Τώρα κοροϊδεύονται και μεταξύ τους Τον τελευταίο καιρό ακούμε σε όλους τους τόνους πως όσα γίνονται τώρα στην Ελλάδα κατ’ επιταγήν της τρόικας και υπό την απειλή να μην εκταμιευθεί, κάθε φορά, η επόμενη δόση του δανείου, έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πολλά χρόνια.

Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για αυτά που είχαν γίνει, αλλά για αυτά που δεν έπρεπε να είχαν γίνει: Για την γιγάντωση του πελατειακού κράτους, για την συνδιοίκηση των ΔΕΚΟ με «ημέτερους» συνδικαλιστές, για διορισμούς χωρίς καμιά αξιοκρατία με βάση τις κομματικές ταυτότητες, για δημιουργία κομματικών στρατών προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.

Συνέβησαν, όμως, αυτά και τα έκαναν όλοι. Ο ένας έπαιρνε την σκυτάλη από τον άλλον και συνέχιζε. Τώρα, ως αθώες περιστερές, μιλούν μόνο γι’ αυτά που έπρεπε να είχαν γίνει και όχι γι’ αυτά που δεν έπρεπε να έχουν κάνει οι ίδιοι, για να διατηρούν θέσεις και αξιώματα.

Τι συνέβη; Κάποιο μαγικό ραβδί άγγιξε το πολιτικό μας προσωπικό και το άλλαξε μέσα σε μια στιγμή; Όχι, βέβαια. Αν τα πίστευαν όλα αυτά που λένε, δεν θα τα είχαν κάνει. Δεν αλλάζει τόσο εύκολα η νοοτροπία.

Τίθεται, όμως, τώρα και ένα επιπλέον ζήτημα: Εξαιτίας ακριβώς των πράξεων και των παραλείψεών τους, οι κύριοι αυτοί και οι κυρίες αυτές στάθηκαν η αφορμή να ξεθεμελιωθούν και σημαντικά δικαιώματα, που δεν ήταν αποτέλεσμα της πελατειακής νοοτροπίας τους, αλλά πολύχρονων αγώνων των εργαζομένων σε διεθνές επίπεδο.

Αυτά σωστά είχαν γίνει και δεν έπρεπε να εξαφανιστούν. Μαζί με τα ξερά, όμως, κάηκαν και τα χλωρά. Γι’ αυτήν την τραγωδία, δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί κανείς. Αντίθετα, τα βάζουν κι’ αυτά μαζί με εκείνα που «έπρεπε να είχαν γίνει». Ενώ δεν έπρεπε. ΄Επρεπε να διατηρηθούν.

Όσο για την νοοτροπία και την τακτική της διαρκούς παραπλάνησης, αυτή δεν αλλάζει.  Το ψέμα εξακολουθεί να πηγαίνει σύννεφο.

Μόλις στις 26 του περασμένου Νοεμβρίου, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματός του – εκεί που ακούστηκε η φράση ότι οι συνδικαλιστές είναι «σπλάχνα από τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ» - είχε υποσχεθεί ότι τα νομοσχέδια θα ετοιμάζονται από τριμερή επιτροπή!

Στην επιτροπή, σύμφωνα πάντα με τον κ. Παπανδρέου – που πότε εμφανίζεται με την λεοντή του πρωθυπουργού, πότε με εκείνη του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και πότε με εκείνη του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς – θα μετείχαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της κοινοβουλευτικής ομάδας και του κόμματος.

Φυσικά, δεν έλεγε την αλήθεια. Διότι το πολυνομοσχέδιο που ανατρέπει τα πάντα στις εργασιακές σχέσεις δεν πέρασε από καμιά τέτοια τριμερή επιτροπή (η οποία άλλωστε έμεινε στα λόγια και δεν έχει, από όσο ξέρουμε, καν συσταθεί).

Αυτό, βέβαια, το γνωρίζαμε από την πρώτη στιγμή. Όταν οι νόμοι είναι αποτέλεσμα οδηγιών της τρόικας και όλα πρέπει να γίνουν μέχρι τον επόμενο έλεγχο του Μαρτίου, πώς θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς ότι θα περνούσαν από τέτοια (άχρηστη στην πράξη) διαδικασία.

Δόθηκε απλώς μια υπόσχεση για να κατευναστούν οι αντιδράσεις των «σπλάχνων από τα σπλάχνα» τους. Ουσιαστικά, αφού κορόιδεψαν όλον τον υπόλοιπο κόσμο, τώρα κοροϊδεύονται και μεταξύ τους.

Το πρόβλημα είναι πως εκείνη η συνεδρίαση προβλήθηκε ως κάτι το πολύ σπουδαίο – αν και όλοι μπορούσαν να καταλάβουν πως η συγκεκριμένη υπόσχεση δεν ήταν πραγματοποιήσιμη.