S.O.S. από την περιφέρεια!Πολίτες β΄ κατηγορίες τείνουν να γίνουν στην Ελλάδα του 2013 οι κάτοικοι της Περιφέρειας.

Αυτό συμβαίνει, διότι η συνεχιζόμενη δυσκινησία του ευρύτερου δημόσιου τομέα που δυστυχώς παρά τις έκτακτες συνθήκες κρατάει πεισματικά την παλιά ξεπερασμένη αντίληψη, αντανακλά και στην καθημερινότητα των πολιτών.

Μέσα στην γενικότερη απροθυμία της μετεξέλιξής μας σε ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος, μία Αυτοδιοίκηση, δομημένη πάνω σε σαθρά θεμέλια γραφειοκρατίας, αλληλοεπικάλυψης αρμοδιοτήτων, λανθασμένων επιλογών αναπτυξιακών προτεραιοτήτων και παροχής υπηρεσιών που παραπέμπει σε άλλες εποχές, δίνει τη χαριστική βολή στην παραμελημένη περιφέρεια και στις απομακρυσμένες κοινωνίες.

Η μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, χάνοντας την ισορροπία της εγγύτητας και άμεσης παρέμβασης της αυτοδιοίκησης στην απομακρυσμένη Ελλάδα, πολλαπλασίασε, παρά έλυσε προβλήματα.

Φθάσαμε σε σημείο να υπάρχει υπερπληθώρα υπαλλήλων που έχουν χαθεί μέσα σε μία απίστευτη γραφειοκρατία, το αρμόδιο Υπουργείο να συνεχίζει να χρηματοδοτεί την αυτοδιοίκηση, οι δημότες να πληρώνουν σε αρκετές περιπτώσεις δυσβάσταχτα τέλη και παρά την υπερπροσπάθεια που κάνουν και οι αιρετοί της αυτοδιοίκησης, θετικά αποτελέσματα να μην φθάνουν στις τοπικές κοινωνίες.

Το τελευταίο τρίμηνο αποπληρώθηκαν από το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών, πάνω από 280 εκ ευρώ ληξιπρόθεσμες οφειλές των ΟΤΑ  και δόθηκαν από την κατανομή πιστώσεων των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΣΑΤΑ 2013) 18,4 εκατ. ευρώ στους δήμους της Χώρας, για την κάλυψη δράσεων πυροπροστασίας.

Αυτά τα χρήματα που διατίθενται, επιβάλλεται ως είναι φυσικό να πιάσουν τόπο, διότι οι Έλληνες κουράστηκαν να κάνουν συνέχεια θυσίες και αποτελέσματα να μην βλέπουν.

Με το Νόμο Καλλικράτη, η ευθύνη κατανομής κονδυλίων του ΕΣΠΑ πέρασε στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση.

Επειδή οι δυνατότητες χρηματοδότησης των μεγάλων έργων έχουν περιορισθεί κυρίαρχα στο ΕΣΠΑ, είναι φανερό πως όλοι επιδιώκουμε ει δυνατόν περισσότερες εντάξεις, που θα βελτιώσουν τις δημόσιες υποδομές.

Αλλά είναι φυσικό να αναρωτιόμαστε, τρία χρόνια μετά, ποία αλλαγή προς όφελος του τόπου είδαμε; Πως γίνεται η κατανομή των έργων; Ποίος ο ρόλος των Δημάρχων στην προώθηση των αναγκαίων αναπτυξιακών έργων; Ποίες οι προτεραιότητες;

Το θολόν του πράγματος και η ασάφεια γεννά απορίες, διότι έχουν δοθεί από το Νόμο υπερεξουσίες στην Περιφερειακή Αρχή, θέλοντας να υπάρξει αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, ενώ βλέπουμε σήμερα, πως πλείστα προβλήματα και δυσλειτουργίες ανακύπτουν.

Έτσι εν λευκώ, η Δευτεροβάθμια Αυτοδιοίκηση ανάλογα με τη δική της στρατηγική, τις δικές της προτεραιότητες, τις συμπάθειες ή αντιπάθειες προωθεί ή απεντάσσει έργα.

Ουδείς βέβαια αμφισβητεί την ειλικρινή προσπάθεια των αιρετών για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των δημοτών, αλλά είναι φανερό, πως το υπάρχον σύστημα έχει τις αδυναμίες του και ίσως πρέπει σε κάποια σημεία να υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις.

Το θέμα είναι, ότι φτάσαμε στην κρίσιμη για την οικονομία μας τουριστική περίοδο, όπου έπρεπε να έχει προσεχθεί το περιβάλλον ιδιαίτερα στις τουριστικές περιοχές, να έχουν γίνει ενέργειες για να αποτραπεί ο κίνδυνος πυρκαγιών και παρά ταύτα, κάποιοι ως φαίνεται δεν έχουν θέσει ψηλά στις προτεραιότητές τους το φροντισμένο περιβάλλον, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εικόνες που δεν τιμούν κανέναν.

Αναφέρομαι στην εμφανή έλλειψη φροντίδας στο εσωτερικό οδικό δίκτυο που δημιουργεί αίσθηση εγκατάλειψης και ειδικότερα: Λακκούβες, χορτάρια που εμποδίζουν την ορατότητα, έλλειψη διαγραμμίσεων, σκουπίδια, νεκρά ζώα, μη  επαρκής φωτισμός κ.α

Επίσης στην έλλειψη  φροντίδας στις τουριστικές λουτροπόλεις που πρέπει κι αυτές να "φορέσουν τα καλά τους" για να υποδεχτούν τους επισκέπτες τους.

Παραλίες με σκουπίδια, χορτάρια, φανερή έλλειψη φροντίδας κι εγκατάλειψης, είναι εικόνες που συνεχίζουν να υπάρχουν και πρέπει να εκλείψουν.

Η αυτοδιοίκηση επιβάλλεται να γίνει πιο αποτελεσματική, να παράξει πραγματικό έργο προς όφελος των δημοτών της και να περιορίσει την εικονική παραγωγή έργου και την υπερπροβολή προσώπων, που μέχρι σήμερα σε διάφορες περιπτώσεις βλέπουμε.

Τα χρηματοδοτικά εργαλεία που έχει παραχωρήσει το κράτος στην αυτοδιοίκηση, πρέπει να αξιοποιηθούν και να διατεθούν στα χρήσιμα και αναγκαία έργα που θα βοηθήσουν ουσιαστικά την περιφέρεια και τους κατοίκους της, που πλέον δεν μπορούν να σηκώσουν άλλες οικονομικές επιβαρύνσεις χωρίς να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες που πρέπει.