Οι ωκεανοί στον κόσμο απειλούνται περισσότερο από ό,τι θεωρείτο μέχρι σήμερα από το «θανατηφόρο τρίο» της υπερθέρμανσης του πλανήτη, της πτώσης των επιπέδων του οξυγόνου και της οξίνισης, δείχνει μια διεθνής έρευνα τα αποτελέσματα της οποίας δόθηκαν σήμερα στην δημοσιότητα.
Η θερμοκρασία στους ωκεανούς συνεχίζει να αυξάνεται, ωθώντας πολλά κοπάδια ψαριών τα οποία αλιεύονται για εμπορικούς σκοπούς προς τους πόλους και αυξάνοντας τον κίνδυνο εξαφάνισης ορισμένων θαλασσίων ειδών, παρά τον βραδύτερο ρυθμό της ανόδου της θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα αυτόν τον αιώνα, προσθέτουν οι επιστήμονες που πραγματοποίησαν την έρευνα αυτή.
«Οι κίνδυνοι για τον ωκεανό και τα οικοσυστήματα που υποστηρίζει έχουν υποτιμηθεί σημαντικά», σύμφωνα με το Διεθνές Πρόγραμμα για την Κατάσταση του Ωκεανού (IPSO), μια μη κυβερνητική οργάνωση κορυφαίων επιστημόνων.
«Σήμερα η κλίμακα και ο βαθμός της διαταραχής από (τα οξείδια του) άνθρακα και η συνακόλουθη οξίνιση είναι πρωτοφανείς στην μέχρι σήμερα γνωστή ιστορία της Γης», σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η οποία συντάχθηκε σε συνεργασία με τη Διεθνή Ένωση για την Διατήρηση της Φύσης.
Η θερμοκρασία των ωκεανών αυξάνεται λόγω της θερμότητας από την συσσώρευση των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα. Τα λιπάσματα και τα λύματα που απορρίπτονται στους ωκεανούς μπορούν να προκαλέσουν την παραγωγή άλγης, η οποία μειώνει τα επίπεδα οξυγόνου στο νερό. Και το διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα μπορεί να σχηματίσει ένα ασθενές οξύ όταν αντιδρά με το θαλασσινό νερό.
«Το θανατηφόρο τρίο της οξίνισης, της υπερθέρμανσης και της αποξυγόνωσης επηρεάζει σημαντικά το πόσο παραγωγικός και αποδοτικός είναι ο ωκεανός», προστίθεται στην έκθεση.
Ο Άλεξ Ρότζερς του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος είναι επιστημονικός διευθυντής του IPSO, δήλωσε στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς ότι οι επιστήμονες διαπιστώνουν πως οι απειλές στους ωκεανούς, που εκτείνονται από τον αντίκτυπο του άνθρακα ως την υπεραλιεία, συνδυάζονται.
«Βλέπουμε τον αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο», σημείωσε.
Οι τρέχουσες συνθήκες στους ωκεανούς είναι αντίστοιχες με αυτές πριν από 55 εκατομμύρια χρόνια, οι οποίες είχαν οδηγήσει σε ευρείες εξαλείψεις. Ο τρέχον ρυθμός της αλλαγής είναι πολύ πιο γρήγορος και αυτό σημαίνει μεγαλύτερες πιέσεις, σύμφωνα με τον Ρότζερς.
Η οξίνιση, για παράδειγμα, απειλεί θαλάσσιους οργανισμούς που χρησιμοποιούν το ανθρακικό ασβέστιο για να φτιάξουν τους σκελετούς τους, όπως τα κοράλλια που σχηματίζουν τους υφάλους, τα καβούρια, τα στρείδια και κάποιο είδος πλαγκτόν που είναι ζωτικής σημασίας για τον θαλάσσιο τροφικό ιστό.
Τα κοράλλια μπορεί να σταματήσουν να αναπτύσσονται αν οι θερμοκρασίες αυξηθούν κατά 2 βαθμούς Κελσίου και να αρχίσουν να διαλύονται στους 3 βαθμούς, σύμφωνα με την έρευνα.
Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι τα πορίσματα αυτά έρχονται να υπογραμμίσουν πόσο επείγει το σχέδιο σχεδόν 200 κυβερνήσεων να επεξεργαστούν μια συμφωνία ως το τέλος του 2015 για να περιοριστεί η αύξηση στην μέση παγκόσμια θερμοκρασία σε λιγότερο από 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα επίπεδα που υπήρχαν πριν από την βιομηχανική εποχή.