Γράφει ο
Γιώργος Λεκάκης

Τα Ολοκαυτώματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχουν γενικώς περάσει στην Ιστορία ως ένα... ανδρικό έγκλημα, ένα έγκλημα δηλ. το οποίο διέπραξαν άνδρες. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατηγορουμένων στις δίκες-παρωδίες της Νυρεμβέργης (αλλά και σε άλλες παρόμοιες δίκες εγκλημάτων πολέμου), ήσαν άνδρες. Το ανδρικό φύλο φέρθηκε με γενναιότητα στο γυναικείο!.. Αυτό όμως δεν είναι ιπποτισμός και όχι Ιστορία...

Προσφάτως εκυκλοφόρησε στην διεθνή αγορά, το βιβλίο της καθηγήτριας-ιστορικού του ολοκαυτώματος, Wendy Lower, «Οι Ερινύες του Χίτλερ». Η καθηγήτρια εντόπισε την συνενοχή δεκάδων χιλιάδων Γερμανίδων ναζί. Αυτός ο αριθμός είναι κατά πολλές... χιλιάδες μεγαλύτερος απ’ ό,τι στο παρελθόν είχε αναφέρει ή «φανταστεί» και ο πιο τολμηρός ιστορικός! Ανακάλυψε τερατώδεις δολοφόνισσες γυναίκες, και κάποιες απ’ αυτές ήσαν ανίκανες για σεξ - αυτό να είναι ένα ψυχολογικό υπόβαθρο, που δίνει μια βάση για να στραφεί κανείς στον μαζοχισμό, στον βασανισμό (συν)ανθρώπων του, και απ’ εκεί μετά δεν απέχει και πολύ ο ναζισμός...

Γιατί, φυσικά, η ναζιστική Γερμανία δεν ήταν δημιούργημα ενός και μόνον ανθρώπου ή μιας ομάδος του. Οι γυναίκες ενεπλάκησαν στα εγκλήματα της χιτλερικής Γερμανίας, σχεδόν όσο και οι άνδρες. Έσπειραν τον ίδιο – αν όχι μεγαλύτερο - τρόμο, κατηύθυναν δράσεις και ήσαν ένοχες εξ ίσου με το λεγόμενο «ισχυρό» φύλο.

Περίπου 13.000.000 γυναίκες συμμετείχαν ενεργά στο γερμανικό ναζιστικό κόμμα NASDP. Είναι αποδεκτό και κατανοητό ότι πολλές απ’ αυτές τις γυναίκες παρασύρθηκαν. Αλλά, τουλάχιστον, 500.000 απ’ αυτές τις γυναίκες, εκτιμά η καθηγήτρια Lower, ήταν μάρτυρες ή συνέβαλαν με τις πράξεις τους στις γενοκτονίας του Χίτλερ.

Το ναζιστικό καθεστώς προετοίμαζε μια ολόκληρη γενεά νεαρών γυναικών να δεχθούν την βία, να γίνουν κομμάτι της, και να αλλάξει έτσι την ψυχοσύνθεση της γυναικός!.. Ήθελε να κάνει (και) την γυναίκα, άντρα! Παρά το πρότυπον της οικογενειακής ζωής που η ναζιστική ιδεολογία επρέσβευε στην βιτρίνα με το σύνθημα «3Κ»: «Kinder, Kuche, Kirche» («Παιδιά, κουζίνα, εκκλησία!»)...
 
Γυναίκες ναζί

Ανάμεσα στις λίγες γυναίκες που εκλήθησαν να λογοδοτήσουν ήταν οι διαβόητες δεσμοφύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης, Irma Grese και Ilse Koch[1], οι οποίες το κακό που προξένησαν ήταν τόσο ακραίο, που θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως τέρατα και θηρία, και πως μάλλον δεν ήταν πραγματικές «γυναίκες», λέει ο Lower... Η κριθείσα ένοχη Irma Grese ήταν γνωστή με το παρατσούκλι «The Beautiful Beast». Απαγχονίσθηκε σε ηλικία 22 ετών το 1945.

Αναφέρεται η Pauline Kneissler, η οποία εργάσθηκε στο κάστρο Grafeneck, που το έλεγαν «νοσοκομείο». Σε αυτό εφαρμόσθηκε το πρόγραμμα ευθανασίας στην Νότια Γερμανία.[2] Αυτή περιόδευε σε ψυχιατρεία και «επέλεγε» 70 «ασθενείς» την ημέρα! Στο κάστρο υπήρχαν θάλαμοι αερίων, στους οποίους τους οδηγούσαν και τους θανάτωναν. Προηγουμένως είχαν αποφασίσει και πεισθεί πως αφαιρώντας μια ανθρώπινη ζωή με αυτόν τον τρόπο δεν έκαναν κάτι κακό, διότι «ο θάνατος με φυσικό αέριο δεν... βλάπτει»! Λες και το πρόβλημα είναι ο τρόπος, και όχι η ίδια η πράξη της θανάτωσης συνανθρώπου!

Στις τρελές «διαχειρίστριες της ανθρωπίνης ζωής» - δηλ. θέαινες στην θέση του θεού! - εντάσσεται και η Liselotte Meier. Αυτή εργάσθηκε τόσο στενά με το αφεντικό της, έναν αξιωματικό των SS, που έγιναν σχεδόν ταυτόσημοι! Εκπαιδεύθηκε στην σκοποβολή στο χιόνι και σκότωνε... ανθρώπους για... προπόνηση στο άθλημα της σκοποβολής! Αλλά αναφέρεται ότι είχε γλυτώσει την ζωή μιας εβραίας κομμώτριας, επειδή την χτένιζε καλά, και μιας άλλης γυναίκας από την γραμμή του θανάτου, επειδή δεν είχε τελειώσει ακόμη το... πουλόβερ που της έπλεκε...

Άλλη ικανή... σκοπεύτρια ήταν η σύζυγος αξιωματικού των SS, Lisel Willhaus. Αυτή από τον εξώστη του διαμερίσματος στο οποίο διέμενε, εξασκείτο στην... σκοποβολή σε ζωντανούς εβραίους κ.ά. κρατούμενους, με το τουφέκι της! Το διαμέρισμά της ήταν εντός στρατοπέδου συγκεντρώσεως... Αυτό βέβαια, στην ψυχολογία λέει πολλά, αφού είναι γνωστό το πόσο επηρεάζει την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου ο τόπος κατοικίας του και το τι αυτός βλέπει καθημερινά από το παράθυρό του... Αλλά δεν είναι δικαολογία...

Στην Πολωνία η Vera Wohlauf, είχε την... φαεινή ιδέα το 1942, να... στρογγυλοποιήσει προς τα πάνω τους συλληφθέντες κατοίκους μιας μικρής πόλεως, για να γίνουν... 11.000 – κυρίως εβραίοι - και να μεταφερθούν στην Τρεμπλίνκα προς... εκκαθάριση! Κάθισε με τον σύζυγό της στο μπροστινό κάθισμα του φορτηγού, το οποίο οδήγησε το κομβόι των δολοφόνων στην πόλη... Στάθηκε στην πλατεία της αγοράς κραδαίνοντας ένα μαστίγιο... Όσοι αντιστάθηκαν ή κατέρρευσαν μέσα στην ζέστη του καλοκαιριού, ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου ή πυροβολήθηκαν... Σημειωτέον, προς ψυχολόγους: Ήταν έγκυος εκείνη την χρονική στιγμή! Ένα επί πλέον στοιχείο δυσαρμονίας, που καταρρίπτει τον μύθο πως η γυναίκα όταν είναι έγκυος ηρεμεί...

Μια τυπική «ξανθιά Γερμανίδα νοικοκυρά», η Erna Petri, καθώς επέστρεφε στο σπίτι της, μετά από τα καθιερωμένα ψώνια στην πόλη, είδε κάτι, που τράβηξε την προσοχή της: Ήταν 6 μικρά (ηλικίας 6-12 ετών), σχεδόν γυμνά αγόρια, τρομαγμένα, έρημα και γυμνά στην άκρη του δρόμου. Η ίδια ήταν έγγαμη με έναν ανώτερο 23χρονο αξιωματικό των SS. Είχε ακολούθησε πιστά τον σύζυγό της, καθώς πρόσταζε η θρησκεία, ακόμη κι αν αυτός «δούλευε» στην πιο φονική μηχανή του κόσμου, στα SS της Πολωνίας!

Ζούσαν σε ένα αρχοντικό, που επέβλεπε μια τεράστια περιουσία για τον (ναζιστικό) αγώνα και διηύθυναν το Γραφείο Επανεγκατάστασης των SS, με τους «υπανθρώπους» σλάβους ως σκλάβους!.. Αυτό στον εγκέφαλό της ήταν η ενάρετη οικογενειακή ζωή... Και ήξερε καλά ποια ήταν τα παιδιά: «Αυτοί θα πρέπει να είναι οι εβραίοι! Έχω ακούσει πως προσφάτως είχαν δραπετεύσει κάποιοι απ’ αυτούς από ένα τραίνο, κατά την μεταφορά τους σε ένα στρατόπεδο εξοντώσεως», σκέφθηκε μόλις είδε τα μυξιάρικα παιδάκια. Ήταν και η ίδια μητέρα δύο παιδιών. Πήρε τα πεινασμένα παιδιά του δρόμου, που κλαψούριζαν, στο σπίτι της... Τα ηρέμησε και σαν καλή «μητέρα-Τερέζα» τους έδωσε τροφή για να φάνε. Και εν συνεχεία, οδήγησε τα 6 παιδιά μέσα στο δάσος, τα παρέταξε στην άκρη ενός λάκκου, και τα... πυροβόλησε μεθοδικά, ένα προς ένα, με ένα πιστόλι, στο πίσω μέρος του λαιμού!... Τα σκότωσε! Το περιστατικό έμεινε καλά καταχωνιασμένο μέσα σε αραχνιασμένα αρχεία της ναζιστικής αστυνομίας. Αυτή η σχιζοφερνική συμπεριφορά, μιας απλής γυναικός, συζύγου ναζί αξιωματικού, μέσα στο Γ΄ Ράιχ, είναι ένα αίνιγμα, με το οποίο θα πρέπει να ασχοληθούν εκατοντάδες συνέδρια Ψυχολογίας, σε όλον τον κόσμο, για πολλά χρόνια!...

Μετά απ’ αυτά, θα πρέπει να καταγραφεί στην Ιστορία των Γενοκτονιών, πως γενοκτονία μπορούν και έχουν επιχειρήσει και γυναίκες! Όταν τους δίνεται η «ευκαιρία», οι γυναίκες συμμετέχουν ακόμη και στις πιο αιματηρές, τις πιο απάνθρωπες πτυχές της Ιστορίας... Το φύλο του ανθρώπου δεν παίζει κανέναν ρόλο μέσα στα άδυτα των σκοτεινών σελίδων της ψυχής...

Οι γυναίκες ήσαν οι επαγγελματίες φροντιστές, οι οποίες από την στιγμή που οι ναζί ανήλθαν στην εξουσία και επέβαλαν επιλεκτικά τις πολιτικές της «άριας φυλετικής καθαρότητος», αμέτρητες νοσηλεύτριες, γέμιζαν φιαλίδια με μορφίνη και βελόνες, για να θανατώνονται ζωντανοί, σωματικά ανάπηροι και διανοητικά καθυστερημένοι άνθρωποι...

Μαίες, που ξεφτίλισαν μια ολόκληρη ιερή αντίληψη του ανθρώπου για το λειτούργημα αυτό, το θεοποιημένο στην αρχαία Ελλάδα, έκαναν ψεύτικες αναφορές για ελαττωματικά μωρά, γεννημένα νεκρά, συνιστούσαν αμβλώσεις και ευθανασία, καθώς και την στείρωση υγιών μητέρων, για να μην μπορέσουν να φέρουν στον κόσμο άλλα τέτοια «μη άρια» παιδιά...

Κατά την Lower, οι μεγαλύτερες βιαιοπραγίες έλαβαν χώρα στην «Άγρια Ανατολή», στα νεοαποκτηθέντα δηλ. από την στρατιωτική κατάκτηση εδάφη του Χίτλερ στην Πολωνία, την Ουκρανία και την Ρωσία. Τουλάχιστον μισό εκατομμύριο νεαρές Γερμανίδες εντάχθηκαν σε αυτήν την διαδικασία εποικισμού, και έγιναν συνεργοί σε μια γενοκτονία με πρωτοφανή κλίμακα. Πρόκειται για μερικές από τις χειρότερες στιγμές στην Ιστορία της γυναίκας σε αυτόν τον πλανήτη...

Επίσης, ένας απίστευτα μεγάλος αριθμός γυναικών γραμματέων πληκτρολόγησαν τις εντολές που έλεγαν να σκοτωθούν και να σφαγούν χιλιάδες άνθρωποι...  Αυτές ήταν οι «πρώιμοι μάρτυρες των Ολοκαυτωμάτων». Μετά αρχειοθέτησαν δεκάδες χιλιάδες σελίδες με πληροφορίες για τις σφαγές αυτές... και εσιώπησαν! Επέλεξαν να κλείσουν τα στόματα και τα μάτια τους και να επωφεληθούν από την εγγύτητά τους στην εξουσία – από την οποία η γυναίκα παραδοσιακά ψυχολογικά έλκεται... Μετά, οι ίδιες έκαναν πικνίκ με τους αγαπημένους τους και τις οικογένειές τους, σε καταπράσινους λόφους, που ήξεραν ότι έκρυβαν από κάτω μαζικούς τάφους αθώων εκτελεσμένων, η εντολή για τον θάνατο των οποίων ίσως και να επέρασε και από τα δικά τους χέρια... Φορούσαν ρούχα, κοσμήματα, υποδήματα και υπάρχοντα λεηλατημένων και εκτελεσμένων αθώων θυμάτων... που είχαν κατασχεθεί από γκέτο ή στρατόπεδα θανάτου... Και όλα αυτά, σαν να μην έτρεχε τίποτα, λίγα μόλις χρόνια μετά...

Οι γυναίκες γραμματείς είχαν και έναν άλλο, επίσης... σημαντικό ρόλο: Μετά από κάθε πράξη εκτελέσεως, οι δολοφόνοι των SS, μεθυσμένοι, αναζητούσαν παρηγοριά στις αγκαλιές των γυναικών αυτών. Αυτή η παρηγοριά ήταν άλλοτε ένας ώμος για να κλάψουν, και άλλοτε έφθανε έως την σεξουαλική πράξη, που οι γυναίκες αυτές πρόθυμα αποδέχονταν! Έφθαναν δηλ., για να το πούμε απλά, να γίνουν έως και πόρνες, για να εξυπηρετηθούν οι άνδρες που εφάρμοζαν τους στόχους του ναζιστικού Γ΄ Ράιχ! Για την υποστήριξη των εκτελεστών ανδρών, οι γυναίκες έκαναν και τις... μπαργούμαν... Προσέφεραν... αναψυκτικά, κατά την διάρκεια των εκτελέσεων, όταν οι ψυχροί δολοφόνοι έκαναν ένα διάλειμμα...

Στην Ουκρανία, η 22χρονη γραμματέας, Johanna Altvater, διαδραμάτισε έναν ακόμα πιο σημαντικό ρόλο σε μια σφαγή, ενώ εργάζονται για τον περιφερειακό κομισάριο Wilhelm Westerheide: Μπήκε σε ένα κτήριο ενός γκέτο, που χρησιμοποιείτο ως αυτοσχέδιο νοσοκομείο, πήγε στην πτέρυγα των παιδιών, πήρε ένα νοσηλευόμενο παιδί και το... έριξε από το μπαλκόνι του 3ου ορόφου στο πεζοδρόμιο! Το ίδιο έκανε και με άλλα παιδιά!.. Η «ειδικότης» της ήταν - όπως κατέθεσε ένας επιζών – να... σκοτώνει παιδιά! Τα προσέλκυε συχνά με γλυκίσματα. Όταν έρχονταν κοντά της και άνοιγαν το στόμα τους, τα... πυροβόλησε στο στόμα με ένα μικρό πιστόλι, που κρατούσε κρυμμένο στα πλευρά της![3] Ή, στην καλύτερη, τα άρπαζε σφιχτά από τα πόδια, τα έσερνε και κτυπούσε με βία το κεφάλι τους στον τοίχο! Κάποιες φορές πετούσε νεκρό το παιδί που σκότωσε στα πόδια του πατέρα του... Έμεινε στην Ιστορία των Ολοκαυτωμάτων ως Fräulein Hanna... Ο δε Westerheide είναι γνωστό, πως κατά την διάρκεια των εκτελέσεων ή μετά από μαζικές εκτελέσεις έδινε... πάρτι, με Γερμανίδες κ.ά. γυναίκες. Η Altvater ήταν μεταξύ αυτών των γλεντζέδων, που έπιναν και έτρωγαν σαν σε γιορτινό τραπέζι μετά από την αιματοχυσία... Του άρεσε η μουσική να αναμειγνύεται με τον κρότο των πυροβολισμών! Κάποιοι Γερμανοί σηκώνονταν απ’ το τραπέζι, περπατούσαν στον χώρο εκτελέσεων, σκότωναν μερικούς ανθρώπους και εν συνεχεία ξανα-επέστρεφαν στο... πάρτυ...

Η παιδική βία ήταν το «βίτσιο» και της Josefine Block. Της άρεσε να έχει ένα μαστίγιο και να επιτίθεται σε κρατούμενους-παιδιά, που περίμεναν να απελαθούν... Αναφέρεται ότι κάποτε ένα κοριτσάκι την πλησίασε, κλαίγοντας και ικετεύοντας για την ζωή του. «Εγώ θα σε βοηθήσω!» της είπε η Block. Και την άρπαξε από τα μαλλιά, την γρονθοκόπησε, εν συνεχεία, την έσπρωξε στο έδαφος και την κτύπησε στο κεφάλι μέχρι που το κοριτσάκι έπεσε πια νεκρό...

Απ’ όλες αυτές, και χιλιάδες άλλες, που δεν αναφέρονται εδώ, ίσως δεν είναι τυχαίο που η γερμανική λέξη για την «κυρία», η λέξη Frau, δεν ηχεί σε κανενός τα αυτιά καλά!..
 
Έκλεβαν προικιά!

Εκατοντάδες πλοία και τραίνα, φορτωμένα με αρπαγμένη λεία από αιχμαλώτους, κατακτημένους και σκοτωμένους πήγαν θριαμβευτικά στην Γερμανία. Από την Ελλάδα λήστευσαν έως και προικιά (σεμεδάκια, κεντήματα, εσώρουχα, μεταξωτά, οικιακά καντήλια, έως και τα πορσελάνινα φλιτζανάκια του καφέ!), από κάποια σπίτια, από διάφορα χωριά, στα οποία οι Γερμανοί έκαναν «πλιάτσικο»... (Λέξη που έμεινε στην ορολογία από την αλβανική διάλεκτο, ως πρακτική των Αλβανών ληστών, αλλά να που φαίνεται πως το μεγάλο «πλιάτσικο» στην Ιστορία το έχουν κάμει οι Γερμανοί)... Καραβιές έφευγαν από τον Πειραιά, το Κατάκωλο, την Πάτρα, τα λεηλατημένα προικιά των Ελληνίδων για να... προικισθούν οι Γερμανίδες λεύτερες...[4] Η  Lower την αποκαλεί «την μεγαλύτερη εκστρατεία οργανωμένης ληστείας στην Ιστορία!»... Και όταν έφθαναν τα τραίνα και τα πλοία με τα κλοπιμαία, οι Γερμανίδες ήσαν μεταξύ των προνομιούχων πρακτόρων του Γ΄ Ράιχ, που μοιράζονταν αυτήν την κλεμμένη λεία...
 
Οι ανύπαρκτες καταδίκες

Πρόκειται σαφώς για πράξεις προσβολής οποιασδήποτε έννοιας ανθρωπιάς, προσωπικότητος και της ίδιας της ανθρωπότητος... Πόσο μάλλον της γυναικείας φύσεως... Που γίνονται ακόμη λυπηρότερα, επειδή τα περισσότερα απ’ αυτά τα εγκλήματα έμεναν ατιμώρητα...

Μόνον η Erna Petri ήταν η εξαίρεση. Πέρασε περισσότερα από 30 χρόνια στην φυλακή. Αλλά όλες οι άλλες «γυναίκες» που αναφέρθηκαν είτε αθωώθηκαν, είτε κυκλοφόρησαν ελεύθερες μετά ανάκριση... «Ήμουν απλά μια γραμματέας», είπε η φόνισσα Johanna Altvater...

Μετά απ’ αυτά, η καθηγήτρια Lower λέει ότι «δεν μπορούμε να ισχυριζόμεθα ότι η βία δεν είναι γένους θηλυκού» και ότι «οι γυναίκες δεν είναι σε θέση να διαπράξουν μαζικές δολοφονίες»...

Ένα μάθημα εξάγεται από τις φρικαλεότητες των Ολοκαυτωμάτων, τα οποία, φευ, δεν άρχισαν με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πολύ παλαιότερα, και δεν ετελείωσαν μαζί του: Δεν είναι κομμάτι από το παρελθόν του κόσμου, που έχει κατατεθεί σε μουσείο και έχει κρατηθεί μακριά για να ξεχαστεί... Εξακολουθεί να είναι πολύ στενά μαζί μας και στις ημέρες μας...
 
Για περισσότερα:
Το βιβλίο της Wendy Lower «Hitler's Furies: German Women In The Nazi Killing Fields» κυκλοφορεί από τις εκδ. Chatto & Windus. Δείτε συνέντευξη της συγγραφέως στο http://www.youtube.com/watch?v=Vuq99KA_m3Y&feature=share
βλ. σχ άρθρο του By Tony Rennell, στην εφημ. Daily Mail, στις 27.9.13. http://www.dailymail.com
Γ. Λεκάκης "Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής", εκδ. Κάδμος, 2012. Του ιδίου "Ναζί, οι βάρβαροι του 20ού αι.", εκδ. Κάδμος, 2013. Του ίδίου "Κατεστραμμένες πόλεις και χωριά στην Ελλάδα επί Κατοχής", εκδ. Κάδμος.
Και: http://www.apocalypsejohn.com
 
(*)  Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περ. «Ελληνόραμα», τ. Σεπτ.-Οκ. 2013.
 
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

________________________________________
[1] Η επονομαζόμενη «Σκύλα του Μπούχνεβλαντ» - βλ. σχ. στο βιβλίο μου «Ναζί, οι βάρβαροι του 20ού αι.» (εκδ. Κάδμος, 2013).
[2] Για το «πρόγραμμα ευθανασίας T-4», ψυχιατρική Κλινική Hadamar και κάστρο Grafeneck, βλ. σχ. Γ. Λεκάκη «Ναζί οι βάρβαροι του 20ού αι.», εκδ. Κάδμος, 2013.
[3] Παρόμοια συμπεριφορά, πριν εκτελέσει παιδιά είχε και ο «δρ. Θάνατος», Ιωσήφ Μένγκελε – βλ. σχ. βλ. σχ. Γ. Λεκάκη «Ναζί οι βάρβαροι του 20ού αι.», εκδ. Κάδμος, 2013
[4] Για περισσότερα βλ. σχ. Γ. Λεκάκη «Αρχαιοκαπηλίες των Γερμανών στην Ελλάδα επί Κατοχής», εκδ. Κάδμος, 2011.

www.lekakis.com