Γράφει ο
Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλος

1.              Ενόψει της συζήτησης στη Βουλή για την κύρωση των τριών “μνημονίων συνεργασίας” με την Βόρεια Μακεδονία, ο κ. Τσίπρας και στελέχη του κόμματός του έχουν αρχίσει να επαναλαμβάνουν το γνωστό “κατηγορώ” τους κατά του κ. Μητσοτάκη, ότι ενώ ως αντιπολίτευση ήταν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών, ως κυβέρνηση την τιμά και την εφαρμόζει. 

2.              Και ο μεν κ. Μητσοτάκης είχε πολλάκις επισημάνει ότι η Συμφωνία, μετά την κύρωσή της από τη Βουλή, θα εφαρμοστεί όπως ακριβώς θα έχει ψηφιστεί.

                  Ο κ. Τσίπρας, όμως, δεν έχει απαντήσει μέχρι σήμερα στα εξής δύο ερωτήματα, σχετικά με την ιθαγένεια  και την επίσημη γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας:

                  (α) Ζήτησε, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία, η ιθαγένεια  και η επίσημη γλώσσα του “Δεύτερου Μέρους” να είναι  “Βορειομακεδονική” και όχι “Μακεδονική”, αφού το όνομά του  θα είναι “Βόρεια Μακεδονία” και όχι “Μακεδονία”; 

                  (β) Αν όχι, γιατί δεν το ζήτησε και, αν το ζήτησε, ποια ήσαν τα επιχειρήματα που τον έπεισαν να δεχτεί η ιθαγένεια  και η επίσημη γλώσσα του “Δεύτερου Μέρους” να είναι  “Μακεδονική”;

3.              Απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι ανάγκη να δοθεί, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που ευλόγως θεωρούσαν τότε, και θεωρούν και σήμερα, πως:

                  - Αν ο κ. Τσίπρας απαιτούσε η ιθαγένεια  και η επίσημη γλώσσα του “Δεύτερου Μέρους” να είναι “Βορειομακεδονική”, αφού το όνομά  του θα είναι “Βόρεια Μακεδονία”, και επέμενε στη θέση αυτή, οι ΗΠΑ, Γερμανία κ.α., που επείγονταν για την άμεση ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την έναρξη διαπραγματεύσεων προσχώρησή της στην Ε.Ε., ζητήματα υψίστης σημασίας γι’ αυτές τις χώρες, θα την υποχρέωναν να δεχτεί τη λογική αυτή απαίτηση της Ελλάδας, μη διακυνδυνεύοντας μια δεύτερη αποτυχία τους (μετά την πρώτη το 2008, όταν ο κ. Καραμανλής δεν δέχτηκε, παρουσία του προέδρου Μπους, τις τότε απαιτήσεις της FYROM).

                  -  Άφησε έτσι ο κ. Τσίπρας να χαθεί για τη χώρα μας η ευκαιρία να υπάρξει μια πραγματικά ιστορική συμφωνία για την επίλυση του μακεδονικού και επέτρεψε στον κ. Ζάεφ να υπερηφανεύεται πως η Συμφωνία των Πρεσπών επιβεβαίωσε και ενίσχυσε “τη μακεδονική εθνική και πολιτιστική ταυτότητα των πολιτών της” (Σωστά καυχιέται ο κ. Ζάεφ για “επιβεβαίωση και ενίσχυση” της “μακεδονικής ταυτότητας” της δικής του χώρας, αφού στη Συμφωνία των Πρεσπών οι δύο λέξεις “Ελληνική Μακεδονία” ούτε καν υπάρχουν!).

4.              Περιμένουμε λοιπόν!