23-24 Νοεμβρίου 2024
Την περασμένη εβδομάδα, καθώς «έλυνε» στο Σκοπιανό, ο κ. Τσίπρας πήγε για άλλη μια φορά για προσκύνημα στο Νταβός και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Αυτή τη φορά προσκυνητής στην κυριολεξία, καθώς τόση ήταν η ορμή του να φθάσει εγκαίρως που, όμως μας είπαν, περπάτησε και δύο χιλιόμετρα στο χιόνι.
Πάλι καλά που δεν έκανε την διαδρομή… γονυπετής!
Εκεί στο Νταβός τον περίμενε για άλλη μια φορά η κ. Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ. Και τον υποδέχθηκε με πολλά συγχαρητήρια για τις… προόδους του, διαβεβαιώνοντάς τον ότι το Ταμείο στηρίζει το ελληνικό πρόγραμμα. Όπως είπε, ήταν ευχαρίστησή της να συναντηθεί με τον κ. Τσίπρα. Και ότι ο δυο τους συμφώνησαν να εργασθούν μαζί στην κατεύθυνση των κοινών τους στόχων, μεταξύ των οποίων και η ελάφρυνση του χρέους από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας.
Μάλιστα! Είναι ευτυχείς για τη συνεργασία τους και εργάζονται μαζί.
Τα ίδια περίπου ακούσαμε και στην περσινή συνάντηση Τσίπρα – Λαγκάρντ στο Νταβός (21 Ιανουαρίου 2016). Ότι η Λαγκάρντ είπε πως το Ταμείο είναι έτοιμο να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ελλάδα, αλλά… οι μεταρρυθμίσεις, το συνταξιοδοτικό, το χρέος και τα λοιπά.Και είχε ξανασυμφωνηθεί «να υπάρχει απευθείας επικοινωνία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και το ΔΝΤ προκειμένου η κάθε πλευρά να έχει σαφή αντίληψη για τις θέσεις της άλλης».
Παράλληλα, βέβαια, είχαμε άλλα. Στο εσωτερική της χώρας μας βέβαια και σε επίπεδο εσωτερικής προπαγάνδας:
Στις 11 Φεβρουαρίου 2017, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, ο κ. Τσίπρας είχε «λούσει» το ΔΝΤ: «Το ΔΝΤ, έχοντας χάσει σχεδόν κάθε επιστημονική αξιοπιστία από την επτάχρονη παραμονή του στην Ελλάδα, από τις διαρκώς λαθεμένες προβλέψεις του και από τις λάθος συνταγές του –λάθη τα οποία έχει παραδεχτεί και το ίδιο- βρίσκεται σε πραγματική αδυναμία να υποστηρίξει χρηματοδοτικά ένα πρόγραμμα δίχως γενναία απομείωση του χρέους», είπε, προσθέτοντας πως το Ταμείο «δεν δείχνει να έχει το θάρρος της γνώμης του. Και δεν θα φοβόμουνα να πω, γιατί πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά και ειλικρινά σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, και ορισμένα στελέχη του φαίνεται ότι προτιμούν να παίζουν προσωπικά παιχνίδια.Το Ταμείο δειλιάζει να πει την αλήθεια, κοιτώντας στα μάτια τους Ευρωπαίους εταίρους του. Προτιμά να παίζει ένα διαρκές παιχνίδι πόκερ, κωλυσιεργώντας. Ή αλλιώς όπως το λέμε εδώ στην Ελλάδα να παίζει το μουτζούρη. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να τα πούμε ανοιχτά:Επειδή δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν ή να ρίξουν το φταίξιμο στην αδιαλλαξία του Γερμανού υπουργού Οικονομικών σε σχέση με τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για την απομείωση του χρέους, προσπαθούν να εφεύρουν διαρκώς νέες απαιτήσεις από την Ελλάδα.Παράλογες, φανταστικές, εξωπραγματικές.. δεν έχει σημασία. Αρκεί να είναι η Ελλάδα αυτή η οποία θα χρεώνεται την κωλυσιεργία και εν τέλει την προδιαγεγραμμένη -κατά την άποψή μου, την άποψή μου λέω- απόφαση του Ταμείου να μη χρηματοδοτήσει το 3ο ελληνικό πρόγραμμα».
Δηλαδή, τα έλεγε ανοιχτά, αλλά όχι στη Λαγκάρντ!
Και μπορεί τώρα να χαίρονται που θα συνεργαστούν, αλλά στις 13 Ιανουαρίου 2017, με νον πέιπερ, το Μαξίμου μας ενημέρωνε πως «η πιθανότητα συνέχισης του προγράμματος χωρίς το Δ.Ν.Τ. ή με παρουσία του χωρίς χρηματοδότηση, και άρα χωρίς κεντρικό ρόλο, είναι μία εξέλιξη που μπορεί να αποτελέσει διέξοδο… από την ελληνική πλευρά είναι καλοδεχούμενη»!!!
Και στις 31 Δεκεμβρίου 2016, μιλώντας στην «Καθημερινή» ο κ. Τσακαλώτος έλεγε:
«Πραγματικά δεν ξέρω τι θέλει το Ταμείο. Ούτε καν αν το ίδιο ξέρει τι θέλει»!
Και στις 2 Απριλίου 2016, μετά τη διαρροή διαλόγων των στελεχών του Ταμείου στην Αθήνα (με αναφορές σε πίεση δια της απειλής πιστωτικού γεγονότος) ο κ. Τσίπρας είχε στείλει επιστολή με την οποία ζητούσε τα ρέστα από την Λαγκάρντ. Η οποία ωστόσο του απάντησε πως έχει πλήρη εμπιστοσύνη στα στελέχη της, απαιτώντας προστασία των συνομιλιών τους.
Και γενικά πέρασαν όλο το 2016, απαριθμώντας τα λάθη του ΔΝΤ, ευχόμενοι να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα και καταγγέλλοντας το Ταμείο και υποστηρίζοντας πως… δεν πρόκειται να υποκύψουν στις πιέσεις του – στις οποίες τελικά υπέκυψαν προνομοθετώντας μέτρα για τις επόμενες χρονιές.
Ενδιαμέσως, συναντούσαν και τη Λαγκάρντ – πολύ χαρούμενοι για το γεγονός:
Τον Οκτώβριο του 2016 την είδε ο Τσακαλώτος στην Ουάσιγκτον, παρουσία και του Τόμσεν, βεβαίως.
Στις 23 Φεβρουαρίου 2017, ο κ. Τσίπρας είχε τηλεφωνική επικοινωνία με την κ. Λαγκάρντ και πάλι συζήτησαν και τα λοιπά. Αλλά στο μεταξύ, στο εσωτερικό, κατηγορούσε την αντιπολίτευση ότι «φοράει τη φανέλα του ΔΝΤ» και δίνει «διαπιστευτήρια υποταγής»!
Στις 21 Απριλίου 2017 ο Τσακαλώτος ξανασυναντήθηκε με την κ. Λαγκάρντ και μας ενημέρωσε πως όλα πήγαν καλά.
Στις 14 Μαΐου 2017 ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με την κ. Λαγκάρντ στο Πεκίνο, όπου, όπως μάθαμε, διαπιστώθηκε… απόλυτη ταύτιση στο θέμα του χρέους.
Στις 17 Οκτωβρίου του 2017, ο κ. Τσίπρας ξανασυναντήθηκε μαζί της στις ΗΠΑ και μας ενημέρωσε πως… «οι δηλώσεις της ήταν μουσική στα αυτιά μου».Δεν καταλάβαμε τι είδους μουσική ήταν αυτή, αλλά η επίσημη ανακοίνωση του ΔΝΤ περιλάμβανε την ακόλουθη δήλωση της Λαγκάρντ: «Ήμουν πολύ ευτυχής που καλωσόρισα σήμερα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στο ΔΝΤ. Συγχάρηκα αυτόν και τον ελληνικό λαό για την αξιοσημείωτη πρόοδο που έχει επιτύχει η Ελλάδα στην εφαρμογή δύσκολων πολιτικών, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων στον τομέα των συντάξεων και του φόρου εισοδήματος. Είχαμε μια εξαιρετική και παραγωγική συνάντηση».
Δηλαδή τα ίδια που είπε και πρόσφατα μετά τη συνάντησή τους στο Νταβός – ευτυχής, συγχαρητήρια και τα λοιπά… συνταξιοδοτικά και φορολογικά!
Με λίγα λόγια, Τσίπρας και Λαγκάρντ πάνε κι’ έρχονται τρία χρόνια τώρα και δεν κάνουν άλλο από το να μας επιβεβαιώνουν ότι είναι ευτυχείς που συνεργάζονται στενά και φορτώνουν με φόρους τον λαό.
Πάει περίπατο και το «επαναστατικό» παρελθόν, όταν ο κ. Τσίπρας από την αντιπολίτευση κατήγγελλε τις πολιτικές του ΔΝΤ ως «εγκληματικές», καλώντας σε δημοψήφισμα «για την άμεση έξοδο από τον μηχανισμό του ΔΝΤ», καθώς επρόκειτο για «έγκλημα εκ προμελέτης» και υποστηρίζοντας πως «όπου και αν πήγε να προτείνει τις συνταγές του, το ΔΝΤ προκάλεσε μόνο ζημιές και χρεοκοπίες».
Για να μην θυμηθούμε ότι το 2013, υποστήριζε πως θα καταθέσει στο ΔΝΤ τις «εναλλακτικές του προτάσεις για έξοδο από την κρίση» - άλλο που και πάλι προσκυνητής είχε πάει στην έδρα του Ταμείου κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2013.
Και για να μην θυμηθούμε όλα τα τραγελαφικά του πρώτου εξαμήνου, με τον κ. Τσίπρα να επικοινωνεί τηλεφωνικά με την κ. Λαγκάρντ στις 4 Μαΐου 2015, να την συναντά στην περίφημη «πενταμερή» της 22ας Ιουνίου 2015, να την ξανασυναντά στις 25 Ιουνίου, να ξαναμιλά μαζί της στο τηλέφωνο στις 6 Ιουλίου (ενώ ήδη δεν είχε καταβάλει τη δόση προς το Ταμείο από το Μάιο και ενώ συνομιλούσαν συνεχώς όλο εκείνο το διάστημα).
Στις 24 Ιουλίου 2015, ο κ. Τσακαλώτος είχε στείλει την περίφημη επιστολή στον κ. Λαγκάντ με την οποία, όπως ανέφερε, «αιτούμεθα μίας νέας δανειακής διευκόλυνσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και κατέληγε: «Προσδοκούμε τη συνέχιση της συνεργασίας μας με το Ταμείο».
Αυτά όλα βέβαια ενώ στις 16 Ιουνίου 2015 ο κ. Τσίπρας δήλωνε ότι «το ΔΝΤ έχει εγκληματικές ευθύνες» και στις 10 Ιουλίου 2015, από το βήμα της Βουλής, δήλωνε πως «το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα είναι αντισυμβαλλόμενος»!
Αλλά στις 22 Ιουνίου 2015 ο κ. Τσίπρας είχε συναντηθεί με την κ. Λαγκάρντ στις Βρυξέλλες. Η επικεφαλής του ΔΝΤ τον ρώτησε: «Θέλετε κι’ εμάς on board, επιθυμείτε συνέχιση της συνεργασίας;» και ο κ. Τσίπρας απαντά: «Σας θέλουμε και πρέπει να είστε και να σας πω ότι εκτιμώ την ειλικρινή σας στάση παρά το γεγονός ότι είναι σκληρή».
Οπότε, στις 11 Οκτωβρίου 2015, ο κ. Τσακαλώτος έφθασε ως τη Λίμα του Περού, προκειμένου να παρευρεθεί στη Γενική Συνέλευση του Ταμείου και να συναντηθεί με την Κριστίν Λαγκάρντ.
Κατά τα λοιπά, ξιφουλκούν εναντίον του Ταμείου…
