Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

       Είναι γνωστό ότι οι ιοί ταλαιπωρούν το ανθρώπινο γένος από την απαρχή του. Όμως η επιστημονική επανάσταση μας επέτρεψε να ταυτοποιήσουμε τους ιούς και να βρούμε τρόπους αντιμετώπισής τους.

       Αναπτύχθηκαν εμβόλια, βρέθηκαν φάρμακα, φτιάχτηκαν πρωτόκολλα θεραπείας.

        Όμως μεταξύ ενός αρνητικού συμβάντος, της μελέτης του, των προτάσεων για τη λύση του και τέλος της λύσης του, συμβαίνουν πολλά. Επομένως, οι απαντήσεις στο πρόβλημα δεν προκύπτουν αυτομάτως.

       Γι’ αυτό,  στην περίπτωση των πανδημιών πολλοί πεθαίνουν πριν βρεθεί το εμβόλιο ή η θεραπεία. Εμείς σήμερα πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που οι επιστήμονες ανακάλυψαν το εμβόλιο μόλις σε ένα έτος.

       Στη σημερινή πανδημία, οι περισσότεροι πολίτες δείχνουν ατομική και κοινωνική ευθύνη τηρώντας  τα υγειονομικά μέτρα προστασίας, υπό όλες τις συνθήκες, από βίωμα αυτοπειθαρχίας.

       Ωστόσο η μεγαλύτερη δυσκολία που υπάρχει είναι να  πειστεί η μειοψηφική μερίδα των πολιτών, δηλαδή όσοι:

-          Συρρέουν σε υπαίθρια πάρτι στις πλατείες και  διασκεδάζουν κινδυνεύοντας, ενώ παράλληλα   γίνονται απειλή και για τους άλλους.

 -         Ποδοπατούν την τήρηση των πανδημικών όρων συμβίωσης, ως νέοι αγανακτισμένοι.

-          Πειθαρχούν σε χώρους που υπάρχει επόπτευση, όμως απειθαρχούν σε συνθήκες ανεπιστασίας, όπου συγχρωτίζονται παντελώς απροφύλακτοι. Σαν να αναδύεται από τα βάθη της ύπαρξής τους ένας άλλος εαυτός, αυτός της ελαστικής συνείδησης και της τάσης αυτοεξαίρεσης από όλους τους κανόνες.

-       Αρνήθηκαν να εμβολιαστούν, ενώ δυνητικά είχαν την ευκαιρία, εξ ου και  τα όχι και τόσο ικανοποιητικά ποσοστά εμβολιασμού ανά ηλικιακή ομάδα. Ενώ η οργάνωση είναι κάτι παραπάνω από άρτια, η προσέλευση δεν κρίνεται ικανοποιητική.

       Επιπλέον είναι πραγματικά κρίμα, μετά από όσα περάσαμε για να προστατευτούν κυρίως οι ζωές των ηλικιωμένων, ένας σημαντικός αριθμός  από αυτούς να αρνείται πεισματικά να εμβολιαστεί. Δείχνουν να μην πείθονται ότι ο  εμβολιασμός εξασφαλίζει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.

       Οι αριθμοί πάντως δεν θα έπρεπε να ξενίζουν. Ο γενικός πληθυσμός δείχνει να κινείται περίπου στα ποσοστά εμβολιασμών που είδαμε να καταγράφεται στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων της χώρας.

       Αν οι επαγγελματίες υγείας που θεωρητικά έχουν τη γνώση και έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με τη νόσο και τις επιπτώσεις  της δεν εμβολιάζονται, δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς κάποια διαφορετική συμπεριφορά από τους υπόλοιπους.

       Καταλογίζουμε στους «πιτσιρικάδες» την έλλειψη ατομικής ευθύνης. Έχουν βέβαια κάποια ελαφρυντικά. Η έλλειψη όμως ατομικής ευθύνης από άτομα άνω των 60 ετών, δεν έχει κανένα ελαφρυντικό.

       Κρυφτήκαμε πίσω από τις μάσκες για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και αυτούς που αγαπάμε. Κάναμε θυσίες μικρές και μεγάλες. Αναμετρηθήκαμε με το φόβο και την απώλεια, με την υπομονή και την αυτοσυγκράτηση.

        Όμως οι ειδήσεις για τα πρώτα εμβόλια σκόρπισαν ενθουσιασμό. Νοιώσαμε την ελπίδα ότι θα ξαναπάρουμε τη ζωή μας πίσω, πάντα βέβαια με προφυλάξεις, πάντα με τήρηση των υγειονομικών κανόνων.

      Επιπλέον, οι πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού για το άνοιγμα της γραμμής εμβολιασμού των τριαντάρηδων, φέρνουν την ελπίδα της επιστροφής στην κανονική ζωή μας.

       Στους  τριαντάρηδες, που σύμφωνα με τους ειδικούς οδηγούν αυτή τη στιγμή την κούρσα της μετάδοσης του υιού, σήμερα τους δίνεται η ευκαιρία να επιταχύνουν, να προσπεράσουν, να οδηγήσουν την κούρσα της «ελευθερίας». Αν το κάνουν, ίσως ακολουθήσουν και οι γονείς τους.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.