Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν όσα δήλωσαν τις τελευταίες ημέρες οι πολιτικοί αρχηγοί στην Ιταλία.

Ο πρωθυπουργός Ματτέο Ρέντσι, χαρακτήρισε τις ευρωεκλογές «ντέρμπι μεταξύ ελπίδας και θυμού, ανάμεσα σε όσους ποντάρουν στην χρεοκοπία της Ιταλίας και σε όσους πιστεύουν ότι μπορεί να τα καταφέρει. Διότι στο παρελθόν υπήρχαν περιστερές και γεράκια, ενώ τώρα κυκλοφορούν μόνον τσακάλια και προφήτες καταστροφής».

Μιλώντας για την πρόταση εξόδου από το ευρώ, ο Ρέντσι εξήγησε πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο «συνεπάγεται ουρές στα μηχανήματα αυτόματων τραπεζικών συναλλαγών, την χρεοκοπία των επιχειρήσεων, την δυσκολία στην παροχή δανείων. Την αλλαγή, δηλαδή, της καθημερινής ζωής».

Αυτά ως προς τον Ρέντσι (που συμβαίνει να είναι και ο ηγέτης της Κεντροαριστεράς), που μίλησε ενώπιον της ηγετικής ομάδας του Δημοκρατικού Κόμματος.

Ακριβώς την επομένη (6 Μαΐου), έδωσε συνέντευξη (στο ραδιόφωνο της RAI, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, δήλωσε:

«Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν αλλάξει πολιτική, η ίδια η πραγματικότητα θα επιβάλει σε εμάς, στην Γαλλία, στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία να βγούμε από το ευρώ».

Την ίδια ακριβώς ημέρα, συνέντευξη (στην ιταλική έκδοση της ειδησεογραφικής πύλης Huffington Post) έδωσε και ο υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν, Αλέξης Τσίπρας.

Και μίλησε για τον λεγόμενο «εποικοδομητικό ευρωσκεπτικισμό»:

«Δεν στηρίζουμε κανέναν ευρωσκεπτικισμό. Στηρίζουμε μόνον την προοπτική μιας άλλης Ευρώπης. Της Ευρώπης της ειρήνης, της Δημοκρατίας και της ανάπτυξης. Που δεν είναι τόσο απόμακρη, όσο νομίζετε, είτε ως προοπτική, είτε ως περιεχόμενο. Και θα σας έλεγα ότι η δική μας Ευρώπη είναι πολύ πιο κοντά στο αρχικό όραμα και πολιτικό σχέδιο των θεμελιωτών της απ' ό,τι η σημερινή νεοφιλελεύθερη Ευρώπη της κυρίας Μέρκελ».

Και διαβεβαίωσε:

«Πρώτη πράξη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ακύρωση του Μνημονίου και όλων των μνημονιακών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - φανερών και κρυφών. Από τη μέρα που θα ορκιστεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν ισχύει τίποτα απ' όλα όσα έχουν σχέση με τη λιτότητα και περιλαμβάνονται στο νέο Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2015-2018. Δεν ισχύουν οι νέες περικοπές στις συντάξεις - κύριες και επικουρικές - οι νέες περικοπές στους μισθούς, η μονιμοποίηση των χαρατσιών, οι απολύσεις 11.000 δημόσιων υπαλλήλων μέχρι το Φεβρουάριο του 2015, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η επαναφορά του εργοδοτικού λοκ-άουτ».

Πέραν του ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει «νέες περικοπές» - μάλλον πρέπει να συμπεράνουμε ότι οι «παλιές» θα συνεχίσουν να ισχύουν – ουσιαστικά Μπερλουσκόνι και Τσίπρας συμφωνούν.

Διότι και οι δύο λένε πως αν δεν αλλάξουν τροπάρι οι δανειστές, θα αλλάξουν τροπάρι οι ίδιοι, οδηγώντας τις χώρες τους εκτός ευρώ.

Άλλωστε, Μπερλουσκόνι και Τσίπρας ασκούν περίπου την ίδια κριτική στον Ρέντσι, υποστηρίζοντας, με τον δικό του ο καθένας τρόπο, πως «λεφτά υπάρχουν» - ο Καβαλιέρε θα βγει από το ευρώ και θα κόβει μονέδα και ο κ. Τσίπρας θα βρει λεφτά για να ακυρώσει τα μνημόνια.

Επίσης, και οι δύο θεωρούν μεμονωμένα και «λίγα» τα μέτρα ανακούφισης που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις στην Ιταλία και στην Ελλάδα.

Όπως ο κ. Τσίπρας είπε σε σχετική ερώτηση, «δεν υπάρχουν μεμονωμένα "αριστερά" μέτρα ως σταγόνα στον ωκεανό της λιτότητας των 34 δις ευρώ, που έχει αναγγείλει η κυβέρνηση του Ματέο Ρέντζι για την επόμενη τριετία. Μια πολιτική η οποία, άλλωστε, απέσπασε τα επαινετικά σχόλια της Άγκελα Μέρκελ. Σύντομα ο Ιταλός πρωθυπουργός θα διαπιστώσει ότι, σε αντίθεση με ό,τι ενδεχομένως του έχει πει η κα Μέρκελ, η εκτόξευση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας ως ποσοστού του ΑΕΠ εξαιτίας της λιτότητας, δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Ότι ο υπερδανεισμός δεν αντιμετωπίζεται με λιτότητα. Αντιμετωπίζεται με ουσιαστική αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, στο πλαίσιο «Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το Χρέος», ανάλογης της Διάσκεψης του Λονδίνου το 1953 για το χρέος της Γερμανίας».

Δηλαδή, όλοι έχουν παραφρονήσει και σώας τας φρένας διατηρούν μόνο οι ηγέτες της «Φόρτσα Ιτάλια» και του ΣΥΡΙΖΑ…