Εξευτελισμός δίχως τέλος Πότε θα σταματήσει ο εξευτελισμός της Ελλάδας; Πότε θα σταματήσουμε να κυκλοφορούμε ως επαίτες, να ασχολούνται όλοι οι εταίροι μας με τις εξαγωγές τους προς την χώρα μας και τις πωλήσεις όπλων και μετά να μας δανείζουν με τρελά επιτόκια, βάζοντάς μας την θηλιά στον λαιμό;

Και ως πότε θα εμφανίζονται εκ των υστέρων ως τιμητές και θα αναφέρονται σε μας ως εάν να πρόκειται για λαό όγδοης κατηγορίας;

Η απάντηση είναι μία: Όταν θα αποκτήσουμε κυβερνήτες που θα μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Δηλαδή, ίσως… ποτέ.

Πάει καιρός που η προπαγάνδα μας ζαλίζει τα αυτιά με εντυπωσιακές ειδήσεις για μεγάλους φοροφυγάδες και για κότερα και για βίλες. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μέχρι στιγμής κανένα. Και πάντως αμελητέο μπροστά σε όσα εκλάπησαν από την χώρα επί δεκαετίες. Και μάλιστα από αυτούς που είχαμε ψηφίσει για να διασφαλίσουν τον πλούτο της χώρας.

Δεν τιμωρήθηκε κανείς. Όλα έγιναν με αποφάσεις υπουργικών συμβουλίων. Τα ίδια πρόσωπα που σε όλες τις σκανδαλώδεις υποθέσεις είχαν βάλει την υπογραφή τους, σήμερα εξακολουθούν να υποδύονται τους κυβερνήτες της χώρας.

Μήπως μπορούν να μας πουν ποιοι κατά την γνώμη τους πρέπει να τιμωρηθούν για το σκάνδαλο της Ζήμενς; Για πολιτικούς μιλάω, βέβαια. Θα τολμήσουν να κατηγορήσουν το υπουργικό συμβούλιο του 1996; Όχι, φυσικά. Άλλωστε έχουν φροντίσει για την παραγραφή.

Για τι πράγμα συζητάμε, επομένως;

Θα τιμωρηθεί κανείς για το γεγονός ότι σταθερά και επί χρόνια οι δείκτες αξιολόγησης της Ε.Ε. κατατάσσουν τους προϋπολογισμούς μας στους πρώτους σε αναποτελεσματικότητα; Πάνε χαμένα τα χρήματα, μας λένε, και έτσι εξηγούνται οι χαμηλές επιδόσεις στην εκπαίδευση, στην έρευνα, στην τεχνολογία. Χαμηλές επιδόσεις που περιορίζουν την ανάπτυξη της χώρας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρακολουθεί συστηματικά τους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών της από το 2008. Βρισκόμαστε σταθερά σεις τελευταίες θέσεις και των 81 δεικτών αξιολόγησης που έχει θέσει το Eurogroup.

Λεπτομέρεια που την αφιερώνουμε στους κυβερνήτες μας: Μόνο σε έναν δείκτη καταλαμβάνουμε μια από τις πρώτες θέσεις – την πέμπτη: Στην αποδοτικότητα του φοροεισπρακτικού συστήματος.

Έτσι, για να μην λένε κάποιοι ότι δεν πάνε καλά τα έσοδα επειδή δεν έχουμε έσοδα από τους φόρους. Δεν πάνε καλά τα έσοδα επειδή δεν δημιουργούμε έσοδα.