Γράφει ο
Κώστας Μαυρόπουλος

Λόγω ειδικής Διαταγής του Φρουράρχου Αθηνών Στρατηγού Χρήστου Καβράκου, ο ιδιοκτήτης του Καφενείου «Παρθενών» Ανδρέας Γλεντζάκης, η οποία αναιρούσε προηγουμένη Διαταγή του να παραμείνουν τα καταστή-ματα κλειστά, νωρίς το πρωί έβαλε φωτιά για την χόβολη, τακτοποίησε τα μαρμάρινα τραπεζάκια και περίμενε, όπως με κρατημένη την ανάσα της, όλη η Αθήνα. Στις 8 το πρωί οι πρώτοι μοτοσυκλετιστές με επικεφαλής τον ανθυπολοχαγό της Βέρμαχτ Φριτς Ντίρφλιγκ, σταματούσαν μπροστά από το καφενείο. Οι Χρήστος Καβράκος και ο Δήμαρχος Αθηναίων Αμβρόσιος Πλυτάς, συνοδευόμενοι από τον δήμαρχο Πειραιά Μιχάλη Μανούσκο, τον νομάρχη Αττικοβοιωτίας Κωνσταντίνο Πεζόπουλο και τον γερμανομαθή συνταγματάρχη Κώστα Κανελλόπουλο, που ανέλαβε χρέη μεταφραστή, τον υποδέχθηκαν και του υπέβαλαν το αίτημα παράδοσης. Ο Ντίρφλιγκ δήλωσε αναρμοδιότητα και έστειλε αγγελιαφόρο να ειδοποιήση τον διοικητή του, συνταγματάρχη Χέρμαν φον Σέφεν, που βρισκόταν ακόμη στο Μπογιάτι, τον σημερινό Άγιο Στέφανο.

Λίγο νωρίτερα, σ’ έναν άλλο Παρθενώνα, στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως, το λίκνο του πολιτισμού και του φωτός, γραφόταν η πρώτη κορυφαία αντιστασιακή ενέργεια στην κατοχική Ελλάδα, από τον ήρωα-φρουρό της ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη, ο οποίος, μη αντέχοντας την ταπείνωση του εθνικού συμβόλου με την αντικατάστασή του από την σημαία της χιτλερικής Γερμανίας, πιστός στα πάτρια ιδανικά, προτίμησε να αυτοκτονήση! Τυλίχθηκε την Γαλανό-λευκη και έπεσε στο κενό από την βορειοανατολική πλευρά της Πλάκας.

Η ηρωική αυτοκτονία-θυσία του Έλληνα-φρουρού, προκάλεσε φοβερή αίσθηση σε συμμάχους και εχθρούς.

Η θυσία του άφησε άναυδο και αυτόν τον Χίτλερ, ο οποίος, πληροφο-ρηθείς το συμβάν, έστειλε μήνυμα στον Γερμανό Φρούραρχο να εκδώση διαταγή, ώστε δίπλα στην σβάστικα να κυματίζη και η ελληνική σημαία – μοναδικό παράδειγμα σε κατεχόμενη χώρα!

Στο βιβλίο των απομνημονευμάτων του (σελ. 376) ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθος, που ως γνωστόν, πεισματικώς  αρνήθηκε να τελέση Λειτουργίαν με την άφιξη της ελληνικής και γερμανικής αντιπροσωπείας, αλλά και να ορκίση την κατοχική κυβέρνηση του Στρατηγού Τσολάκογλου,  αντιγράφει από το ημερολόγιό του: «… ο Έλλην φρουρός της Ελληνικής σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς του θλιβερού θεάματος της επάρσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ της Ακροπόλεως και εκρημνίσθη φονευθείς. Εκάθησα εις το γραφείον περίλυπος μέχρι θανάτου και δακρύων…»

Το μήνυμα για την θυσία του Κωνσταντίνου Κουκίδη, το έδωσε προφορικά ένας από τους λίγους αυτόπτες μάρτυρες, ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος, γιος και βοηθός του παγοπώλη, που μοίραζαν κομμάτια πάγου στους κατοίκους της Πλάκας. Ο Γιάννης, την ίδια ημέρα, με πληροφόρησε γι’ αυτήν την ηρωική πράξη, όταν βρεθήκαμε κοντά στο κτίριο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών (οδός Αγίας Φιλοθέης αρ. 19-21), μετά την συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χρύσανθο.

Τότε ήμουν ακόμα Πλακιώτης…

Σε δημοσίευμά της 9ης Μαΐου 1941 η αγγλική εφημερίδα «Dailly Mail» γράφει: «Ο Κώστας Κουκίδης φρουρούσε την Ελληνικήν γαλανόλευκην σημαία επάνω στην Ακρόπολη των Αθηνών, όταν μία ομάδα ένστολων Ναζί προχώρησε προς αυτόν.

«Υπέστειλέ την – του είπαν και πραγματοποίησε έπαρση αυτής της ση-μαίας, με την σβάστικα. Ο Κώστας, υπέστειλε αργά τα χρώματα της χώρας του. Σταμάτησε για μια στιγμή με τα μάτια καρφωμένα στον Γερμανό αξιωματικό. Έπειτα, τύλιξε την σημαία γύρω από το σώμα του και ρίχθηκε από το ύψος 100 ποδών των επάλξεων…»

Ακόμα και ο Άγγλος σύνδεσμος στην Ελλάδα Νίκολας Χάμμοντ, στο βιβλίο του: «Με τους αντάρτες 1943-44», σελ. 12, αναφέρει: «… κι όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην πόλη και πρόσταξαν τον φρουρό να υποστείλη την Ελληνική σημαία, εκείνος υπάκουσε, τυλίχθηκε με την ελληνική σημαία και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο».

Δυστυχώς, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης και η ηρωική θυσία του, αμφισβητούνται από την «Αριστερά» για ευλόγους αιτίας – δεν ανήκε σ’ αυτήν…

Μόνο ένας αληθώς ιδεολόγος αριστερός και μαχητής της Αντίστασης, ο Χαράλαμπος Ρούπας, προς τιμήν του, τόλμησε να συγκεντρώση στοιχεία από αυτόπτες μάρτυρες και να γρά-ψη ένα βιβλίο, το οποίο εκδόθηκε στην Αθήνα, μόλις το 2013, με τον τίτλο: «Κωνσταντίνος Κουκίδης – ο Φρουρός της Ση-μαίας». 

Διαπνεόμενος από αδάμαστον πατριωτισμό και άσβεστον εθνικό φρόνημα, στάθηκε άξιος απόγονος του Λεωνίδα, του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, των Υψηλαντών, των ηρώων της Εθνεγερσίας του ’21, του Παύλου Μελά και των Μακεδονομάχων, όλων, όσοι έταξαν εαυτόν να φυλάγουν Θερμοπύλες!



Συνειδητοποιώντας την αποστολή του, αρνήθηκε την συνθηκολόγηση, αρνήθηκε την ατίμωση του Εθνικού συμβόλου.

Περιφρόνησε τον θάνατο, πετώντας προς την Δόξαν, με σάβανο την Γαλανόλευκη, παραδίδοντας μαθήματα πρόσφατης ανδρείας, φιλοπατρίας και ηρωικής θυσίας.

Μία σεμνή πινακίδα, τοποθετημένη επί Δημαρχίας Δημητρίου Αβραμοπούλου, όπου κάθε χρόνο, ανελλιπώς, τελείται επιμνημόσυνη δέηση, με πρωτοβουλία της Πανελληνίου Ενώσεως Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης», θα θυμίζει αιώνια τον Ήρωα.

Θα ήταν παράλειψή μας, να μην αναφέρουμε και την αναμνηστική στήλη του Κωνσταντίνου Κουκίδη, την οποίαν ύψωσαν στην Γαστούνη οι ευσεβείς κάτοικοί της, σεβόμενοι το γεγονός ότι στην πόλη τους κατέφυγε η οικογένεια Κουκίδη.

Δυστυχώς όμως, οι κυβερνώντες την Ελλάδα μας «σφυρίζουν αδιάφορα» μέχρι σήμερα και δεν φρόντισαν να τιμήσουν τον ήρωα.

Δεν μιλάμε για άγαλμα – εδώ δεν υπάρχει στην Αθήνα ανδριάντας του Μεγίστου των Ελλήνων, του Αλεξάνδρου...

Ούτε ένας δρόμος, ούτε μια πλατεία, δεν φέρουν το όνομα του Κων-σταντίνου Κουκίδη, αυτού του γιου προσφύγων από τον μαρτυρικό Πόντο, ο οποίος, με την θυσία του, πέρασε επάξια στο Πάνθεον των Ηρώων.

Φρόντισαν όμως, να εξαφανίσουν κάθε πιστοποιητικό της ύπαρξής του!
Γιατί; Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό οφείλεται σε μία εκδοχή, συμφώνως με την οποίαν, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, όντας μέλος της ΕΟΝ, στάθηκε εθελοντικά φρουρός του εθνικού μας συμβόλου! Παραβλέποντας όμως το γεγονός, ότι μέλη της ΕΟΝ υπήρξαν όλοι οι συνομήλικοι του τότε, συμπεριλαμβανομένων των: Μανώλη Γλέζο, Μίκη Θεοδωράκη και πολλών
άλλων… 


   

Εδώ, χωρά ένα ακόμα ΔΥΣΤΥΧΩΣ, που οφείλεται στους σύγχρονους βανδάλους βεβηλωτές των μνημείων και εκείνων οι οποίοι τολμούν να καίνε το σύμβολο της Πατρίδος μας…