Φαρμακείο: Στο πουθενά ή κάπου;Καθώς όλα όσα ξέραμε ως φαρμακοποιοί σχετικά με τη διαχείριση του φαρμακείου μας φαίνεται να αλλάζουν ριζικά. Καλούμαστε –ίσως- για πρώτη φορά να σκεφτούμε τι θα περισώσουμε για να πάμε όλοι παρακάτω μέσα σε ένα πέπλο ανησυχίας και αβεβαιότητας.

Μετά από τόσα χρόνια συνεχών υποχωρήσεων σε όλα τα επίπεδα, τα όποια τελευταία ψήγματα αισιοδοξίας και η ανάγκη ύπαρξης φαρμακείων και αύριο είναι ικανά να ανατρέψουν την πορεία καθόδου.

Ασφαλώς και δεν πρέπει να αναμένουμε ότι μια μέρα θα ξυπνήσουμε και όλα θα γίνουν όπως ήταν προ τριετίας. Αυτοί που επιθυμούσαν τη βίαιη αναδιάρθρωση στο χώρο του φαρμακείου προς το παρόν διαψεύστηκαν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, αφού τόσο οι φαρμακοποιοί όσο και η κοινωνία θέλει τον φαρμακοποιό δίπλα της σε μία προσωπική και όχι απρόσωπη σχέση.

Όμως με την κρίση να βαθαίνει συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε ρότα για να βρούμε διεξόδους και λύσεις προτάσσοντας την αισιοδοξία και εγκαταλείποντας τα αδιέξοδα και την άρνηση. Αδιέξοδα που μπαίνουν σε καθημερινή βάση από την εφαρμοζόμενη φαρμακευτική πολιτική και την άρνηση για συνεργασίες από άλλους υγειονομικούς χώρους.

Φαρμακευτική πολιτική με το φαρμακείο και τον φαρμακοποιό στοχοποιημένο είναι καταδικασμένη να αποτύχει όμως με τη διάρρηξη του «φαρμακευτικού ιστού» κύριο θύμα θα είναι η φαρμακευτική περίθαλψη και ο Έλληνας ασθενής.

Ο Έλληνας φαρμακοποιός στη λογική της αναζήτησης ασφαλούς μέλλοντος για τον ίδιο και την οικογένειά του είναι μόνος του με μοναδικό του στήριγμα το σύλλογό του  και η έρευνα πρέπει να είναι αποτελεσματική και ριζοσπαστική για το μοντέλο του αύριο.

Η αισιοδοξία της επιλογής ενδεχομένως να φαντάζει ως υπερβολή αλλά κινητοποιεί δυνάμεις και δημιουργεί προϋποθέσεις επιτυχίας για τολμηρούς όμως προτεραιότητα είναι η βελτίωση των επιδόσεών μας και η συνειδητοποίηση του ποιους έχουμε απέναντί μας.

Σε τι περιβάλλον έχουμε να αντιπαλέψουμε αλλά και τι ντόμινο «επιβουλεύσεων» έχουμε να αντιμετωπίσουμε το αναφέρει χαρακτηριστικά ένας πολύ αγαπητός φίλος σε ένα ομολογουμένως ρεαλιστικό και εκπληκτικό ποίημά του: «Αχ Σαβάνα, πόσο σου μοιάζουν οι άνθρωποι στην σύγχρονη ζωή»