Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Τα μνημόνια δεν καταργήθηκαν με μια υπογραφή. Η κυρία Μέρκελ δεν πήγε σπίτι της. Η λιτότητα συνεχίζεται με υπερφορολόγηση και κατασχέσεις. Οι τράπεζες κρέμονται από μια κλωστή και αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν ζωτικούς τομείς της οικονομίας. Η φυγή επιχειρήσεων και νέων συνεχίζεται και η μικρή πτώση της ανεργίας είναι πλασματική. Το εκπαιδευτικό σύστημα πάει πολλά χρόνια πίσω. Οι συντάξεις έχουν παγώσει και θα μειωθούν. Όσο για το κοινωνικό κράτος καλύτερα να μη μιλάμε.

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά ακολουθεί προωθημένη φιλοευρωπαϊκή και φιλοαμερικανική πολιτική{γεγονός θετικό} και διατηρεί άριστε σχέσεις με το Ισραήλ, που είναι μια θετική εξέλιξη.

Με απλά λόγια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όλα τα συνθήματα και προτάγματα που συνέθεταν το ιδεολογικό…οπλοστάσιο του Σύριζα και γενικότερα της τριτοκοσμικής. ελληνικής αριστεράς, πήγαν στην κυριολεξία περίπατο. Κατανοητό ομως απο τη στιγμή που στόχος του Τσίπρα και των συν αυτω ηταν και ειναι βέβαια η παραμονή στην εξουσία. Μιά εξουσία εξάλλου που ασκείται σε δυτικοευρωπαϊκό πλαίσιο και όχι στη Λατινική Αμερική η στην Αφρική. Παρ’ολα αυτά, όμως, αν και ακολούθησε με επιμέλεια ο κ. Αλ. Τσίπρας τις επιταγές του τρίτου μνημονίου και πλειοδότησε σε πλεονασματική υπερφορολογική. δημοσιονομική τακτική, για ιδεολογικούς προφανώς λόγους, αγνόησε την αναπτυξιακή διάσταση της πολιτικής που εφάρμοζε, με αποτέλεσμα η χώρα να έχει σοβαρό πρόβλημα ανάπτυξης.

Ένα πρόβλημα που ο κ. Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να συγκαλύψει δια της ελεημοσύνης προς τις αδύναμες κατηγορίες του πληθυσμού, μεταφέροντας προς αυτές μέρος των υπερπλεονασμάτων που κανείς δεν του ζήτησε να δημιουργήσει. Όλες οι παραπάνω κινήσεις είναι σίγουρο ότι δεν οδηγούν πουθενά. Μπορούν να προκαλέσουν όμως σοβαρή ζημιά στη χώρα. Αυτή της χυδαιοποίησης και εξαχρείωσης του δημόσιου βίου.

«….Κακά τα ψέματα, ο κ.Τσίπρας αντιλαμβάνεται τη φθορά και προσπαθεί να διασώσει ό,τι διασώζεται για τον ίδιο και το κόμμα του. Χωρίς αμφιβολία, θα επιμείνει στα διχαστικά του κηρύγματα μήπως και αναβιώσει τα αντιδεξιά σύνδρομα.

Φιλοξενεί να καταστήσει διπολική την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση και έτσι να εξουδετερώσει τους ενδιάμεσους, ώστε να μείνει μόνος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Υποθέτει ότι με τον τρόπο αυτόν θα χτίσει συνθήκες αρχέγονης εκλογικής μάχης ανάμεσα δήθεν στο φως το δικό του και στο σκοτάδι του άλλου.

Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει, οι πολίτες έχουν παρατάσεις, γνωρίζουν τη συνθετότητα και την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου, δεν πείθονται από ανιστόρητες και εν πολλοίς ανύπαρκτες μανιχαϊστικές διαφορές…».

Αυτά γράφει ο Αλ. Καρακούσης στο τελευταίο «Βήμα της Κυριακής» και στην ουσία ερμηνεύει γιατί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θέλουν αποπροσανατολισμένη την κοινή γνώμη και σε κατάσταση βόθρου τη δημόσια ζωή της χώρας.. Είναι πολύ πιθανόν ακόμα, παρόμοιες καταστάσεις να ευνοούν και άρα να επωάζουν παράλληλα και αντιδημοκρατικές εξελίξεις που κάποιοι «οραματίζονται». Η εξουσία είναι γλυκεία ιδιαίτερα για αδίστακτους καιροσκόπους της πολιτικής....