Γράφει ο
Δημήτρης (Μίμης) Καλαντζόπουλος

Τρία Άρθρα – Γ ν ώ μ η ς, το πρώτο – Α ι χ μ έ ς, το δεύτερο – Α ν ά λ υ σ η ς , το

τρίτο, δημοσιευθέντα στην έγκριτο Εφημερίδα «Τ ο Β Η Μ Α», Κυριακής 7ης

Μαρτίου, 2017, και με αντίστοιχους συντάκτες, τους Δημοσιογράφους, Λευτέρη

Κουσούλη, το πρώτο, Ζώη Τσώλη , το δεύτερο, και Γιάννη Καρτάλη, το τρίτο.

Στα Λάβαρα του Χθες. . . , μεταξύ άλλων, επισημαίνεται, ότι :

«Όπως αναφέρεται στο πρώτο: Στην καθυστερημένη χώρα ανεμίζουν τα φθαρμένα

λάβαρα του χθες. Πρόκειται για το «χθες» που συχνά στην ιστορία διεκδικεί τα

«πάντα».

Ο μηχανισμός είναι σταθερός και επαναλαμβανόμενος. Ωραιοποίηση του χθες και

μετάπλαση του παρελθόντος σε τόπο ευμάρειας. Εξυμνείται έτσι η δεκαετία του

’60 –εμείς που ζήσαμε τη φτώχεια της μειδιούμε πικρά καθώς ακούμε τους

υμνητές της –ή προβάλλεται από έγκυρα και καθηγητικής αυθεντικότητας χείλη,

ως κινητήριος στόχος, η δραχμική οπισθοδρόμηση».

«Η νοσταλγία του χθες, που ως στάση διαποτίζει το κοινωνικό σώμα, εξελίσσεται σε

ιδανική συνθήκη αδράνειας και ακινησίας. Τροφοδοτεί τη λαϊκή μυθοπλασία και

τρέφει τα λαϊκά στερεότυπα.

Εκεί ανθίζουν οι θεωρίες συνωμοσίας και καρπίζει ο ψεκασμός. Σε αυτό το σημείο

συναντάται ο ηττημένος λαός με τους πολιτικούς εκφραστές του».

«Εδώ συντελείται ο μεγάλος συμβιβασμός. Η άρνηση της ευθύνης. Όλα τα μέρη

βολεύονται σε αυτή τη συνθήκη. Η αντίσταση στην αλλαγή γίνεται στη συνέχεια

«αντίσταση» στους κατασκευασμένους εξωτερικούς εχθρούς και καθαγιασμένη

δικαιολογία αυτής της άρνησης.

Διαφορετικά απομένει στον ηττημένο λαό ο δρόμος της Σικελικής Εκστρατείας. Με

την Κυβέρνησή του, να ανεμίζει στις πλώρες Τα Λάβαρα του Χθες».

Στα Κουκιά δεν Φθάνουν . . . , ομοίως. πάλι τα ίδια, προστίθεται ότι :

. . . «Πρέπει επίσης να γνωρίζει ότι όσο απογοητευμένοι κι αν είναι οι ψηφοφόροι

από τις επιλογές τους, αυτό που περιμένουμε για την επόμενη ημέρα δεν είναι

ούτε ο ρεβανσισμός ούτε μια νεοφιλελεύθερη συνταγή για την οικονομία με κύριο

στοιχείο τις απολύσεις στο Δημόσιο και την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς

εργασίας, την οποία επιμελώς θέλει να αποκρύψει η Νέα Δημοκρατία.

Ο κόσμος περιμένει θετικές προτάσεις που θα δίνουν ελπίδα , που θα δημιουργούν

τις προϋποθέσεις για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της φτώχειας και της

ανεργίας. Το επιτελείο λοιπόν του Κυριάκου πρέπει να γνωρίζει ότι τα πράγματα

δεν πρόκειται να λήξουν πριν από τον Μάιο, όταν η Ουάσιγκτον θα έχει

αποφασίσει τι θα κάνει με την Ελλάδα.

Γιατί, όσο και αν απευθύνεται σε αυτούς που έχουν λυμένο το οικονομικό τους

πρόβλημα στη σημερινή Ελλάδα, οδηγεί αλλού τους ψηφοφόρους που βρίσκονται

σε απόγνωση. Και τότε τα Κουκιά δεν Φτάνουν». . .

Στο, Το Καλό σενάριο. . . ομοίως και τέλος, απλά επισημαίνεται ότι :

. . . «Το γεγονός είναι πάντως ότι το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών άλλαξε

εντυπωσιακά την ατμόσφαιρα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λύθηκαν και τα γνωστά

τεράστια προβλήματα . . .

Προβλήματα που θα συζητηθούν άλλωστε το ερχόμενο Σάββατο στη Ρώμη. . .

Και μπορεί όντως να υπάρξει η συζήτηση αυτή, αλλά είναι βέβαιο ότι οριστικές

αποφάσεις, παρά τα διάφορα σχέδια που έχουν προταθεί, δεν πρόκειται να

ληφθούν. Θα ακούσουμε μάλλον τα γνωστά ευχολόγια.

Και τούτο διότι η Ενωμένη Ευρώπη διανύει τώρα μια μεταβατική περίοδο. Οι

ηγέτες που θα βρεθούν στη Ρώμη είναι πολύ αμφίβολο αν θα βρίσκονται στην

εξουσία τους επόμενους μήνες. Και αυτό είναι που προέχει σήμερα».

Τα τρία πιο πάνω άρθρα πολύ επιγραμματικά λένε, το τι γενική κατάσταση είχαμε

στη χώρα μας, Χθες, τι έχουμε Σήμερα και τι θα έχουμε Αύριο!

Μας αναδεικνύουν, ξεκαθαρίζοντας συνοπτικά, πραγματικές καταστάσεις των

συνθηκών ζωής μας, από τον τελευταίο αιώνα, αφενός και αφετέρου μας

επισημαίνουν τα υφιστάμενα και τα αμέσως επερχόμενα άφθονα, μέγιστα

ερωτηματικά και δισεπίλυτα , προβλήματα, που ως μία «δαμόκλειος σπάθη»,

από παλιά και ιδιαίτερα σήμερα, με ταχέως αύξουσα καθοδική πορεία,

επικρέμαται –ως ένα ξυπνητήρι κινδύνου - λίγα μόλις εκατοστά, πάνω από το

κεφάλι μας !

Συμβαίνει προσέτι ότι και σε αυτές τις τωρινές στιγμές, της μιας κάποιας, ας

πούμε ζωής μας, το «τρελo-παράδοξο». . . ότι δηλαδή - παρ’ όλη την αναίσχυντα

συνεχιζόμενη ε γ κ λ η μ α τ ο ύ σ α , εξακολούθηση της κυβερνητικής

παραμονής – εκ διαφόρων ποικίλων λόγων έκαστος εξ ημών - ν α α δ υ ν α τ ο ύ μ

ε ν α α ν τ ι δ ρ ά σ ο υ μ ε, ω ς σ ύ ν ο λ ο!

Υφιστάμεθα παντοιοτρόπως εδώ, αυτό που μαλακά ονομάζεται, Η «Αναισχυντία

της Εξουσίας», όμως, στα επόμενα Δικαστήρια μας, το κατηγορητήριο τούτο - θέλω

να πιστεύω - ο Εισαγγελεύς θα το αποκαλεί, «Το Έγκλημα των Εξουσιαστών της

Προηγουμένης Κυβερνήσεως»!!!

Όλα αυτά οφειλόμενα , στο ό ,τι μερικοί εκάστοτε π ο λ ι τ ι κ ο ί ή ά λ λ η ς

μ ο ρ φ ή ς η γ έ τ ε ς, σ ε ά λ λ ο υ ς χ ώ ρ ο υ ς , είχαν το θράσος να

επιτρέπουν στους υπ’ αυτών κυβερνούμενους, ν α π ρ ά τ τ ο υ ν , ο καθείς τους

ή και τα μερικά τους υποσύνολα, ό ,τ ι ή θ ε λ α ν!!!

Ακόμη , ευνοούντες, ό χ ι τ ο υ ς ά ξ ι ο υ ς, στην πολιτική ή άλλης μορφής ηγεσία,

αλλά μοναδικά τους . . . δικούς τους!!!

Ένας εγκληματικός, για το σύνολο και τα επιμέρους υποσύνολα της κοινωνίας

«Φ α ύ λ ο ς Κ ύ κ λ ο ς», που πήγαινε από τη μία ώρα στην άλλη επόμενη. . .

α π ό τ ο κ α κ ό σ τ ο χ ε ι ρ ό τ ε ρ ο !!!

Τούτο διότι, η έχουσα προκύψει σήμερα στην Ελλάδα, μία τέτοια

«Χ ι ο ν ο σ τ ι β ά δ α», μικροπαραλείψεων, μικροπταισμάτων, πταισμάτων και

όλης της κλίμακος αδικημάτων . . . δεν είχε ούτω , εκ προοιμίου, προηγουμένως

καταλυθεί, από αυτό το αποτρόπαιο για τη Φυλή μας έγκλημα!

Ακόμη διότι, στην τελευταία διετία ιδιαίτερα, έχει συσσωρευτεί μία τρελο -

παράλογος - δήθεν υπέρ των φτωχών (! ) - αρνητικά αύξουσα, υπερεκθετικής

μορφής, μεγαλειώδης σειρά, εσκεμμένων τέτοιων αδικημάτων, που

μαθηματικώς οδηγούν σε ένα τέλειο ο λ ο κ α ύ τ ω μ α ! Ένα φ ρ ι κ τ ό τ έ λ ος,

διότι ως σύνολο τώρα, δ ε ν ε ί ν α ι π ι α α ν α σ τ ρ έ ψ ι μ ο !!!

Και αυτή η «Χ ι ο ν ο σ τ ι β ά δ α» , ως απολύτως λογικό επακόλουθο,

επικρέμαται κάθε στιγμή και εγγύτερα εφ’ όλης της Χώρας μας, των ατόμων της

και της κοινωνίας μας. Σε αυτούς τούτους τους ηγέτες της, τους κυβερνώντες,

το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, των ας πούμε διανοουμένων, τους

καθοδηγητές μας πνευματικούς ταγούς. Θα ήταν δε τελείως αδύνατο να

παραλείψω και όλα τα υφιστάμενα Θεσμικά Όργανα της Πολιτείας, την κάθε

υφιστάμενη Σωματειακή ή/και μη-κυβερνητική, Διεθνή ή άλλης μορφής,

Οργάνωση, π.χ. Lions, Rotary, κ.α..

Θα προσέθετα δε μόνο ότι αυτός ο άμεσα διεισδύων , κάθε ώρα και πιο βαθιά,

τέτοιος καταστροφικός κίνδυνος επιμολύνσεων - χωρίς ένα κάποιο αντίδοτο

σωτηρίας πλέον – έχει αφειδώς αφεθεί ελεύθερος να συνεχίζει τη δράση του,

αθόρυβα. . . και εμάς τους υπόλοιπους, μακαρίως παραμένοντας συνεχώς. . . «εν

υπνώσει» !!!

Γ ι α τ ί δε το μοιραίο τ ο ύ τ ο . . . . σ υ μ β α ί ν ε ι ;;;

Δ ι ό τ ι – και για κάποιο λόγο, έκαστος εξ ημών – ε ί τ ε δ ε ν τ ο

α ν τ ι λ α μ β ά ν ε τ α ι ή τ ο γ ν ω ρ ί ζ ε ι κ α λ ά . . . και δ ε ν τ ο λ μ ά !!!

Την επόμενη στιγμή, ήδη διερωτάται κανείς ; Όχι τόσο , για το τι θα μπορούσε,

κ α τ ά τ ο δ υ ν α τ ό ν πάντοτε και σε αυτή τη συγκυρία να συμβεί, ώστε να

βάλουμε ένα φραγμό –κάποιο αποτελεσματικό εμπόδιο, τουλάχιστον –σε αυτή τη

«χ ι ο ν ο σ τ ο ι β ά δ α» ;

Για να κάνουμε έ ν α π ρ ώ τ ο β ή μ α !

Ακόμη διερωτώμεθα όλοι . . . π ο ι ο ε ί ν α ι, τ ο π ρ ώ τ ο β ή μ α ;;;

Ποιος, άραγε, μέσα σε αυτόν τον αχταρμά, τον υφιστάμενο κάπως ακόμα,

«γκρίζο» Αρμαγεδδώνα, ε ί ν α ι α υ τ ό ς ή α υ τ ο ί, π ο υ θ α τ ο . . .

τ ο λ μ ή σ ο υ ν ::: Και αν τούτο, γίνει . . . τι αποτελέσματα, θα έχει:::

Πολλά και φαινομενικά δισεπίλυτα ερωτηματικά! Η απάντηση;;;

Να σκεφθούμε εδώ, τι θα μπορούσε να κάνει αντίστοιχα μια επιχείρηση, μικρή ή

μεγάλη ; Ένας μπακάλης. . . . μια οικογένεια; Θα απαντούσα αδίστακτα!

Θα έλεγαν π ρ ω τ ί σ τ ω ς τ η ν α λ ή θ ε ι α στο προσωπικό και τα μέλη ,

ω ς π ρ ώ τ ο και κ ρ ί σ ι μ ο β ή μ α και όλοι μαζί , οι καλοπροαίρετοι βασικά. .

θα άρχιζαν το νοικοκύρεμα της όποιας στο σημείο εκείνο τότε, κατάστασης!!!

Και τελειώνοντας, σας εξομολογούμαι ότι μόλις πρόσφατα ακόμη κάτι τέτοιο

παρόμοιο, θα έλεγα ταυτόσημο συμβάν, δοκιμάστηκε εκτός από εμένα και

κάποιους άλλους λίγους αρχικά συντρόφους που τολμήσαμε, βγήκαμε από το

μέχρι τούδε χαράκωμα, κάναμε δε έτσι το πρώτο βήμα, απλά φωνάζοντας –αντί

«Α έ ρ α» - αλλά α π λ ά, λ έ γ ο ν τ α ς στους γύρω μας την «Α λ ή θ ε ι α» !!!

Τούτο δε, υπό τη θ ά λ π ο υ σ α σ υ μ π α ρ ά σ τ α σ η του υπολοίπου, κραταιού

μέρους της «ο ι κ ο γ έ ν ε ι ά ς» μας! Και πετύχαμε !!!

Τα «π ά ν ω –π ί σ ω –γυρίσματα». . . είναι πλέον αδύνατον να συμβούν !!!

Γιατί , όλοι . . . ξέρουν τώρα. . . τι συμβαίνει !!!

Το πρώτο αποφασιστικό και κρίσιμο για την οριστική, συν τω χρόνω, επιτυχία,

συνετελέσθη και τα πόδια μας μένουν εκεί σταθερά σ τ ι ς α λ ή θ ε ι ε ς και

καλά κρατούν τ ί ς η θ ι κ έ ς α ξ ί ε ς μας !

Τα άλλα, τελείως φυσιολογικά . . . εξελισσόμενα καθώς πρέπει, ακολουθούν.

Κάποιοι απαισιόδοξοι, ενδεχομένως, και ενώ αυτό το πιστεύουν απόλυτα . . .

μπορούν ακόμα στο κρεβάτι τους να ψιθυρίζουν. . . «ναι μεν, αλλά» . . . και τα

παρόμοια γνωστά ! Πάντα υφίσταται, ένας ανθρώπινος κύκλος που φυσιολογικά

διστάζει και που ενίοτε τα άτομα εκείνα , ενώ συνεχώς βλέπουν στον καθρέπτη

του σπιτιού τους, τον εαυτούλη τους . . ένα σπουδαίο τάχα άτομο της κοινωνίας

(!), μολονότι η εικόνα στον καθρέπτη –τελείως αντικειμενικά- δείχνει μοναδικά ,

ένα κάποιο ασήμαντο κοινωνικά και στη ζωή , νανο-ανθρωπάκι !!!

Ε π ί λ ο γ ο ς.

Το Π ρ ώ τ ο Κ ρ ί σ ι μ ο Β ή μ α πέτυχε ! Ποιο είναι το αποτέλεσμα ;

Μας έφερε όλους -συνειδητά και ασυνείδητα- θα έλεγα μάλιστα ότι μας

αποκατέστησε σωστά και αληθινά, όλους-τους προηγουμένους «εν υπνώσει»

χαλαρούς , τον ένα μας δίπλα ακριβώς με τον άλλον. . . ένα μέγα, ένα αναλογικά

σε κάθε επιμέρους περίπτωση. . . έναν «Λ α ό» ολόκληρο, στην α φ ε τ η ρ ί α

ε κ κ ι ν ή σ ε ω ς, στο αγωνιστικό στάδιο μιας ακόμη Ολυμπιάδος, όπου όλοι μας

πλέον αγωνιζόμεθα, και συναγωνιζόμεθα, σύμφωνα με το δίκαιο , το καθήκον μας

και τις ηθικές βάσεις που στηρίζουν τον καθένα μας. Χωρίς όμως νικητές και

ηττημένους . . .