Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Όπως πάνε τα πράγματα, μέχρι το τέλος αυτής της προεκλογικής εκστρατείας πολλοί θα δηλώσουν πως (και αυτοί) είναι σε θέση να δημιουργήσουν τη «νέα Ελλάδα».

Άλλωστε, ο καθένας σ’ αυτή τη χώρα έχει δικαίωμα να οραματίζεται τη δική του «νέα Ελλάδα».

Το πρόβλημα είναι το «δια ταύτα».

Διότι μπορεί ο κ. Τσίπρας να υποστηρίζει πως τη «νέα Ελλάδα» θα την χτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον ελληνικό λαό, αλλά εξακολουθεί να μην μας λέει πού θα βρει τα χρήματα για να υλοποιήσει όλα όσα υπόσχεται.

Μέχρι στιγμής, το μόνο που ακούμε είναι πως η «νέα Ελλάδα» θα οικοδομηθεί πάνω στο σχίσιμο του μνημονίου – αλλά όχι και των 400 εφαρμοστικών του νόμων, οι οποίοι θα καταργηθούν «σταδιακά».

Όπως είπε από τη Μυτιλήνη, «εμείς φέρνουμε την κατάργηση των μνημονίων, την αποπομπή της τρόικας. Την αποκατάσταση των κατώτερων συντάξεων και του βασικού μισθού, τη σταδιακή κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων που επιβλήθηκαν με τα μνημόνια. Την άμεση θέσπιση εργασιακού καθεστώτος που θα εγγυάται και θα διασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία σήμερα έχουν αφανιστεί από το καθεστώς. Εμείς φέρνουμε τέλος μια νέα αντίληψη στην άσκηση της πολιτικής και της εξουσίας: Την αντίληψη ότι τίποτε ουσιαστικό και μεγάλο δεν μπορεί να γίνει, αν η πλειοψηφία του λαού δεν πάρει στα χέρια της την υπόθεση της κοινωνίας και της χώρας».

Και επίσης:

«Θα ανοίξουμε χίλιους δρόμους για συμμετοχή του λαού. Θα θεσπίσουμε τη λαϊκή συμμετοχή. Θα ακουμπήσουμε στις κοινωνικές οργανώσεις, στις κοινωνικές πρωτοβουλίες, στην κοινωνική δυναμική. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε υπόθεση δράσης των πιο ζωντανών λαϊκών δυνάμεων το πρόγραμμά μας».

Εντάξει, αλλά με τις «νέες αντιλήψεις» και με τους «χίλιους δρόμους για συμμετοχή του λαού», λεφτά δεν έρχονται.

Και το ερώτημα παραμένει αναπάντητο…

Δεν το απαντά, βέβαια, ούτε η Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές, όπου αναφέρεται:

«Η διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης θα ξεκινήσει άμεσα και θα απαιτηθεί η ακύρωση των επαχθών όρων των συμβάσεων. Για την επίτευξη των στόχων θα αξιοποιηθούν, στην περίπτωση εκβιασμού, όλα τα όπλα: η διακοπή πληρωμών, η καταγγελία για πρόκληση ζημιάς στη χώρα μας με στόχο την διάσωση του Ευρώ και των ιδιωτικών τραπεζών, η προσφυγή για την ακύρωση των συλλογικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου αλλά και για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και την πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης. Επιπρόσθετα, θα ενεργοποιήσουμε άμεσα τη διαδικασία διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων.
 
Η νέα ελληνική κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα υποκύψει σε εκβιασμούς του ευρωπαϊκού κατεστημένου και της Τρόικας. Θα παλέψει για λύση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο (και γι' αυτό το λόγο θα επιδιώξουμε συμμαχίες με τις χώρες του Νότου και με τους εργαζόμενους όλης της Ευρώπης), πλην όμως δεν θα αποδεχθεί εκβιασμούς και μνημόνια. Εμείς θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ΕΥΡΩ και όχι, με πρόσχημα τη σωτηρία του ΕΥΡΩ, να οδηγήσουμε τη χώρα σε καταστροφή. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα "καμιά θυσία για το ευρώ", απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι σε κάθε περίπτωση ότι ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει».

Οπότε, αν η αναδιαπραγμάτευση δεν πάει καλά – ή αν οι δανειστές δεν δεχθούν καν να καθίσουν στο τραπέζι – τότε θα συμβεί το απευκταίο, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει ως δεδομένο ότι… θα στηριχθεί από τον ελληνικό λαό!

Δηλαδή, θα συνεχιστούν οι περικοπές και τα χαράτσια και δεν θα επανέλθουν οι απολυμένοι από το Δημόσιο, αλλά ο λαός, για κάποιον περίεργο τρόπο, θα στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ – ενώ δεν είχε καμιά διάθεση να στηρίξει την κυβέρνηση.

Από την Διακήρυξη προκύπτει επίσης ότι η κατά ΣΥΡΙΖΑ «νέα Ελλάδα» θα βρεθεί εκτός ΝΑΤΟ – την ώρα που οι προς βορράν γείτονές μας παλεύουν να μπουν και κατηγορούν την Αθήνα για τον αποκλεισμό τους και οι προς Ανατολάς κάτι τέτοια ακούνε και τρίβουν τα χέρια τους.

Προκύπτει επίσης ότι η κατά ΣΥΡΙΖΑ «νέα Ελλάδα» εκτός από το ΝΑΤΟ θα διώξει και την Frontex, διότι τάσσεται κατά «των πολιτικών αποτροπής, που οδηγούν σε μαζικούς πνιγμούς μεταναστών στη Μεσόγειο, και των μεσαιωνικών κέντρων κράτησης μεταναστών. Οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές είναι γέννημα της ανάγκης και δεν μπορούν να αναχαιτιστούν με βίαια μέτρα. Υποστηρίζουμε μία πολιτική ένταξης των μεταναστών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και ταυτόχρονα μια παγκόσμια αναδιανεμητική οικονομική πολιτική υπέρ των φτωχών χωρών».

Άλλωστε, από την ίδια Διακήρυξη προκύπτει κατά πού πέφτει η «νέα Ελλάδα» του ΣΥΡΙΖΑ:

«Διευρύναμε με το ΚΕΑ, αλλά και αυτόνομα, τις σχέσεις μας με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής στο πλαίσιο του Foro SaoPaolo, όπως επίσης με τις χώρες και τα κινήματα των λαών της ξεχωριστά. Ενισχύσαμε τη συνεργασία μας με την Εναλλακτική Αριστερά της Αφρικής, με την Αριστερά των χωρών των BRICS, την Αριστερά των Αραβικών χωρών και με δυνάμεις της Αριστεράς στις χώρες Βαλκανικής».

Οπότε, ναι, έχει δίκιο ο ΣΥΡΙΖΑ: Αυτή θα είναι πράγματι μια «νέα Ελλάδα».

Απλώς δεν θα βρίσκεται στην Ευρώπη!