ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΚρις Σπύρου: Η Τουρκία θα κάτσει στο σκαμνί «Δεν είμαι θρησκόληπτος… Είμαι ένας απλός Χριστιανός Ορθόδοξος, που γνωρίζω τα δικαιώματά μου ως άνθρωπος και εργάζομαι γι αυτά… Είμαι ένας Έλληνας απόδημος, 53 χρόνια τώρα, και βαπτίσθηκα στις αξίες της Ελεύθερης Ελλάδας...».

Με αυτά τα λόγια εισήγαγε ο Κρις Σπύρου τους εκπροσώπους του Τύπου στην επίσημη ενημέρωση για το κρίσιμο θέμα της προσφυγής κατά της Τουρκίας από την Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, στις 10 Μαρτίου 2011.

Παρόντες ήταν οι νομικοί σύμβουλοι της Παγκόσμιας Ενορίας, Αχιλλέας Δημητριάδης και Κώστας Παρασκευά -  γνωστοί για τις σημαντικές επιτυχίες τους στις υποθέσεις της κ. Τίνας Λοϊζίδου στα Κατεχόμενα της Κύπρου και της κ. Φωκά στην Κωνσταντινούπολη.    

Η Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας (International Congregation of Agia Sophia) ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2005 στις ΗΠΑ, με σκοπό την αποκατάσταση της Εκκλησίας της Αγίας του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ως Ορθόδοξου χριστιανικού ναού, και ως «μητέρας όλων των ορθόδοξων εκκλησιών». 
 
Τον Μάιο του 1934, υπό τις διαταγές του Κεμάλ Ατατούρκ, «πατέρα» του σύγχρονου τουρκικού κράτους, η Αγία Σοφία μετατράπηκε επισήμως σε «μουσείο».

Στην πραγματικότητα, έκτοτε πραγματοποιήθηκαν σοβαρές βεβηλώσεις μέσα στο Ναό, με πιο χαρακτηριστική την αντικατάσταση του σταυρού στον θόλο της εκκλησίας από ημισέληνο.

Σήμερα, δυστυχώς, το «μουσείο» απλώς λειτουργεί ως χώρος παζαριού, με πασαρέλες μόδας και εκθέσεις ειδών υγιεινής, μέχρι και βραδιές τραγουδιού και χορού, ιδιαίτερα χαμηλής ποιότητας...

Κατανοεί κανείς πως όχι μόνο για τον πιστό Ορθόδοξο, αλλά και για τον οποιονδήποτε δυτικό επισκέπτη με γνώση της Ιστορίας και του Πολιτισμού, το θέαμα είναι μάλλον αποκρουστικό.

«Ξεκίνησε σαν ένα όνειρο, το οποίο φαινόταν πολύ μακρινό στους πιο πολλούς. Η προσπάθειά μας απέκτησε όλο και πιο πολλούς συνοδοιπόρους. 

Μετά από πολλές προσπάθειες, τελικά, κάναμε το πρώτο σημαντικό βήμα: Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2010 (έτος κατά το οποίο η Κωνσταντινούπολη ήταν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης) επιχειρήσαμε 200 «Αγιασοφίτες» να διαβούμε τα σύνορα, να φτάσουμε στον Ιερό Ναό και να τελέσουμε εκεί Ορθόδοξη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Παρά την επίσημη, γραπτή ενημέρωση που είχαμε κάνει προς το ελληνικό, το αμερικανικό και το τουρκικό κράτος, οι Τούρκοι δεν μας επέτρεψαν ούτε καν την είσοδό μας στη χώρα.

Τελικά, τελέσαμε τη λειτουργία μας ακριβώς στα σύνορα, στους Κήπους του Έβρου, σε αυτό που ήταν για τους παππούδες μας η «αόρατη» Αγιά Σοφιά…» διηγείται, συγκινημένος, ο Κρις Σπύρου.

«Τώρα, καλούμε την Τουρκία και την πολιτική της ηγεσία να καθίσει στο σκαμνί της Ευρωπαϊκής Δικαιοσύνης, όπου ο κ. Ερντογάν θα έχει την ευκαιρία να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα», προσθέτει με έμφαση.

Ο νομικός Αχιλλέας Δημητριάδης, ανέφερε τη δική του εμπειρία: «Σε πρόσφατη επίσκεψή μου στην Τουρκία, οι τουρκικές αρχές δεν μου επέτρεψαν την είσοδο, κράτησαν το διαβατήριό μου, και έπειτα από επτά ώρες στο αεροδρόμιο, με διέταξαν να επιστρέψω πίσω στην Αθήνα… Φυσικά, όλα αυτά επειδή συμμετέχω στην προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων…».

«Πυρήνας της προσφυγής μας η χρήση των Ιερών Χώρων»

Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη νομική βάση της προσφυγής, ο κ. Σπύρου τοποθετήθηκε ως εξής:

«Θέλουμε να προβάλουμε με έμφαση πως αν το δικαίωμα χρήσης Ιερών Χώρων και ορισμού ιερών προσώπων και ιεραρχών συμπεριληφθεί αποκλειστικά στην εξουσία ενός κράτους ή ενός Πρωθυπουργού, τότε αυτό είναι σαφώς ένα πρόβλημα…

Αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα που θα θέσουμε ενώπιον του Δικαστηρίου – ο πυρήνας της διεκδίκησής μας.

Παράλληλα, το ευρύτερο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι υπέρ μας, αφού επί της ουσίας καταπατείται το δικαίωμα άσκησης της θρησκευτικής ελευθερίας για τους χριστιανούς της Πόλης.

Στην ουσία, αυτό που επιζητούμε είναι η διαπίστωση παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους 128 προσφεύγοντες, εκ μέρους του Δικαστηρίου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε είναι η αντιμετώπιση από του Ισραηλίτες του τεμένους του Αλ - Ακσά στα Ιεροσόλυμα. Ακόμη και αν μαίνεται η έχθρα στην περιοχή, από το 1967, ο ιερός μουσουλμανικός χώρος έχει γίνει σεβαστός. Αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο που μπορούμε να επικαλεστούμε…».  

Σημειώνουμε οτι το τέμενος του Αλ - Ακσά είναι ο τρίτος ιερός τόπος του Ισλάμ μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα, ενώ ο συγκεκριμένος χώρος θεωρείται ιερός και από τους Εβραίους. Μέχρι το 2006 δεν επιτρεπόταν η είσοδος στο χώρο σε μη Μουσουλμάνους.

Οι Παλαιστίνιοι αλλά και οι Σύροι έχουν αρκετές φορές κατηγορήσει το Ισραήλ για παραβιάσεις του ιερού χώρου, αλλά πράγματι αποτελεί ένα ισχυρό παράδειγμα σεβασμού της λειτουργίας ενός λατρευτικού χώρου, αφού διατηρεί αναλλοίωτη αυτή του την υπόσταση.  

«Όμηρος του τουρκικού κράτους ο Πατριάρχης»

Σχετικά με το κατά πόσον βρήκε απήχηση η προσπάθεια της Παγκόσμιας Ενορίας της Αγίας Σοφίας, καθώς και αν υπάρχουν θετικά ιστορικά δεδικασμένα ο Κρις Σπύρου διευκρίνισε:

«Από την πλευρά μας έχουμε έλθει σε επαφή με πολλούς παράγοντες και ιεράρχες. Το ελληνικό κράτος έχει το δικαίωμα να παρευρίσκεται στην εκδίκαση της προσφυγής αν το επιθυμεί, ενώ οι Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί μπορούν μόνο να καταθέσουν τις προτάσεις τους.

Ως προς το πρόσωπο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, δεν θα θέλαμε να τον εμπλέξουμε στη διαδικασία. Θεωρούμε τον Πατριάρχη, στην ουσία, όμηρο του τουρκικού κράτους…

Για τα δεδικασμένα, δεν μπορώ να ξεχάσω όταν βρέθηκα στην Αθήνα το 1991 ως πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος, και μου είπαν στις 6 το πρωί «άνοιξε την τηλεόραση, το CNN δείχνει να λειτουργεί ο Καθεδρικός Ναός στο Κρεμλίνο!». Ήταν μια τεράστια έκπληξη για όλους, αλλά και απόδειξη πως αυτό που θεωρείς αδύνατον, ακόμη και μετά από πάρα πολλά χρόνια, μπορεί να αλλάξει…».

Ακόμη, ο κ. Σπύρου δεν δίστασε να αναφερθεί ειρωνικά στις πρόσφατες ακραίες ενέργειες κατά μουσουλμάνων στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της ομαδικής προσευχής τους:

«Λυπούμαι βαθιά που η χώρα που εγώ γνώρισα, η Ελλάδα της Ελευθερίας, δεν επέτρεψε σε 5.000 Μουσουλμάνους να ασκήσουν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα… ‘Μπράβο’ σε αυτούς τους Έλληνες, που ξεχνούν τη σημασία της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης… Η θρησκεία δεν θα πρέπει να χωρίζει τους ανθρώπους αλλά να τους συνδέει…

Έχω ζήσει στις ΗΠΑ και έχω γνωρίσει ρατσιστές και αρχιρατσιστές, κόντρα σε γυναίκες, στον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άλλους ανθρώπους…

Θυμίζω πως στον τάφο του τρίτου Προέδρου της Αμερικής, του Τόμας Τζέφερσον, αναφέρονται τρεις ιδιότητές του, χαραγμένες με την εξής σειρά:

Ιδρυτής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, αυτός που συνέγραψε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και αυτός που εγκαθίδρυσε τη θρησκευτική ελευθερία στις ΗΠΑ… ».    

Ένα σημαντικό μάθημα, θα προσθέταμε, προς όλους εκείνους τους… σούπερ-Έλληνες του καφενείου, για το πώς προωθείται, με νηφαλιότητα και πίστη, ένας σκοπός στον οποίο πράγματι πιστεύει κάποιος...