Από τη Μάχη του Λαχανά στα σύγχρονα ΒαλκάνιαΔιάβαζα σε κυριακάτικη εφημερίδα το άρθρο Πανεπιστημιακού καθηγητού, ο οποίος προέτρεπε την Ελλάδα και την Τουρκία να αποφύγουν τις «εθνικιστικές» αντιλήψεις και να ακολουθήσουν το παράδειγμα της γαλλογερμανικής προσέγγισης. Φοβούμαι ότι το παράδειγμα είναι ατυχές, διότι οι δύο περιπτώσεις είναι τελείως ανόμοιες.

Η Γερμανία έκανε πλήρως την αυτοκριτική της για τη Χιτλερική περίοδο και ζήτησε συγγνώμη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και για εγκλήματα των Ναζί στις χώρες που κατέκτησαν. Δεν λησμονώ τις πολεμικές αποζημιώσεις που εκκρεμούν, αλλά η μεταμέλεια είναι σαφής. Αντιθέτως η Τουρκία ουδέποτε έκανε την αυτοκριτική της ούτε ζήτησε συγγνώμη για τη γενοκτονία των Αρμενίων, των Ποντίων, των Μικρασιατών και για την εισβολή στην Κύπρο.

Η Γερμανία δεν απειλεί με πόλεμο τους γείτονες και δεν αμφισβητεί εδάφη της Γαλλίας ή άλλων χωρών. Η Τουρκία απειλεί με πόλεμο -casus belli- αν επεκτείνουμε στα 12 τα χωρικά μας ύδατα και χαρακτηρίζει ως αμφισβητούμενης κυριαρχίας πολλές ελληνικές περιοχές (Καστελλόριζο, γκρίζες ζώνες κ.α).

Τέλος η Γερμανία και η Γαλλία συνέγραψαν κοινό βιβλίο Ιστορίας μόνο για την περίοδο των τελευταίων 60 ετών. Δεν έφτασαν πιο πίσω, διότι θα διαφωνούσαν σε πολλά. Οι Έλληνες αναθεωρητές της ιστορίας θέλουν να ξαναγράψουν με άλλη ματιά όλη την ιστορία για να μην θίγονται οι Τούρκοι.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι η κακή μας διάθεση ή ο εθνικισμός μας, αλλά η τουρκική συμπεριφορά και διεκδικητικότητα. Αντιθέτως στην περίπτωση των ελληνοβουλγαρικών σχέσεων η χώρα μας έχει δείξει όλη την καλή της διάθεση να προσεγγίσει έναν λαό, με τον οποίο συγκρουσθήκαμε πολλές φορές. Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 100 χρόνια από τις μάχες του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου όπου Έλληνες και Σέρβοι συγκρούσθηκαν με τους μέχρι τότε συμμάχους Βουλγάρους. Σήμερα έχουμε άριστες σχέσεις με τη Βουλγαρία, με την οποία μας συνδέει συν τοις άλλοις η κοινή Ορθόδοξη πίστη και η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρ. Ένωση.

Η μάχη Κιλκίς-Λαχανά έλαβε χώρα στις 20 και 21 Ιουνίου 1913 και ήταν πολύνεκρη. Βοήθησε τον ελληνικό στρατό να απωθήσει τους Βουλγάρους, οι οποίοι ήθελαν τη Θεσσαλονίκη. Εκατό χρόνια μετά η Ελλάς τιμά τους νεκρούς της και δηλώνει ότι δεν λησμονεί την ιστορία της.