Επιτέλους, έλεος! Μια απάντηση ζητάμε – όχι εφτά! Αν καταλάβαμε καλά, η επανάσταση ξεκίνησε από τον… ΟΠΑΠ! Πραγματικά πολύ σουρεαλιστικό σκηνικό για να παιχτεί άλλη μια αριστερή παράσταση, που υπό κανονικές συνθήκες θα καταδίκαζε τον τζόγο, ο οποίος παρασύρει τον λαό στην ουτοπία του εύκολου χρήματος.

Από μια άποψη, αυτό αποτελεί «πρόοδο» - ο κ. Παπανδρέου είχε κηρύξει την επανάσταση από τον ΟΤΕ και το λιμάνι.

Είναι προφανές πως, προκειμένου να αγρεύσει ψήφους, ο κ. Τσίπρας προτιμά την παρούσα κατάσταση της αδιαφάνειας και της μετατροπής του ΟΠΑΠ σε τσιφλίκι χρηματοδοτήσεων της εκάστοτε κυβέρνησης – με την ελπίδα ότι θα τον χρησιμοποιήσει και ο ίδιος στο μέλλον.

Αλλά ακόμη κι’ αυτά είναι ψιλά γράμματα, μπροστά στην ανακοίνωση που εξέδωσε προχθές ο ΣΥΡΙΖΑ, όπου ξεκάθαρα υποστηρίζεται πως «η ανατροπή της κυβέρνησης είναι μάχη ζωής ή θανάτου».

Συγγνώμη, αλλά πώς θα γίνει αυτή η ανατροπή; Διότι, από όσο γνωρίζουμε, εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητάει – η μόνιμη επωδός του είναι πως «εκλογές έγιναν πριν από τρεις μήνες».

Επομένως, αν εκλογές έγιναν πριν από τρεις μήνες, τι άλλο μένει;

Πρακτικά, πώς μπορεί να γίνει αυτή η «ανατροπή»;

Η προσπάθεια, εκεί στο τέλος της ανακοίνωσης να υπάρξει μια περιγραφή της «ανατροπής» είναι μάλλον ατυχής.

Όπως αναφέρεται, η σημερινή κυβέρνηση θα έχει την πορεία των κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου.

Ναι, αλλά ο Παπανδρέου απλώς σηκώθηκε κι’ έφυγε – υπό το βάρος των μοιραίων σφαλμάτων του, αφού το πρόβλημα υπήρξε το πρώτο μνημόνιο - και η κυβέρνηση Παπαδήμου ήταν από την αρχή γνωστό πως επρόκειτο για μεταβατική κυβέρνηση που θα ψήφιζε το δεύτερο μνημόνιο και θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές.

Επιπλέον, εξακολουθούμε να μην λαμβάνουμε απάντηση στο κορυφαίο ερώτημα «τι θα έκανε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στις παρούσες συνθήκες;».

Μέσα στη Βουλή, η «συμβατική» πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – δηλαδή η προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ – υποστήριξε (28 Σεπτεμβρίου) πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα δανειζόταν με καλύτερους όρους.

Πόθεν προκύπτει αυτό;

Ποιοι δηλαδή είναι αυτοί που θα έσπευδαν να δανείσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ δεν δανείζουν κανέναν άλλον;

Στο δεύτερο αυτό ερώτημα, έκαναν την εμφάνισή τους οι συνιστώσες – ακυρώνοντας τη βεβαιότητα των «συμβατικών»:

Η μία συνιστώσα (βουλευτής δηλαδή) είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει την λαϊκή εξουσία και θα κρατικοποιήσει (επιτάξει) τα μέσα παραγωγής.

Η άλλη ότι θα φορολογήσει τον πλούτο (κάτι που θα το έκανε και ο Παπανδρέου, αλλά αν κρίνουμε από την περίφημη Λίστα Λαγκάρντ, τον έχασε – τον… πλούτο – πριν τον βρει για να τον φορολογήσει).

Η τρίτη ότι θα εθνικοποιήσει τις (χρεωμένες με εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου) τις ΔΕΚΟ – οπότε φαντάζεστε τι τζερεμέδες έχουμε να πληρώνουμε.

Η τέταρτη ότι θα εθνικοποιήσει τις τράπεζες (που αν δεν ανακεφαλαιοποιηθούν, θα κλείσουν, διαφορετικά δεν θα μας έδιναν τόσα λεφτά οι δανειστές).

Και όταν τα παραπάνω αντιμετωπίστηκαν με μειδιάματα, ήλθε το τελικό χτύπημα:

Έχουμε προτάσεις με ταξικό περιεχόμενο, που απλώς δεν σας αρέσουν.

Επόμενη ερώτηση: Τι σημαίνει «ταξικό περιεχόμενο» στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, από το οποίο δεν θα αποχωρήσετε;

Απάντηση: Αναδιανομή μισθών και εισοδημάτων (και αυτά τα έλεγαν οι περί τον Παπανδρέου και στο τέλος έχασαν τις λίστες με τους φοροφυγάδες και χαράτσωσαν τους αδυνάμους).

Και επίσης: Θα χρηματοδοτήσουμε τη «νέα ανάπτυξη» μέσα από τη διαγραφή του μεγαλυτέρου μέρους του χρέους.

Δηλαδή, θα υπάρξει μονομερής διαγραφή του χρέους, πιστωτικό γεγονός, χρεοκοπία.

Οπότε, θα είναι αδύνατον να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη – νέα ή παλιά…