Το δίλημμα έδιωξε τον κόσμο από την κάλπη Η «δυσκολία» (σε εισαγωγικά διότι μάλλον σκόπιμη μοιάζει) του πολιτικού προσωπικού να αποκωδικοποιήσει το περίφημο «μήνυμα της αποχής» και οι τετριμμένες κοινοτοπίες που ακούγονται (ο κόσμος γύρισε την πλάτη του στο πολιτικό σύστημα, πρέπει να δούμε το πρόβλημα, οφείλουμε να αναλύσουμε το θέμα και άλλα τέτοια) οδηγεί αναπόφευκτα στο δεύτερο στάδιο της αποστροφής.

Αυτό σημαίνει ότι η υποκρισία, που τελικά προδίδει αδιαφορία, με την οποία αντιμετωπίζεται το ζήτημα, μπορεί να οδηγήσει σε νέα διαλυτικά φαινόμενα και ακόμη μεγαλύτερη αποχή την προσεχή Κυριακή.
 
Με τον προεκλογικό του εκβιασμό, ο πρωθυπουργός μπορεί να συσπείρωσε τις δυνάμεις των δύο μεγάλων κομμάτων, ώστε να υποστηρίζει πως έλαβε ανανέωση της εντολής – μια ιδιότυπη ανανέωση, μιας εντολής που όμως δεν είχε λάβει ποτέ, καθώς διαφορετικό ήταν το περιεχόμενο των προ των εκλογών του 2009 εξαγγελιών του.

Ίσως αυτό να του προσφέρει μια πρόσκαιρη ανάσα εσωτερικής και εσωκομματικής κατανάλωσης – αν και όσοι στο ΠΑΣΟΚ βλέπουν μακριά πιστεύουν ότι δημιουργήθηκαν περισσότερα προβλήματα από όσα λύθηκαν.

Πέρα, όμως, από τις προσωπικές επιδιώξεις υπάρχει και η χώρα. Η χώρα που έχει υποστεί μια ανεπανόρθωτη βλάβη από την εκλογολογία, που δεν προβλέπεται να σταματήσει, αφού το μήνυμα των αυτοδιοικητικών εκλογών θα συνεχίσει να ερμηνεύεται παντοιοτρόπως.

Το spread παραμένει καθηλωμένο γύρω στις 900 μονάδες βάσης – νούμερο θηριώδες που έκανε την εμφάνισή μου μαζί με τους πρωθυπουργικούς εκλογικούς λεονταρισμούς. Χθες δανειστήκαμε με το υψηλότερο επιτόκιο. Τα στοιχεία της επιχειρηματικότητας και της βιομηχανικής παραγωγής είναι δραματικά. Και ο κ. Παπακωνσταντίνου κυκλοφορεί στο εξωτερικό μοιράζοντας υποσχέσεις στους… ξένους.

Επιπλέον, το δίλημμα που έθεσε ο πρωθυπουργός αποτελεί έναν από τους παράγοντες που οδήγησαν στην αποχή. Μπροστά στον κίνδυνο να θεωρηθούν υπεύθυνοι για την επαπειλούμενη ανωμαλία, οι πολίτες που ήθελαν να ρίξουν μια ψήφο διαμαρτυρίας, αποφάσισαν να μην ψηφίσουν καθόλου. «Ας μην είμαι εγώ ο υπαίτιος για την χρεοκοπία της χώρας», σκέφθηκε ο καθένας από όσους αποφάσισαν να απέχουν.

Εν ολίγοις, το εκβιαστικό δίλημμα του κ. Παπανδρέου κατήργησε το ιερό δικαίωμα στην ψήφο. Το ξέρει, γι’ αυτό και στις δηλώσεις του περνά ξώφαλτσα το θέμα της αποχής.  Ξέρει πως αν πήγαιναν να ψηφίσουν αυτοί που ο ίδιος έδιωξε από την κάλπη, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Για να δούμε. Διότι όταν δεν αφήνεις να φύγει λίγος ατμός από μια κατσαρόλα που βράζει, η έκρηξη μοιάζει περισσότερο από βέβαιη – μόλις τελειώσει όλο το νερό. Και τότε το μήνυμα γίνεται ακόμη πιο εκκωφαντικό…