Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και τα πρώην, προσπαθούν να μας πείσουν πως έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αντιμετωπίσουν τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις του πρώην πρέσβη της Βενεζουέλας Φράνκλιν Ραμόν Γκονσάλες. Εξακολουθούν, όμως, να εμφανίζουν τα γεγονότα εκείνα ως μεμονωμένα και παραμένουν πιστοί στο καθεστώς Μαδούρο. Δεν έχει την ίδια γνώμη η Ισπανίδα ηθοποιός που βρέθηκε «όμηρος» στο αεροδρόμιο του Καράκας.

Ο λόγος για την Ισπανίδα Άλμπα Ρίκο από την Μούρθια, 32 χρόνων σήμερα, που από μικρή είχε όνειρο να γίνει ηθοποιός. Τα κατάφερε πηγαίνοντας στη δραματική σχολή και λίγο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές της την κάλεσαν να λάβει μέρος στο καστ για τη αργεντίνικη παιδική σειρά «Βιολέτα», που θα προβαλλόταν από το Disney Channel.

Έψαχναν, όπως θα έλεγε αργότερα, μια ωραία μελαχρινή, ένα καθαρό ισπανικό στερεότυπο. Η Άλμπα κέρδισε τον ρόλο της Νάτι Βιδάλ, εγκαταστάθηκε για πέντε χρόνια στο Μπουένος Άιρες, γύριζε ογδόντα επεισόδια ανά σεζόν και το 2013 οι ηθοποιοί της σειράς πραγματοποίησαν μια μεγάλη εξάμηνη περιοδεία στη Λατινική Αμερική, όπου η «Βιολέτα» είχε γίνει πια πολύ δημοφιλής.

Όπως εξομολογείται τώρα, η πιο κακή της εμπειρία ήταν στη Βενεζουέλα, όπου έπαιξαν στη Βαλένθια και στο Καράκας. Από τότε δεν δέχθηκε να επισκεφθεί ξανά τη χώρα. Σήμερα θυμάται πως τέτοιο συναίσθημα δεν ένιωσε πουθενά, σε καμιά άλλη χώρα. «Δεν ήταν τόσο το αίσθημα του κινδύνου, όσο ένα αίσθημα δυσφορίας», είπε σε συνέντευξή της στην ισπανική εφημερίδα ABC.

Στο αεροδρόμιο, πήραν το μήνυμα πως δεν θα τους επέτρεπαν να συνεχίσουν αν δεν υπέγραφαν όλα τα αυτόγραφα που θα τους ζητούνταν. Τους οδήγησαν στην αίθουσα VIP και για αρχή έβαλαν τις υπογραφές τους στα μπλουζάκια δέκα στρατιωτών.

Και η μεγάλη έκπληξη: Τους οδηγούσαν ανά δυάδες σε ένα δωμάτιο όπου τους περίμενε η εγγονή του Μαδούρο με τους συμμαθητές της. Εκεί, υπέγραφαν στα ημερολόγια της παρέας. Και όπως αποκαλύπτει η νεαρή ηθοποιός, η εταιρία παραγωγής τους είχε από πριν πει μισοαστεία μισοσοβαρά: «Αν θέλετε να πάρετε πίσω τα διαβατήριά σας πρέπει να το φροντίσετε».

Το τι θα έπρεπε να «φροντίσουν» το ανακάλυψαν όταν βρέθηκαν όμηροι στο αεροδρόμιο. Έπρεπε να μοιράσουν αυτόγραφα στους εκλεκτούς του καθεστώτος, προκειμένου να τους επιτραπεί να συνεχίσουν την περιοδεία τους!

Ο Μπολιβάρ και το μίσος

Όταν το περιστατικό έγινε γνωστό, κάποιοι στη Βενεζουέλα είχαν έτοιμη την… επαναστατική δικαιολογία: Περίπου είπαν πως η χώρα έχει υποστεί πολλά από τους Ισπανούς αποικιοκράτες και αυτό ήταν το μικρότερο αντάλλαγμα που μπορούσε να καταβάλει η Ισπανία!

Μια ετεροχρονισμένη δηλαδή… αντίσταση κατά της αποικιοκρατίας!

Το εναρκτήριο λάκτισμα είχε δοθεί από τον Σιμόν Μπολιβάρ. Το 1815, σε ένα κείμενό του, γνωστό ως «Χάρτα της Τζαμάικας», κήρυξε το μίσος κατά της Ισπανίας. Το έκανε για προπαγανδιστικούς σκοπούς και για να στηρίξει τον αγώνα του, αλλά εγκαινίασε έτσι μια μακρά παράδοση αντι-ισπανισμού που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Με τον Μαδούρο να ρίχνει λάδι στη φωτιά – κυρίως όποτε στην Ισπανία βρίσκουν καταφύγιο οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

Τόσο στην Βενεζουέλα, όσο και στην Κούβα, η κατά της Ισπανίας πολιτική εχθροπάθεια χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα στον δημόσιο λόγο. Και επιστρέφουν ξανά και ξανά στο κείμενο του Μπολιβάρ, που διαφορετικά θα είχε ξεχαστεί και θα αποτελούσε απλά ένα ιστορικό κείμενο με συγκεκριμένη αποστολή σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

Κάθε άλλο παρά τυχαία, τον Οκτώβριο του 2020, κατά τους εορτασμούς της Ημέρας Αντίστασης των Αυτοχθόνων, ο Μαδούρο ανακοίνωσε την μετονομασία της κεντρικής λεωφόρου του Καράκας που φέρει το όνομα του Ισπανού κατακτητή Φρανθίσκο Φαγιάρντο, γιου Ισπανού και Ινδιάνας. Όπως είπε, ο Φαγιάρντο δεν ανακάλυψε την Βενεζουέλα αλλά έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για την γενοκτονία των αυτοχθόνων.

Στην ομιλία του ο Μαδούρο υπογράμμισε επίσης πως ξεκινά έτσι η «κάθαρση» και η αποκαθήλωση των αποικιοκρατών. Την ίδια ώρα, σημαντικοί ιστορικοί και συγγραφείς της χώρας με άρθρα τους υπογράμμιζαν πως ουδέποτε αποδείχθηκε ότι ο Φαγιάρντο διέπραξε έστω και έναν φόνο.

Στο ίδιο πλαίσιο, γκρεμίστηκε το 2004 το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου, η αλλαγή της ονομασίας του Λόφου Άβιλα σε Σιέρρα Γκράντε και του Πασέο Κολόν σε Πασέο της Αντίστασης των Αυτοχθόνων. Το 2009 απομακρύνθηκε και το τελευταίο άγαλμα του Κολόμβου από το Πάρκο Ελ Καλβάριο.

Ο μπολιβαριανός τρόμος

Και όλα αυτά, ενώ ο ίδιος ο Μπολιβάρ έχει καταγγελθεί για δεσποτική συμπεριφορά και αδικαιολόγητους φόνους. Σε μια περίπτωση, το 1814, οι στρατιώτες του δολοφόνησαν με τα σπαθιά τους μια ομάδα Ισπανών κρατουμένων που βρίσκονταν φυλακισμένοι στα μπουντρούμια του Καράκας. Με τον καθηγητή και συγγραφέα Πάμπλο Βικτόρια να υποστηρίζει στο βιβλίο του «Ο μπολιβαριανός τρόμος» ότι το έγκλημα δεν ήταν μεμονωμένο. Όπως αναφέρει, τέτοιες σφαγές αποτελούσαν τμήμα της στρατηγικής για την εξάλειψη της «κακής ισπανικής φυλής».

Παρ’ όλα αυτά, ο Σιμόν Μπολιβάρ παραμένει ίνδαλμα γι’ αυτά τα λατινοαμερικανικά καθεστώτα – αλλά και για τον κ. Τσίπρα.

«Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο», είχε πει όταν, τον Μάρτιο του 2013, έσπευσε στην κηδεία του Τσάβες, τον οποίο αποχαιρέτησε ως «μεγάλο ηγέτη», «σπουδαίο επαναστάτη», «εμπνευστή των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων», υποστηρίζοντας πως η Λατινική Αμερική είναι ένα «δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας»!

Μετά τον Μπολιβάρ και τον Τσάβες δεν μπορούσε παρά να υποστηρίξει και τον Μαδούρο…

Μαδούρο, ο οδηγός λεωφορείου

Και εδώ, αξίζει να αναφερθούμε και σε μια άλλη βενεζουελάνικου τύπου ιστορία:

Ο Μαδούρο, πριν γίνει ο υπαρχηγός του Τσάβες και τον διαδεχθεί στον θρόνο του Καράκας, καθόταν στον θρόνο ενός λεωφορείου του οποίου ήταν οδηγός!

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η κρατική εταιρία συγκοινωνιών είχε εκδώσει διαφημιστικά μηνύματα για να προσελκύσει προσωπικό. Έτσι βρέθηκε να εργάζεται εκεί, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, και ο Μαδούρο. Έγινε συνδικαλιστής, ανέβηκε ένα ένα τα σκαλοπάτια της κομματικής ιεραρχίας και 28 χρόνια αργότερα κάθισε στον προεδρικό θώκο.

Τώρα, ο διευθυντής του εκείνης της «εργατικής» περιόδου Νταβίντ Βαλλενίγια τον περιγράφει ως… «τεμπέλη και ανεύθυνο»!

Προσόντα κι’ αυτά για την αναρρίχηση στην ιεραρχία τέτοιων αυταρχικών καθεστώτων…