Γράφει ο
Παναγιώτης Καραφωτιάς

Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα μας του «νέο-Σουλτάνου», και δεδομένου ότι αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο της διπλωματίας γενικότερα, αναρωτιέται κάποιος σε ποια ακριβώς κατηγορία διπλωματίας πρέπει να αναφερθεί γιατί μάλλον πρόκειται για την επινόηση και εγκαινίαση νέου όρου.  

Το συγκλονιστικό μάθημα της Διπλωματίας στα Πανεπιστήμια αναφέρει διάφορα είδη διπλωματίας: π.χ. ανοιχτή (δημόσια), μυστική,  διακριτική, ήρεμη, εχθρική, συλλογική, διαμεσολαβητική, πολυμερή, κοινοβουλευτική, ηγέτη προς ηγέτη, βρώμικη, δολαρίου, ιατρική (επινοήθηκε από την Κούβα) θρησκευτική, τουριστική, ΜΚΟς, σεξουαλική (άνθισε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου).

Σε ποια κατηγορία εντάσσεται η πρόσφατη επίσκεψη του νέο-Σουλτάνου στη χώρα μας παραμένει μυστήριο. Μήπως, συνεπώς, πρόκειται για την εγκαινίαση νέου όρου, της μυστηριώδους διπλωματίας, της διπλωματίας του θεαθήναι (show diplomacy) ή, τέλος, της παρα-διπλωματίας, και να προταθούν για το Βιβλίο Guiness οι εμπνευστές;

Ωστόσο, παρά το όργιο, τον ορυμαγδό και καταιγισμό δηλώσεων, συζητήσεων στα ΜΜΕ, θεαμάτων κ.λπ., η πραγματικότητα παραμένει δραματική έως τραγική. Μάλλον ισχύει η περίφημη λαϊκή ρήση : «Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννάνε οι κότες»! Γιατί, σύμφωνα με αμερόληπτους παρατηρητές, μπορεί από πλευράς θορύβου και εντυπώσεων οι εμπνευστές της πρόσκλησης του νέο-Σουλτάνου να ικανοποιήθηκαν προσωρινά  από πλευράς αποπροσανατολισμού του λαού για τα σοβαρά και άλυτα προβλήματά του, και ίσως να αποβλέπουν και σε κομματικά και συντεχνιακά οφέλη, όμως, στην ουσία, δεν υπήρξε κάτι γνήσια και σταθερά θετικό. Πρόσφεραν «σανίδα σωτηρίας» στον Τούρκο ηγέτη λόγω των τρομερών εσωτερικών προβλημάτων στη χώρα του (και για εσωτερική κατανάλωση λόγω και των επερχόμενων εκλογών)

καθώς και εξωτερικών λόγω της ανακόλουθης και εκβιαστικής πολιτικής του στο ΝΑΤΟ, στη Συρία (σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες μυστική συνεργασία με το ISIS εναντίον των Κούρδων) κ.α., αλλά χωρίς ουσιαστικό όφελος της Ελλάδας πέραν κάποιων μεθοδευμένων «υπαναχωρήσεων» και προφορικών υποσχέσεων, που, αν βασισθούμε στο παρελθόν, θα είναι δίχως αντίκρισμα. Βέβαια, υπάρχει πάντα η ελπίδα που, ατυχώς, έχει εισαχθεί στο «χρηματιστήριο» του φαύλου κύκλου του στυγνού ανταγωνισμού συμφερόντων των παγκόσμιων «εξουσιαστών» και των υποτακτικών τους. Ποια είναι η ρεαλιστική εκτίμηση της κατάστασης των εθνικών μας ζητημάτων όσον αφορά την Τουρκία: Τουρκικά στρατεύματα κατοχής εξακολουθούν να βρίσκονται σε τμήμα της Κύπρου, κράτους ανεξάρτητου και μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ, κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, αποφάσεων του ΟΗΕ και της ΕΕ. Συνεχείς αμφισβητήσεις της Συνθήκης της Λοζάνης, άμεσες και έμμεσες απειλές και παράνομες διεκδικήσεις, παραβιάσεις του εθνικού μας εναέριου και θαλάσσιου χώρου, άμεσες και έμμεσες παρεμβάσεις στη Μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα, μυστικές στρατιωτικές κ.λπ. συναλλαγές με Αλβανία και Σκόπια με ανθελληνικούς στόχους κ.λπ. Το δε άκρον άωτον της εκβιαστικής πολιτικής του ήταν ο παραπλανητικός ισχυρισμός του, χωρίς, όμως, να κάνει σωστούς μαθηματικούς υπολογισμούς, ότι οι Τούρκοι τουρίστες στην Ελλάδα ανέρχονται στις 800, 000, ενώ, αντίστοιχα, οι Έλληνες τουρίστες στην Τουρκία στις 600,000.

Όμως, η μεν Τουρκία έχει περίπου 80 εκατομμύρια πληθυσμό, η δε Ελλάδα μόνον 10! Ακόμη, κατά παράβαση  του διεθνούς πρωτοκόλλου, αποπειράθηκε να κάνει μάθημα Διεθνούς Δικαίου σε διακεκριμένο Ελληνα Καθηγητή, τον ΠτΔ, που ευτυχώς απάντησε εύστοχα! Επίσης, πάλι στο ίδιο γνωστό μοτίβο, παραπονέθηκε για την μικρή οικονομική βοήθεια από την ΕΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος. Όμως, για τις εκατοντάδες αθώους πρόσφυγες που πνίγηκαν-και εξακολουθούν-στο Αιγαίο εξαιτίας Τούρκων δουλεμπόρων κ.λπ., σιγήν ιχθύος!    

Βέβαια, για τη γενικότερη στάση του Τούρκου ηγέτη ευθύνονται και κάποιοι «φίλοι» και «σύμμαχοι» που όχι μόνον ανέχονται την προκλητικά αλαζονική, νέο-ιμπεριαλιστική συμπεριφορά του, αλλά, τεχνηέντως, την καλλιεργούν γιατί έτσι προκαλείται αστάθεια, κλίμα φόβου κ.λπ., όπου επενδύουν για εξοπλισμούς, ενεργειακούς κ.ά. πόρους, «διαίρει και βασίλευε» κ.λπ. Ιδιαίτερα δε, με την πρόσφατη προκλητική απόφαση της ηγεσίας των ΗΠΑ σχετικά με τα Ιεροσόλυμα, ο νέο-Σουλτάνος ενισχύεται και αναδεικνύεται «τιμητής» των Μουσουλμάνων, τρέφοντας την ψευδαίσθηση ότι θα ανακηρυχθεί Χαλίφης!     

Το μόνο, ίσως, χρήσιμο μάθημα, συμπεριλαμβανομένων των ακουσίως  εθελοτυφλούντων, είναι να παγιωθεί το συμπέρασμα ότι η οθωμανική εξωτερική πολιτική παραμένει αμετάβλητη. Με περισσή αλαζονεία, εκβιαστική και ιμπεριαλιστική τακτική όταν και όπου μπορεί, παριστάνοντας τον «ισορροπιστή» (Balanceur) μεταξύ των Υπερδυνάμεων κ.ά., και με θεατρινίστικη, υποκριτική τέτοια όταν βρίσκεται σε αδυναμία (όρα την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου και μετά!). Η δε ελληνική πλευρά πάντα με ειλικρίνεια και καλοπροαίρετο συμβιβασμό που, όμως, ορισμένες φορές, εγγίζει τα όρια της αφέλειας και δουλοπρέπειας και δεν αντιλαμβάνεται την ενδημική αχαριστία των όσων έχει ευεργετήσει, π.χ. Αλβανία και Σκόπια. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, ότι το αρχαίο ρητό «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» θα ισχύσει ευεργετικά και στην προκειμένη περίπτωση και θα υιοθετηθεί μια σταθερή στρατηγική στην εξωτερική μας πολιτική που να λειτουργεί προληπτικά και μακροπρόθεσμα σε συνεργασία με τους ειλικρινείς φίλους και Εταίρους. Χρήσιμοι πάντα Δάσκαλοι ο Θουκυδίδης, ο Περικλής, ο Καποδίστριας και ο Κολοκοτρώνης!