Το αχίλλειο άλμα- Κύριε, κάποιοι Έλληνες ζητάνε να σε συναντήσουν, είπαν στον Ιησού ο Φίλιππος και ο Ανδρέας.

- Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου, απάντησε ο Ιησούς στους μαθητές του.

Και δεν έπεσε έξω.

Πέφτει έξω ο Θεός;

Ούτε ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε έπεσε έξω (κι ας μην ήταν Θεός), όταν μετά από 1870 χρόνια έγραφε:

«Έχει αποδειχτεί ότι σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερωθεί από τους Έλληνες. Η προσπάθειά του αυτή έχει διαποτιστεί από βαθύτατη δυσαρέσκεια, αφού ό,τι και αν δημιουργούσε, πρωτότυπο φαινομενικά και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή όταν συγκρινόταν με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν και κατέληγε να μοιάζει με φτηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι, ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει "βαρβαρικό" ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα, ποιοί επιτέλους είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη ήταν τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα; Ποιοί είναι αυτοί που απαιτούν μία εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μία θέση πάνω από το πλήθος;

Κανένας από τους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαν μια για πάντα να απαλλαγούν από τους Έλληνες. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους δεν μπόρεσαν να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Γι' αυτό, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νοιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.

Κάπου-κάπου, βέβαια, εμφανίζεται κάποιος που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, που αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, για να την υπερπηδήσουν με αχίλλειο άλμα».

Ηνίοχοι είμαστε και σήμερα.

Προς την άβυσσο...

Με άρμα και άλογα που δεν μας ταιριάζουν.

Θα τα καταφέρουμε να κάνουμε το αχίλλειο άλμα;