Γράφει ο
Θανάσης Παπανδρόπουλος

Μετά τα φιλοδυτικά και φιλοτραμπικά ανοίγματά του, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα ανακοινώσει πολύ σύντομα την αποδέσμευση της χώρας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (που θα είναι, πιθανότατα, και η έκπληξη πρώτου μεγέθους την 21η Αυγούστου), για να προχωρήσει στην συνέχεια σε μία εντυπωσιακή συνταγματική αναθεώρηση. Με κύριο πάντα στόχο του να φέρει πιο κοντά στον Σύριζα κοινό της κεντροαριστεράς και του φιλοευρωπαϊκού φιλελεύθερου χώρου.

Όπως έγραψε την Δευτέρα σε πρωτοσέλιδό της η Εστία, τρεις είναι οι κεντρικές επιλογές που ο Αλ. Τσίπρας θα σηκώσει ως λάβαρό του απέναντι στην αντιπολίτευση.

Η πρώτη θα είναι η αναθεώρηση του άρθρου του Συντάγματος που αφορά στις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους και τα παρεπόμενα αυτής. Ήτοι, απουσία της Εκκλησίας από τις ορκωμοσίες πολιτειακών οργάνων όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το κοινοβούλιο, κλπ. Σύμφωνα με πληροφορίες της Εστίας, ο πρωθυπουργός έχει εξασφαλίσει στο παρασκήνιο την συναίνεση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου για μία «ήπια» επαναδιατύπωση, που θα καθιερώνει την αρχή της ουδετεροθρησκείας για το κράτος αλλά θα αναγνωρίζει και το προβάδισμα της Εκκλησίας της Ελλάδος έναντι των άλλων θρησκειών ως κρατούσας –όχι επικρατούσας– στην χώρα.

Το κλειδί για την εξασφάλιση της συναίνεσης της Εκκλησίας είναι η διαβεβαίωση που φέρεται να έδωσε ο Αλ. Τσίπρας στον Αρχιεπίσκοπο ότι το υπουργείο Οικονομικών (η Πολιτεία, γενικότερα) θα συνεχίσει να καταβάλλει στους 9.000 κληρικούς την μισθοδοσία τους από πόρους του κρατικού προϋπολογισμού.

Η διατύπωση του άρθρου 3 μπορεί να θεωρείται ήπια και σύμφωνα με μυστικές δημοσκοπήσεις να έχει απήχηση στην νέα γενιά, που έχει ταυτίσει ορισμένες μητροπόλεις με την κερδοσκοπία (γάμοι, βαφτίσεις, κλπ.). Ωστόσο, δημιουργεί μέγα θέμα και εκ των πραγμάτων φέρνει σε δύσκολη θέση την ΝΔ. Μέγα θέμα διότι ουδετεροθρησκεία σημαίνει αφαίρεση θρησκευτικών συμβόλων από σχολεία, δικαστήρια και πλήρη κατάργηση των θρησκευτικών όρκων. Πρόβλημα δημιουργεί στην ΝΔ διότι αυτή η υποτίθεται ήπια ρύθμιση δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτή από το συντηρητικό κόμμα της χώρας. Αν συναινέσει, θα έχει μεγάλες διαρροές στα δεξιά του. Πρόκειται για τον ίδιο κίνδυνο που αντιμετώπισε με τα Σκόπια. Ειδικά αν προκηρυχθεί δημοψήφισμα, η ΝΔ είναι υποχρεωμένη να απορρίψει αυτή την πρόταση. Ο Αλ. Τσίπρας, όμως, με την συναίνεση του Αρχιεπισκόπου στην τσέπη, θα οργανώσει πάνω στην άρνησή της το γνωστό ιδεολογικό παιχνίδι προόδου-συντήρησης.

Το δεύτερο ιδεολογικό λάβαρο που θα θελήσει να σηκώσει ο πρωθυπουργός είναι η αλλαγή στον χρόνο παραγραφής για τα ποινικά αδικήματα υπουργών. Η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών και ο ορισμός νέας μεγάλης αποσβεστικής προθεσμίας στο άρθρο 86 που, όπως ισχύει, οδηγεί σε ταχείες παραγραφές. Η ρύθμιση ότι αδικήματα υπουργών παραγράφονται με την παρέλαση δύο κοινοβουλευτικών περιόδων ακόμα και εντός της ίδιας τετραετίας, οδήγησε τον Σύριζα στην απόφαση να μην κλείσει την Βουλή από το 2015 μέχρι φέτος, που λειτουργούν για πρώτη φορά θερινά τμήματα, με έναν σκοπό: να μην παραγραφούν τυχόν αδικήματα πολιτικών αντιπάλων του, την εξόντωση των οποίων επιδιώκει.

Η τρίτη παγίδα Τσίπρα είναι αυτή που στήνει στο επίπεδο του ευαίσθητου θέματος της εκπαίδευσης. Όπως μαθαίνουμε από έγκυρες πηγές, άνθρωποι του πρωθυπουργού και του υπουργού Νίκου Παππά μελετούν σε βάθος την επαναδιατύπωση του άρθρου 16 ώστε να επιτραπεί η λειτουργία των μη κρατικών ΑΕΙ και, το σημαντικότερο, να νομιμοποιηθούν χιλιάδες πτυχές παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων, ευρωπαϊκών και αμερικανικών, που λειτουργούν στην Ελλάδα σε συνεργασία με κολλέγια. Με επιχείρημα ότι πρέπει να μπει τέλος σε αυτή την άναρχη κατάσταση, θα θέσει σε διάλογο την αναθεώρηση του άρθρου 16 –κάτι που αποτελεί βασική θέση της ΝΔ. Ήδη ο πρωθυπουργός υπαινίχθηκε την σκέψη του μιλώντας στους φοιτητές του LSE κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Λονδίνο.

Ας σημειωθεί ότι η όποια εκπαιδευτική αλλαγή θα συνοδευτεί από μέρους του πρωθυπουργού και με μία «νέα γλώσσα» προς τους νέους, προς τους οποίους θα προτείνονται και ταχύτατες επιχειρηματικές λύσεις.

Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της συνολικής στρατηγικής, τελευταίο αλλά όχι έλασσον στην ατζέντα ίσως είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό και η συνταγματική κατοχύρωση της απλής αναλογικής, υπό ποσοστιαίες προϋποθέσεις για τις εκλογές.

Ως φαίνεται, λοιπόν, ο Αλ. Τσίπρας δεν προετοιμάζεται μόνον για τις προσεχείς εκλογές. Έχει βάλει στόχο και την οικοδόμηση του πολιτικού του μέλλοντος στον ελληνικό κεντροαριστερό χώρο, θέλοντας παράλληλα να αποδομήσει και το φιλελεύθερο προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Υπό αυτή την έννοια, είμαστε μάρτυρες μίας σκληρής πολιτικής μάχης ιδεολογικής επιρροής, η οποία τελικά θα κριθεί στο επίπεδο των νέων και αυτών που σήμερα έχουν καταλάβει πώς και γιατί η Ελλάδα της μεταπολίτευσης έφθασε στην χρεοκοπία. Κατά συνέπεια, οι ψηφοφόροι αυτοί γνωρίζουν περίπου ποιες είναι και οι προτεραιότητες για αύριο και μεθαύριο.