Είναι πλέον φανερό ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν κλείνει την αξιολόγηση για οποιουσδήποτε δημοσιονομικούς ή άλλους μεταρρυθμιστικούς λόγους. Σε αυτούς τα έχει συμφωνήσει πλήρως με τους δανειστές (θεσμούς τους λέμε τώρα).
Ο μόνος λόγος που καθυστερούν την αξιολόγηση και βυθίζουν τη χώρα στο χάος είναι τα λεγόμενα εργασιακά.
Και όταν λέμε εργασιακά εννοούμε τα προνόμια και τις εξουσίες των επαγγελματιών (αρχι)συνδικαλιστών και των συντεχνιών που εκπροσωπούν. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το δικαίωμά τους να κηρύσσουν όποτε θέλουν απεργίες, ακόμα και σε δημόσιες ή ζωτικής σημασίας επιχειρήσεις, με στημένες αποφάσεις των μειοψηφιών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, ενώ στην πραγματικότητα εκπροσωπούν μόνο ένα διεφθαρμένο συνδικαλιστικό κατεστημένο. Το δικαίωμά τους να απονέμουν στους εαυτούς τους προνόμια, (συντάξεις, προαγωγές, άδειες, προστασία από απολύσεις και μεταθέσεις, κλπ.). Το δικαίωμά τους να ρυθμίζουν αυτοί, μέσω των συλλογικών συμβάσεων, το καθεστώς απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και να εκβιάζουν τους επιχειρηματίες. Το δικαίωμά τους να εμποδίζουν όσους επιθυμούν να εργαστούν σε περίοδο απεργίας. Την απαγόρευση των επιχειρήσεων να προβαίνουν σε ανταπεργία για να προστατέψουν τις επιχειρήσεις τους από τις εκβιαστικές απεργίες των συνδικαλιστών.
Αυτά και άλλα συναφή, των οποίων την κατάργηση, απολύτως δικαιολογημένα, ζητούν οι δανειστές, ώστε να υπάρξουν οι προϋποθέσεις ανάπτυξης της χώρας και να γίνουν επενδύσεις.
Όμως σε αυτά δεν μπορεί να υποχωρήσει η «αριστερή» μας κυβέρνηση. Μπορεί να έχουμε υποχωρήσει σε σωρεία άλλων αδικαιολόγητων απαιτήσεων των δανειστών που θίγουν όλους τους πολίτες ακόμα και τους πιο φτωχούς. Σε αυτά όμως δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε, γιατί θίγουν εμάς. Θίγουν τις ιδεοληψίες μας. Θίγουν την ουσία ύπαρξης μας. Όχι, σε αυτά δεν υποχωρούμε έστω και εάν έτσι οδηγούμε τη χώρα στην καταστροφή.
Αυτοί είναι οι λόγοι που δεν κλείνει η αξιολόγηση, και εάν δεν αλλάξει τακτική η Κυβέρνηση, δεν πρόκειται να κλείσει ποτέ.
Το τραγικό είναι ότι ούτε η αντιπολίτευση, και ιδίως η αξιωματική, δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει κάτι προς την κατεύθυνση αυτή, γιατί δυστυχώς και ή ίδια είναι όμηρος του συνδικαλιστικού κατεστημένου. Εάν η αντιπολίτευση δηλώσει ότι θα ψηφίσει και αυτή τα μέτρα για τα εργασιακά που απαιτούν οι δανειστές, η κυβέρνηση θα κλείσει την αξιολόγηση την ίδια μέρα. Γιατί είναι σίγουρο ότι εάν οι δανειστές ικανοποιηθούν στα εργασιακά, θα υποχωρήσουν στα υπόλοιπα που απομένουν.
Έτσι όμως, η χώρα παραμένει όμηρος του διεφθαρμένου συνδικαλιστικού κατεστημένου που είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες που έχουμε φθάσει στο σημείο αυτό, και δυστυχώς με το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο δεν φαίνεται να υπάρχει διέξοδος.
Όταν ο τουρίστας έρχεται από την άλλη άκρη του κόσμου για να επισκεφτεί την ακρόπολη και αυτή είναι κλειστή, γιατί κάποιοι συνδικαλιστές αποφάσισαν να κάνουν απεργία, δεν μπορεί να μιλάμε για τουρισμό.
Όταν το οποιοδήποτε ΠΑΜΕ ή άλλη συνδικαλιστική οργάνωση αποφασίζει να εκβιάζει τον κάθε επιχειρηματία με αδικαιολόγητες απεργίες, και με παρακώλυση εκείνων που θέλουν να εργασθούν, δεν μπορεί να μιλάμε για επενδύσεις και νέες θέσεις εργασίας. Και δεν ανέφερα τυχαία το ΠΑΜΕ, γιατί αυτό είναι υπαίτιο που έχουν κλείσει οι μεγαλύτερες παραδοσιακές βιομηχανίες μας. Γιατί, ενώ υποτίθεται ότι αγωνίζεται για τα δικαιώματα των εργατών, παραβλέπει το γεγονός, ότι, για να υπάρχουν εργάτες πρέπει να υπάρχουν και εργοδότες.
Και με την ευκαιρία θέλω να επισημάνω και μερικά ακόμα που συμβαίνουν στη φαιδρή μας χώρα, όπως έχει καταντήσει.
Όταν ξεκινά κανείς για να πάει στην εργασία του και οι συγκοινωνίες δεν λειτουργούν γιατί οι συνδικαλιστές που τις ελέγχουν αποφάσισαν, έτσι ξαφνικά, να κάνουν απεργία, δεν μπορεί να μιλάμε για ανεκτές συνθήκες διαβίωσης.
Όταν μία ομάδα ελαχίστων ατόμων μπορεί να κλείνει κεντρικούς δρόμους και να προκαλεί κυκλοφοριακή συμφόρηση, δεν μπορεί να μιλάμε για ευνομούμενη πολιτεία.
‘Όταν οποιοσδήποτε μπορεί να φορέσει μία κουκούλα και να κάψει το κατάστημά σου, χωρίς η αστυνομία να κάνει τίποτε, δεν μπορεί να μιλάμε για ασφάλεια.
Όταν υπογράφονται συμβάσεις παραχώρησης για αξιοποίηση δημόσιων χώρων ή εγκαταστάσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας, και ο οποιοσδήποτε μπορεί να καθυστερεί την έναρξή της υποβάλλοντας κάποια ένσταση που για να κριθεί θα περάσουν μερικά χρόνια, δεν μπορεί να μιλάμε για λειτουργία της δικαιοσύνης και κράτος δικαίου, και να περιμένουμε να αξιοποιήσουμε τα πλούσια φυσικά και γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Όταν δαπανούμε τεράστια ποσά για να εκπαιδεύουμε δωρεάν το καλύτερο δυναμικό της χώρας μας και το στέλνουμε έτοιμο για αξιοποίηση και προσφορά στα άλλα κράτη δεν μπορεί να μιλάμε για στοχευμένη εκπαίδευση.
‘Όταν, τέλος ζητάμε εκλογές για να αναλάβουμε τη διακυβέρνηση της χώρας χωρίς να εκθέτουμε στους ψηφοφόρους ένα συγκεκριμένο και λεπτομερές πρόγραμμα, δεν μπορεί να μιλάμε για δημοκρατία.