Γράφει η
Καίτη Βασιλάκου

Το χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα είναι γνωστό πως βλέπει τον κόσμο αλλοιωμένο και είμαι σίγουρη πως έχει μια ισχυρή ιχθυοκεντρική άποψη περί των όσων τεκταίνονται εκτός της γυάλας του.

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη, όταν εντρύφησα στις σχετικές στατιστικές που αναφέρονται στον πλούτο και τη φτώχεια των χωρών παγκοσμίως,  σε στατιστικές που μετρούν τη γενναιοδωρία και την ανθρωπιστική βοήθεια κάθε χώρας, στο μορφωτικό επίπεδο κάθε χώρας, στο κόστος ζωής, στο ποσοστό ανεργίας, παχυσαρκίας, αυτοκτονιών και αλλοδαπών κάθε χώρας.

Οι Έλληνες, όπως ακριβώς το χρυσόψαρο, βλέπουμε τον κόσμο αλλοιωμένο στριφογυρίζοντας αενάως στη μικρή μας γυάλα και αναπόφευκτα τον ερμηνεύουμε με μια ισχυρή ελληνοκεντρική άποψη που έξω από τη γυάλα έχει ελάχιστη αξία.

Παραδείγματος χάριν, πόσο φτωχοί είμαστε;

Σύμφωνα με τις μετρήσεις της Global Finance ( που πολλοί είμαστε έτοιμοι να αμφισβητήσουμε, εντάξει, τι να κάνουμε τώρα) η Ελλάδα σε σύνολο 184 χωρών με πλουσιότερη χώρα παγκοσμίως το Κατάρ καταλαμβάνει την 42η θέση. Θα έλεγα λοιπόν ότι παρά την ξαφνική κατάρρευσή μας από τα ψηλά στα χαμηλά εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε μια θέση που δεν είναι εν πάση περιπτώσει αξιοθρήνητη. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Βέβαια πάνω από μας είναι χώρες όπως η Ισλανδία (16η), οι Μπαχάμες (29η), η Σλοβενία (35η), η Μάλτα (36η), η Τσεχία (37η), οι Σεϋχέλλες (38η), τα νησιά Μπαρμπάντος (39η), η Γουινέα του Ισημερινού (40η) και η Σλοβακία (41η). Κάτω από μας είναι η Τουρκία (65η ), τα Σκόπια (84η), η Σερβία (86η ) και η Αλβανία  (99η ). Μετά ακολουθεί το χάος.

Αν δείτε το σχετικό πίνακα, θα διαπιστώσετε ότι ο πλούτος είναι συγκεντρωμένος σε μερικές χώρες του Περσικού Κόλπου, στην Ευρώπη, τη Β. Αμερική και την Ωκεανία. Η φτώχεια  πάλι είναι απλωμένη κυρίως στη Νότια Ασία και στην Αφρική.

Η μέτρηση έγινε τον Απρίλιο του 2013 με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν κάθε χώρας. Ο δείκτης του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος δεν είναι ο πιο κατάλληλος ίσως για να περιγράψει την πραγματική ευημερία και την ποιότητα ζωής του λαού κάθε χώρας, καθώς δεν λαμβάνει υπόψη άλλες συνιστώσες, όπως το προσδόκιμο ζωής, το μορφωτικό επίπεδο, την κατανομή του εισοδήματος κλπ.  Είναι ωστόσο ένα χρήσιμο εργαλείο για τη σύγκριση των οικονομιών πέραν των εθνικών συνόρων. 

Αυτό είναι το πρώτο στοιχείο που λόγω γυάλας το βλέπουμε παραμορφωμένο. Τα άλλα στοιχεία που συνέλεξα θυμίζουν λίγο φινλανδική σάουνα: από το κρύο στο ζεστό κι απ’ το ζεστό στο κρύο.

 Δείτε:

Οι πιο γενναιόδωρες χώρες του κόσμου (σε χορηγίες): Είκοσι χώρες αναφέρει ο κατάλογος. Οι δεκαέξι είναι ευρωπαϊκές και οι υπόλοιπες τέσσερις είναι ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Αυστραλία και οι ΗΠΑ. Ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες είναι η Ιρλανδία, η Ισλανδία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Η Ελλάδα μεγαλοπρεπώς απούσα.

Οι χώρες που προσφέρουν τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική βοήθεια: Δεκατέσσερις χώρες, από τις οποίες εννέα είναι ευρωπαϊκές. Δύο από αυτές είναι η Ιταλία και η Ισπανία.  Η Ελλάδα απούσα.

Χώρες με το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μεταξύ 25-64 ετών που έχει πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: Οι πρώτες δέκα είναι: Καναδάς, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Σουηδία, Φινλανδία, Δανία, Αυστραλία, Νορβηγία, Ν. Ζηλανδία, Ν. Κορέα. Η Ελλάδα κατέχει την 20ή θέση.

Οι πρώτες δέκα χώρες στον κόσμο με το πιο υψηλό κόστος ζωής: Δανία, Ελβετία, Νορβηγία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Βέλγιο, Γαλλία, Ιταλία. Η Ελλάδα 18η στη σειρά. Ε, πώς! Κοντά στις πλούσιες χώρες κι εμείς.

Οι πρώτες δέκα χώρες στον κόσμο με το υψηλότερο ποσοστό αλλοδαπών στον πληθυσμό τους:
Λουξεμβούργο (36,9 %)
Ελβετία (20,5%)
Γερμανία (8,9 %)
Αυστρία (8,8%)
Βέλγιο (8,2%)
Αυστραλία (8,4%)
Ελλάδα (7%)
ΗΠΑ (6,6%)
Ιρλανδία (5,9%)
Γαλλία (5,6%).

Επιτέλους είμαστε στην πρώτη δεκάδα αυτή τη φορά.

Οι χώρες με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στον κόσμο: Εδώ πρώτη είναι η Ζιμπάμπουε με 95% ανεργία (εφιαλτικό). Η Ισπανία είναι 26η, η Ελλάδα 29η,  η Πορτογαλία 48η. (Εν τω μεταξύ στο χρόνο που πέρασε αυξήσαμε το ποσοστό της ανεργίας εμείς εδώ).

Οι δέκα πρώτες χώρες σε αυτοκτονίες: Λιθουανία, Ρωσία, Λευκορωσία, Λετονία, Εσθονία, Ουγγαρία, Σλοβενία, Ουκρανία, Καζακστάν, Φινλανδία. Κάτι δεν πάει καλά εκεί στον ευρωπαϊκό βορρά.

Οι δέκα πρώτες χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας:
ΗΠΑ (30,6%)
Μεξικό (24,2%)
Μεγάλη Βρετανία (23%)
Σλοβακία (22,4%)
Ελλάδα (21,9%)
Αυστραλία (21, 7%)
Ν. Ζηλανδία (20,9%).

Άντε πάλι, καταφέραμε να είμαστε στους δέκα πρώτους.

Χώρες με το μακροβιότερο πληθυσμό: Οι πέντε πρώτες είναι: Μονακό, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Σαν Μαρίνο, Ανδόρρα. Η Ελλάδα βρίσκεται στην 23η θέση.

Χώρες με την καλύτερη ποιότητα ζωής: Δεκαπέντε αναφέρει ο κατάλογος με πρώτες τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Η Ισλανδία είναι 7η.  Η Ελλάδα άφαντη. Εννοείται.

Χώρες με τα περισσότερα Νόμπελ: Ανάμεσα στις είκοσι πρώτες είναι η Αργεντινή, η Ιρλανδία, η Πολωνία, η Νότια Αφρική, η Ινδία. Η Ελλάδα άφαντη κι εδώ. (Παράγουμε πολιτισμό, ε;)

Χώρες με κατά κεφαλήν περισσότερες εργάσιμες ώρες: Νότια Κορέα, Τσεχία, Πολωνία, Σλοβακία, Ελλάδα. Στην πρώτη πεντάδα. Μπράβο μας!

Χώρες με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα: Φινλανδία, Ν. Κορέα, Χονγκ Κονγκ, Ιαπωνία, Σιγκαπούρη, Μεγάλη Βρετανία, Ολλανδία, Ν. Ζηλανδία. Η Ιρλανδία είναι 11η και η Πολωνία 14η. Εμείς άφαντοι και πάλι, αλλά αυτό δεν αποτελεί έκπληξη.

Ας δούμε τώρα το προφίλ της χώρας μας με βάση αυτές τις μετρήσεις:

Η Ελλάδα, χωρίς να ανήκει στις πλούσιες χώρες, καταφέρνει να κρατά προς το παρόν την 42η θέση, μια θέση ας πούμε ευπρεπή μέσα στις 184 χώρες του πλανήτη μας.

Οι κάτοικοί της έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι ένας συμπονετικός λαός, επειδή όπου σταθούν κι όπου βρεθούν διαμαρτύρονται για τη φτώχεια του κόσμου, στην πραγματικότητα όμως είναι αδιάφοροι για τη δυστυχία των άλλων.

Το μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων δεν είναι αμελητέο, αν και το εκπαιδευτικό τους σύστημα δεν ανήκει στα καλύτερα.  Με το κακό αυτό εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι καθόλου παράξενο που έχουν πάρει μόνο δύο Νόμπελ και αυτά στην ποίηση.

Αν και η Ελλάδα δεν συμπεριλαμβάνεται στις πολύ πλούσιες χώρες, το κόστος ζωής εδώ είναι εξίσου υψηλό, όπως στις πολύ πλούσιες χώρες.

Αν εξαιρέσουμε το Λουξεμβούργο που είναι διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα είναι η έκτη χώρα στον κόσμο με το μεγαλύτερο ποσοστό  αλλοδαπών στην επικράτειά της και η εικοστή ένατη στον κόσμο σε ποσοστά ανεργίας.

Οι Έλληνες δεν ανήκουν στους αυτοκτονικούς λαούς, ανήκουν όμως στους παχύσαρκους λαούς κατέχοντας την πέμπτη θέση παγκοσμίως.

Ομοίως κατέχουν την πέμπτη θέση παγκοσμίως σε αριθμό εργάσιμων ωρών.

Ποιότητα ζωής δεν έχουν ούτε και ανήκουν λόγω μεσογειακής κουζίνας στους μακροβιότερους λαούς του κόσμου, μολονότι η 23η θέση που κατέχουν δεν είναι αμελητέα.

Να τώρα και το προφίλ του μέσου Έλληνα:

Ζει ακόμα σχετικά καλά, δεν ενδιαφέρεται για τη φτώχεια έξω από τα σύνορα της χώρας του, μορφώνεται με ένα κακό εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά καταφέρνει να πάρει πτυχίο ανώτατης σχολής, η  συμμετοχή του στον παγκόσμιο πολιτισμό είναι αμελητέα, πληρώνει πανάκριβα τα αγαθά που αγοράζει, συμβιώνει με αλλοδαπούς (που ή τους λατρεύει ή τους μισεί), απειλείται ή υποφέρει από την ανεργία, δεν καταφεύγει εύκολα στην αυτοκτονία, τρώει και παχαίνει υπερβολικά, δουλεύει πολλές ώρες (αν έχει δουλειά), δεν ξέρει τι είναι  ποιότητα ζωής και πεθαίνει σε μεγάλη σχετικά ηλικία έμπλεως αντιφατικών εμπειριών.