Αχ, ας μην υπήρχαν αυτές οι καθημερινές μικρές ηλίθιες πρακτικές της γραφειοκρατίας και οι αδόκιμες απαιτήσεις που δυσκολεύουν χωρίς λόγο την ζωή μας. Κάθε τόσο επισημαίνω κάποια από την δική μου πλοήγηση στον χώρο που καταδυναστεύει η νομενκλατούρα της κρατικής μηχανής και στην συνέχεια προσπαθώ να πείσω κάποιον αρμόδιο ή αναρμόδιο λειτουργό να κάνει κάτι. Είπα κάποτε σε κάποιον Υπουργό ότι είναι βλακώδες να μην δίνει το TAXIS φορολογική ενημερότητα σε όσους έχουν ρυθμισμένα χρέη ενώ τους την δίνει η αρμοδία Δ.Ο.Υ με μια απλή αίτηση και σε μια εβδομάδα, ω του θαύματος, η αγκύλωση καταργήθηκε. Δεν πετυχαίνει βέβαια πάντοτε, όπως τότε που δεν μπόρεσα να πείσω έναν Υπουργό των οικονομικών ότι η παράλογη αύξηση των τελών κυκλοφορίας και η εξ ίσου παράλογη επιβολή φόρου πολυτελούς διαβίωσης στους φτωχούς όχι μόνο δεν αύξησε τα έσοδα του κράτους αλλά τουναντίον τα μείωσε, αφού αυτά τα μέτρα προκάλεσαν την απόσυρση από την κυκλοφορία 1,5 εκ. αυτοκινήτων. Πρόσφατα είπα σε κάποιον άλλο ότι χρειάσθηκαν 23 χαρτιά για να κάνω την ανανέωση της αδείας οδήγησης της γυναίκας μου και υπέδειξα τρόπο να γίνει χωρίς ούτε ένα χαρτί. Υποσχέθηκε ότι κάτι θα κάνει. Θα δούμε.
Αυτά έλεγα προχθές στους επικούρειους φίλους μου, εκεί στο παραλιακό στέκι του καθημερινού καφέ, όταν πετάχτηκε ο Θρασύβουλος: Να σου πω κι εγώ ένα κουφό. Πήγα τον Δεκέμβρη στην Δ.Ο.Υ και ζήτησα να πληρώσω τα τέλη κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου, για το έτος 2017. Γιατί κύριε ήλθατε εδώ, ήταν η απάντηση του υπαλλήλου, μπείτε στο taxis και ζητείστε παραστατικό να πληρώσετε στην Τράπεζα. Μπήκα απάντησα, αλλά δεν μου δίνει προφανώς γιατί έχω κρεμάσει πινακίδες. Λογικό μου απάντησε. Παράλογο ανταπάντησα εγώ. Λογικό θα ήταν να με διευκολύνει να πληρώσω και να έλθω μετά να μου δώσετε τις πινακίδες. Παράλογο μου απάντησε πάλι γιατί αν σας δώσω τις πινακίδες τώρα εσείς θα τις βάλετε αμέσως και θα κυκλοφορήσετε τον Δεκέμβριο του 1016 χωρίς να έχετε πληρώσει τέλη για αυτόν τον μήνα εκτός βέβαια αν θέλετε να πληρώσετε και τα τέλη όλου του χρόνου (2016). Μα δεν σκέφτομαι να παρανομήσω του απάντησα. Κι εγώ που το ξέρω κύριε, μου λέει με στόμφο. Μα δεν χρειάζεται να το ξέρεις εσύ αγαπητέ μου, η τήρηση του νόμου είναι δική μου υποχρέωσή, για τον λόγο αυτό άλλωστε δεν σκοτώνω και όποιον μου λέει βλακείες, διαφορετικά θα ήσουν ήδη νεκρός. Ας είναι είπα ας πληρώσω τώρα εδώ σε σας. Ούτε αυτό γίνεται ήταν η απάντηση. Θα έλθετε μετά την 1η Ιανουαρίου. Να πληρώσω τώρα και να μου δώσετε τις πινακίδες στην πρώτη του Γενάρη. Ούτε αυτό γίνεται κύριε είπε και έκλεισε την κουβέντα.
Άκου τώρα και το πιο κουφό. Πήγα τον Ιανουάριο με όλα τα δικαιολογητικά που απαιτούνται: ήλθα να πάρω τις πινακίδες του αυτοκινήτου μου ψέλλισα αλλά θέλω να πληρώσω με δόσεις. Δεν γίνεται κύριε ήταν η ξερή απάντηση, μόνο μετρητά. Δόσεις παίρνουν όσοι βρίσκονται ήδη στο κόκκινο οι καλοπληρωτές όχι. Δώστε μου το παραστατικό να πάω στην τράπεζα που μου κάνει έξι άτοκες δόσεις. Ούτε αυτό μπορεί να γίνει απάντησε ξανά με δυσφορία. Αλήθεια δεν μπορεί να γίνει; Είπα ειρωνικά, και γιατί μπορεί να γίνει αν το παραστατικό μου το δώσει το taxis; Μούγκα ο αρμόδιος. Σας παρακαλώ να ενημερώσετε το taxis, ότι αποδέχομαι το χρέος και θέλω να πληρώσω, ώστε να μου δώσει το παραστατικό για να πληρώσω με δόσεις στην Τράπεζα, βλέπετε τα λεφτά είναι πολλά και δεν τα έχω. Δεν γίνεται κύριε, μου φώναξε ενοχλημένος, εδώ πληρώνετε μόνο με μετρητά και παίρνετε τις πινακίδες σας διαφορετικά δεν τις παίρνετε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Έλεος, αν είναι δυνατόν. Η γραφομηχανή δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να λύσει αυτό το τόσο μικρό πρόβλημα και να επιτρέψει σε έναν πολίτη να έχει την ίδια εξυπηρέτηση που μπορούν να έχουν εκατομμύρια άλλοι. Δεν το έχουν προβλέψει γιατί κανείς δεν νοιάζεται.
Μήπως θα έπρεπε εκεί ψηλά στους λαβύρινθους της εξουσίας να σκεφθούν να φτιάξουν μια υπηρεσία καταπολέμησης της γραφειοκρατίας στην οποία να μπορούν να απευθύνονται κάθε φορά οι πολίτες για την κατάργηση των δυσλειτουργιών που επιβάλουν οι γραφομηχανές, οι κονδυλοφόροι και οι λοιποί ηλίθιοι παρατρεχάμενοι της εξουσίας και της πολιτικής. Λέω μήπως.