Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Την περασμένη εβδομάδα η επικαιροποίηση του κυπριακού μνημονίου έγινε αποδεκτή από την τρόικα. 

ΕΚΤ, ΕΕ και ΔΝΤ εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση προκειμένου να γνωστοποιήσουν πως «έχει επιτευχθεί συμφωνία σε επίπεδο κλιμακίων για τις πολιτικές που θα αποτελέσουν τη βάση για ολοκλήρωση των αξιολογήσεων».

Παράλληλα, υπογραμμιζόταν η ανάγκη προώθησης περαιτέρω δράσεων για μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, συνέχιση της προσπάθειας μεταρρύθμισης των δημοσίων υπηρεσιών και η έγκαιρη εφαρμογή του σχεδίου αποκρατικοποιήσεων, προκειμένου να αυξηθεί η οικονομική αποτελεσματικότητα του κράτους.

Μάλιστα, για τις 16 Ιουνίου έχει προγραμματιστεί και η συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για έγκριση της έκθεσης και εκταμίευση της οικονομικής βοήθειας προς τη Λευκωσία.

Την ίδια μέρα που η Κύπρος έλαβε το πράσινο φως (20 Μαΐου), ο Κύπριος υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης ανέλυσε την κυβερνητική πρόταση για αποκρατικοποίηση της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (ΑΤΗΚ), ανακοινώνοντας παράλληλα τη δημιουργία νέας κρατικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών.

Όπως είπε, σ’ αυτήν την εταιρία, θα επιδιωχθεί η συμμετοχή στρατηγικού επενδυτή ή επενδυτών.

Και πρόσθεσε ότι οι εργαζόμενοι θα έχουν το δικαίωμα εθελούσιας αποχώρησης από τον δημόσιο οργανισμό και την προσχώρηση στη νέα εταιρία, λαμβάνοντας ελκυστικό πακέτο κινήτρων, έχοντας παράλληλα τη δυνατότητα να διατηρήσουν τα σημερινά τους δικαιώματα, συνεχίζοντας την απασχόλησή τους, είτε στη δημόσια υπηρεσία, είτε στην ίδια εταιρεία, στη βάση ρυθμίσεων που θα προσδιοριστούν.

Την ίδια ώρα, σημαντικές εξελίξεις είχαμε και στο εθνικό θέμα, καθώς μετά την εκλογή Ακιντζί στα Κατεχόμενα καταβάλλεται μια κοινή προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών – με συμβολική κορύφωση τον περίπατο Αναστασιάδη – Ακιντζί στην κατεχόμενη Λευκωσία.

Όλα αυτά καταδεικνύουν ότι η Κύπρος, μετά από ένα πρώτο σοκ, έβαλε τα δυνατά της και μέσα από εντάσεις και διαφωνίες κατάφερε να επιτύχει την συνεννόηση σε όλα τα επίπεδα – εθνικό και οικονομικό.

Διερωτάται επομένως κανείς για ποιο λόγο η βαριά τραυματισμένη Κύπρος μπορεί να φέρνει σε πέρας μια σημαντική εθνική πολιτική, ενώ η Ελλάδα παραμένει βυθισμένη στη δημαγωγία και στην αβεβαιότητα.

Η απάντηση είναι, νομίζω, προφανής.

Δυστυχώς και τα αποτελέσματα…