Η αλήθεια είναι πως δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια Το γεγονός ότι στην προανακριτική επιτροπή για τη Λίστα Λαγκάρντ συνεχίζεται το σίριαλ των κατηγοριών κατά του προεδρείου – αυτή τη φορά με αντικείμενο το αν θα κληθεί και πάλι και κυρίως πότε ο πρέσβης κ. Χαλαστάνης – καταδεικνύει πως τελικά ούτε το έγγραφο από το οποίο προκύπτουν συγκεκριμένες ευθύνες συγκεκριμένου προσώπου μπορεί να ανακόψει τον μοναδικό λόγο ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ στην επιτροπή.

Ήλθε, λοιπόν, το έγγραφο και από αυτό προκύπτει πως η περίφημη λίστα είχε επισήμως παραδοθεί από την Γαλλία στην Ελλάδα, προκειμένου όμως αυτή να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά για φορολογικούς λόγους.

Και πώς ήλθε το έγγραφο; Μα επειδή όταν έφθασε στη Ελλάδα (για δεύτερη φορά) η λίστα Λαγκάρντ, υπήρχε συνοδευτικό έγγραφο.

Αυτό, για τα μέλη της επιτροπής σήμαινε πως και η πρώτη λίστα πρέπει να συνοδευόταν από κάποιο ανάλογο έγγραφο.

Η επιτροπή ζήτησε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών να ζητήσει από το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών το πρώτο συνοδευτικό της πρώτης λίστας, αλλά αυτές (οι υπηρεσίες) έδειξαν απροθυμία – ουσιαστικά αρνήθηκαν!

(Επειδή… ντρέπονταν, επειδή ήθελαν να καλύψουν τον πρώην προϊστάμενό τους; Διαλέγετε και παίρνετε).

Έτσι, ο πρόεδρος της Επιτροπής κ. Μαρκογιαννάκης επικοινώνησε με τον κ. Στουρνάρα και ζήτησε την παρέμβασή του.

Ο τελευταίος παρενέβη στον ομόλογό του Μοσκοβισί και τελικά το πρώτο συνοδευτικό έγγραφο της πρώτης λίστας έφθασε στην Αθήνα και παραδόθηκε στην επιτροπή – οπότε και αποδείχθηκε η ύπαρξή του και καταρρίφθηκαν οι ισχυρισμοί πως η λίστα ήταν προϊόν υποκλοπής, ήταν απόρρητη και εμπιστευτική, ήταν προϊόν συνεργασίας μυστικών υπηρεσιών και άλλες ανοησίες.

Από όλα αυτά πόθεν προκύπτει πως η αποκάλυψη έγινε λόγω της επιμονής, των πολύωρων ανακρίσεων και του… πάθους συγκεκριμένου μέλους της επιτροπής;

Και με ποια λογική κατηγορείται και επ’ αυτού ο Μαρκογιαννάκης και οι άλλοι λογικοί άνθρωποι της επιτροπής ότι επιδιώκουν τη συγκάλυψη;

Και πώς μπορεί κάποιο μέλος της επιτροπής να συγκαλύψει οτιδήποτε, όταν διεξάγεται και παράλληλη έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων – από την οποία επίσης προέκυψε η ύπαρξη του πρώτου συνοδευτικού εγγράφου;

Λένε πως πρέπει να κληθεί ο κ. Χαλαστάνης εκ νέου, διότι κατά την πρώτη εξέτασή του δεν είπε όλη την αλήθεια.

Ας κληθεί – διότι τότε μπορεί να αποκαλυφθούν και άλλα επιβαρυντικά στοιχεία για το εμπλεκόμενο πρόσωπο.

Αλλά είναι αυτό θέμα για να γίνεται τόση φασαρία;

Είτε κληθεί ο πρέσβης, είτε όχι, αλλάζει τίποτε στην ουσία της αποκάλυψης – που έγινε με παρέμβαση του αιωνίως… κατηγορούμενου Μαρκογιαννάκη;
Και επιτέλους, ο Χαλαστάνης είναι κατηγορούμενος σ’ αυτήν την υπόθεση;

Η αλήθεια παραμένει μία:

Ότι κάποιοι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, αλλά μοναδικός καημός τους είναι να πλήξουν την κυβέρνηση δια του διαδόχου του Παπακωνσταντίνου, του κ. Βενιζέλου.

Θέλουν δηλαδή να μας πουν πως όταν κάποιος (ο Διώτης, ο Βενιζέλος, οποιοσδήποτε) παραλαμβάνει ένα στικάκι και ακούει πως είναι προϊόν υποκλοπής, δεν πρέπει να το αποδεχθεί, διότι πρέπει εκ προοιμίου να γνωρίζει πως ακούει ένα τόσο μεγάλο ψέμα).

Η αλήθεια είναι πως το λάθος του Βενιζέλου συνίσταται στο γεγονός ότι έβλεπε τον Παπανδρέου να διορίζει τους κηπουρούς του και δεν τον έστειλε από εκεί που ήλθε – πριν μας οδηγήσει στο μνημόνιο.