Κυβερνώντας με συνεντεύξεις και πομφόλυγες Αν δεν κάνουμε λάθος, σήμερα ο μήνας έχει 20. Επομένως, χωρίς αμφιβολία, αύριο έχουμε 21 και μεθαύριο 22. Αυγούστου. Του σωτηρίου έτους 2011.

Μας χωρίζει δηλαδή ένας ακριβώς μήνας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 21ης Ιουλίου, οπότε και πάλι είχαν ληφθεί σημαντικές και γενναίες και σωτήριες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας.

Τότε που, σύμφωνα με όσα ο πρωθυπουργός είχε πει, ακριβώς στις 21 Ιουλίου, στη συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, και στις 22 Ιουλίου στο υπουργικό συμβούλιο, όπου έγινε δεκτός με χειροκροτήματα, «έγινε ένα τεράστιο βήμα μπροστά», «επιτέλους το ελληνικό χρέος έγινε διαχειρίσιμο» και «εξασφαλίσθηκε η μακροχρόνια βιωσιμότητά του», ελήφθησαν «σημαντικές αποφάσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη», «οι θυσίες πιάνουν τόπο», εξασφαλίζεται «το δικαίωμα του Έλληνα και της Ελληνίδας στην ελπίδα», «διαπραγματευθήκαμε σκληρά, βάσει σχεδίου», βάσει «συγκεκριμένης διαπραγματευτικής τακτικής», «κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος της προσπάθειας», καταρρίφθηκε ο μύθος «ότι είμαστε έρμαια των ξένων δυνάμεων».

Και πως όλα αυτά ήταν ένα δικό του «προσωπικό στοίχημα» και πως έδωσε «τον αγώνα με αυταπάρνηση», αν και αντιμετώπισε πολλές φορές «μια κριτική δυσανάλογη της ευθύνης» του και τέλος ότι επέστρεψε φέροντας στην Ελλάδα το δώρο του «ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ»!

Εκείνες τις ημέρες των πανηγυρισμών, ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο υπουργός των Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Χαρακτήρισε τα αποτελέσματα άλλης μιας ολέθριας συνόδου κορυφής ως «σαφή, πανηγυρική διακήρυξη υπέρ του ευρώ», ότι η ευρωζώνη «έδωσε μια καθαρή απάντηση στις αγορές», ότι «υπάρχει πανστρατιά, σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας» και, βέβαια, ότι «μπήκε πάτος στο βαρέλι του ελληνικού δημοσίου χρέους, στεγανοποιείται και σταθεροποιείται η κατάσταση», «η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος μας επιτρέπουν να εφαρμόσουν το πρόγραμμά μας», ενώ «εστάλη αίτημα για παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση».

Αυτά έλεγαν οι άνθρωποι! Δηλαδή, είχαμε (ξανα)σωθεί!

Έναν ακριβώς μήνα μετά πού βρισκόμαστε; Σε χειρότερη κατάσταση. Για την ακρίβεια, στη χειρότερη κατάσταση.

Οι αποφάσεις ήσαν τόσο «ιστορικές» και τόσο «σημαντικές» και τόσο «γενναίες», που στις είκοσι μέρες πάνω οι δύο αρχιτέκτονές τους, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, χρειάστηκε να ξανασυναντηθούν για να πάρουν… καινούργιες – ακόμη χειρότερες από τις προηγούμενες.

Οι αγορές δεν εξέλαβαν τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου ως «καθαρή απάντηση» και αντέδρασαν ακόμη πιο νευρικά, αποδείχθηκε ότι η «πανστρατιά» και το «σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας» ήταν μια ακόμη φούσκα, καθώς ξεκίνησε ο χορός των εγγυήσεων που ζήτησε (και έλαβε) πρώτα η Φινλανδία και μετά όλος ο Άξονας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ», έγινε καπνός με μια επιστολή προς τις Βρυξέλλες από Μέρκελ και Σαρκοζί, για διακοπή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς τις χώρες που δεν μπορούν να ελέγξουν το χρέος τους.

Και βέβαια, κάθε άλλο παρά έχει εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και κάθε άλλο παρά έχει μπει πάτος στο βαρέλι.

Όλα βρίσκονται στον αέρα – και το πρώτο και το δεύτερο δάνειο, ακόμη και οι ίδιες οι εγγυήσεις.

Φυσικά, ένα μήνα μετά στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ΤΙΠΟΤΑ. Το θράσος τους ήταν τόσο μεγάλο που μετά τη συμφωνία και τα χειροκροτήματα πήγαν και διακοπές δύο εβδομάδων, παριστάνοντας ότι εργάζονται, πότε τηλεφωνώντας στον Φιγιόν από το κανό και πότε κουβεντιάζοντας με άλλους αξιωματούχους στο μεσοδιάστημα δύο βουτιών στις πισίνες φιλικών οικογενειών. 

Έπρεπε να έχουμε έναν παραγωγικό μήνα, η κάθε μέρα να μετράει για εβδομάδα, όπως χαρακτηριστική είχε πει ο κ. Παπανδτέου - τα λόγια είναι εύκολα - και αντ' αυτού τι είχαμε; Συνεντεύξεις! Η χώρα κυβερνάται δια συνεντεύξεων!

Ο κ. Παπανδρέου έδωσε τη γνωστή συνέντευξη στη Real News, μνημειώδη ως προς το περιεχόμενό της, όπου διαπιστώσαμε πως ξαφνικά γεννήθηκε ένας καινούργιος άνθρωπος, κοντέψαμε να πιστέψουμε πως δεν είχε καμιά συμμετοχή στο φαύλο παρελθόν – αν και απαραίτητος βουλευτής και υπουργός από το 1985.

Ο κ. Ραγκούσης συνεντευξιάσθηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» - το πάει εναλλάξ, μία με άρθρο, μία με συνέντευξη - όπου μας είπε τα γνωστά φληναφήματα περί «απελευθέρωσης» των ταξί και μας επανέλαβε τα γνωστά περί «μηδενικής ανοχής» στη φοροδιαφυγή, ενώ του ξέφυγε και κάτι περί «νέων μορφών υπηρεσιών που έχει ανάγκη ο τουρισμός»!

Η κ. Διαμαντοπούλου έδωσε συνέντευξη στο «Βήμα της Κυριακής», όπου επανέλαβε τα γνωστά περί «μεγάλων αλλαγών», ενώ είχε ήδη κάνει τις πρώτες υποχωρήσεις έναντι της άκαμπτης στάσης του ομοϊδεάτη της πρύτανη του ΑΠΘ.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου – τον θυμάστε; Τον είχαμε κορώνα στο κεφάλι μας, τσάρο αδιαμφισβήτητο, μόνος του έλυνε και έδενε για να αρμενίζει ανενόχλητο το κανό, αλλά τώρα θα βάλει τάξη στο περιβάλλον και θα συνομιλεί από Ρέντσο Πιάνο κι’ απάνω – έδωσε συνέντευξη στην «Αξία».

Είχαμε και άρθρο του Ντίνου Ρόβλια (ξανά υφυπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, για να μην ξεχνιόμαστε), με θέμα «Η δημόσια Διοίκηση ως βασικός μοχλός αντιμετώπισης της κρίσης» (τρομάρα της), στο «Καρφί»!

Είχαμε και συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας Ηλία Μόσιαλου στον «Κόσμο του Επενδυτή», όπου κάλεσε το ΠΑΣΟΚ να επανακαθορίσει τι είναι δημόσιο συμφέρον, καθώς «δεν έχει αλλάξει η ψυχή του», αλλά «εξελίσσεται».

Αλήθεια, μήπως μπορούμε επιτέλους να μάθουμε τι ήταν για το ΠΑΣΟΚ «δημόσιο συμφέρον» στο παρελθόν, ώστε να κρίνουμε αν σήμερα, που «κρατά μεν την ψυχή του», αλλά «εξελίσσεται», βρίσκεται στον σωστό δρόμο – και μαζί μ’ αυτό και εμείς;

Συμπέρασμα: Ένα μήνα μετά τις «γενναίες» αποφάσεις, οι άνθρωποι κυβερνάνε μέσω συνεντεύξεων…