, ούτε οι υπόλοιποι δανειστές – τοκογλύφοι. Μας φταίει αποκλειστικά το κακό μας το κεφάλι.


Το 2003, με έκθεσή του το ΔΝΤ μας παρότρυνε να θέσουμε τέρμα στη διαφθορά και να πολεμήσουμε τις παθογένειές μας. Διαπίστωνε δηλαδή και τις παθογένειες και τη διαφθορά που υπήρχαν στη χώρα – δουλείες τρομερές που κάποιοι είχαν φροντίσει να δημιουργήσουν και τώρα βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω.


Προειδοποιούσε, όμως, ότι αυτό δεν πάει άλλο, στέλνοντας μήνυμα στην επόμενη κυβέρνηση. Δεν το έλαβε. Καμιά παθογένεια δεν διορθώθηκε, το κράτος δεν επανιδρύθηκε, το πελατειακό σύστημα συνέχισε υφιστάμενο, η διαφθορά κράτησε γερά. Τώρα βγάζουν και αυτοί την ουρά τους απ’ έξω.


Έξι χρόνια μετά, το ΔΝΤ διαπίστωσε πως βουλιάξαμε κι’ άλλο, μείναμε εκτός κανόνων ανταγωνιστικότητας, η χώρα έμεινε χωρίς καθόλου έσοδα, μόνο με έξοδα και υποχρέωση καταβολής τόκων.


Αν το ΔΝΤ είχε τέτοια δικαιοδοσία, αν δηλαδή μπορούσε να κάνει πολιτικού και όχι αυστηρά οικονομικού περιεχομένου συστάσεις, πιθανόν να μας ζητούσε να πετάξουμε έξω το ανίκανο και ιδιοτελές πολιτικό προσωπικό που επί δεκαετίες συνέχιζε – και εν πολλοίς συνεχίζει – το ίδιο βιολί.


Δεν μπορούσε, όμως, και δεν μπορεί και δεν θέλει το ΔΝΤ να προχωρήσει σε τέτοιες συμβουλές. Οπότε, συμβουλεύει ξανά το πολιτικό μας προσωπικό. Και ήδη από το καλοκαίρι του 2009 (6 Αυγούστου 2009), έστειλε νέα έκθεση συνιστώντας κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, πάγωμα μισθών, αύξηση φόρων – ιδίως του ΦΠΑ και των φόρων στα ακίνητα – και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ.


Ζητούσε από τότε το ΔΝΤ μέτρα ετήσιας απόδοσης της τάξης των 3,7 δις ευρώ από το 2010 μέχρι το 2013, αυστηρούς  περιορισμούς στις αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο, μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού στον δημόσιο τομέα με περιορισμό των προσλήψεων σε επίπεδα χαμηλότερα από αυτά των αποχωρήσεων για λόγους συνταξιοδότησης, αναμόρφωση του συστήματος συντάξεων που μπορεί να περιλαμβάνει χορήγηση συντάξεων με βάση τις συνολικές αποδοχές και όχι τις αποδοχές της τελευταίας πενταετίας. Ζητούσε επίσης: Μαχαίρι στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις των δημοσίων υπαλλήλων. Μέτρα για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής. Αλλαγή του καθεστώτος προστασίας της εργασίας με άρση των περιορισμών στις απολύσεις. Ενίσχυση της μερικής απασχόλησης. Κοινωνικό συμβόλαιο εργαζομένων – εργοδοτών – κράτους για την ενίσχυση της απασχόλησης που θα προβλέπει ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ προς τα κάτω. Διεύρυνση και επιτάχυνση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και απελευθέρωση αγορών, προϊόντων και υπηρεσιών. Μείωση αμυντικών δαπανών στα επίπεδα του μέσου όρου του ΟΟΣΑ. Συνέχεια των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της υγείας, καλύτερη διαχείριση δημόσιων νοσοκομείων, βελτίωση και κοστολόγηση των υπηρεσιών.


Τα ζητούσε όλα αυτά το ΔΝΤ, αλλά ο κ. Παπανδρέου (βρισκόμασταν στην προεκλογική περίοδο) έλεγε πως «λεφτά υπάρχουν». Και επέμενε, αν και γνώριζε το περιεχόμενο εκείνης της έκθεσης πολύ πριν την δημοσιοποίησή της, ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, πως η ΕΕ και οι διεθνείς αγορές χρηματοδοτούν το χρέος της Ελλάδας και «ζητούν ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο με τομές στα έσοδα και στις δαπάνες», καθώς και ένα πρόγραμμα συγκεκριμένων διαρθρωτικών αλλαγών, μετρήσιμων, που μπορεί να αποδώσουν σε ΒΑΘΟΣ ΧΡΟΝΟΥ.


Διακήρυσσε επίσης ο κ. Παπανδρέου ότι απλώς χρειαζόταν διαπραγμάτευση για το έλλειμμα, που έπρεπε να το κάνει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Και διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι «το Πασόκ θα καταργήσει όλα τα φοροεισπρακτικά μέτρα που ανακοίνωσε τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση και είναι εις βάρος των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων».


Μετά, ο κ. Παπανδρέου μας είπε ότι δεν προλάβαινε. Και επομένως αυτά τα προεκλογικά περί «βάθους χρόνου» δεν υπήρχαν.


Ε, και τι έγινε; Τίποτα. Επιβραβεύθηκε μάλιστα και στις περιφερειακές εκλογές.


Όσο για τον κ. Στρος-Καν, κι’ αυτός δεν έκανε τη δουλειά του. Όπως ο ίδιος έχει πει, το ΔΝΤ έχει τρία διαφορετικά καθήκοντα. Έπρεπε, είπε, να λειτουργεί ως σύστημα πρώιμης προειδοποίησης. Και ομολόγησε ότι δεν τα κατάφερε. Εννοούσε, βέβαια, την παγκόσμια κρίση, γιατί όσον αφορά στις προειδοποιήσεις προς την Ελλάδα, στου κουφού την πόρτα…


Επίσης, δουλειά του ΔΝΤ είναι να δίνει συστάσεις στους πολιτικούς. Ως προς αυτό, έχει πει ο Στρος-Καν, καλύψαμε αυτό το καθήκον. Αλλά και σ’ αυτήν την περίπτωση, όσον αφορά στην Ελλάδα, στου κουφού την πόρτα…


Τρίτο καθήκον, κατά τον Στρος-Καν, του ΔΝΤ είναι να βοηθά χώρες σε οικονομική ένδεια. Με το αζημίωτο, βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε.


Επομένως, το ΔΝΤ δεν ανταποκρίθηκε στα καθήκοντά του, όπως ο ίδιος ο επικεφαλής του τα έχει περιγράψει, με αποτελεσματικότητα.


Ε, και τι έγινε; Τίποτα. Ο Στρος-Καν περιμένει και αυτός να επιβραβευθεί, εκλεγόμενος Πρόεδρος στη Γαλλία.


Λεπτομέρεια εγχώριου ενδιαφέροντος: Στις 20 Απριλίου 2010, στον ελληνικό Τύπο διοχετεύθηκε η τρομερή διαβεβαίωση πως ο «Γιώργος» έχει βάλει τις δικές του κόκκινες γραμμές στο ΔΝΤ με τέσσερα «Όχι». Όχι σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων με σχέση εξαρτημένης εργασίας, όχι σε νέες περικοπές μισθών και επιδομάτων στο Δημόσιο, όχι σε επιβολή μειώσεων στις συντάξεις, όχι σε επέκταση των περικοπών των αμοιβών και στον ιδιωτικό τομέα.


Όπως αποδεικνύεται, εκτός από λεφτά δεν υπήρχαν και κόκκινες γραμμές.


Γι’ αυτό σας λέω. Το ΔΝΤ τα έλεγε. Άλλοι κάνουν την πάπια εδώ και δέκα χρόνια. Και πρέπει να τιμωρηθούν.