Μήπως η χώρα κυβερνάται από Ταλιμπάν; Συγγνώμη, αλλά τι θα πει αυτό; Τι θα πει «έχουμε λεφτά μέχρι τις 14 Ιουλίου»; Συμφωνούν επ’ αυτού όλοι όσοι έχουν παραμείνει στο προσκήνιο του δημόσιου βίου της χώρας για πάνω από πέντε (άντε δέκα) χρόνια;

Και παρ’ όλα αυτά εκστομίζουν την συγκεκριμένη φράση απλώς σαν απειλή; Του τύπου «κάντε ό, τι καταλαβαίνετε, το μαγαζί κλείνει»;

Και δεν ντρέπονται να παρουσιάζονται μπροστά στον κόσμο; Μετά από τέσσερα (πέντε αν βάλουμε και την πρώτη ενίσχυση-δώρο) κοινοτικά πλαίσια στήριξης;

Και επιμένουν ότι μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης, ενώ το πρόβλημα είναι οι ίδιοι;

Και επιτέλους, για πόσο ακόμη θα συνεχιστεί αυτό το θέατρο;

Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να διασωθεί, αλλά τώρα πια τα ψέματα τελείωσαν.

Δηλώνουν τώρα όλοι έτοιμοι να πράξουν το «πατριωτικό τους καθήκον».

Αλλά γιατί δεν το έπρατταν όταν «υπήρχαν λεφτά»;

Διακηρύσσουν πως κατάλαβαν τα λάθη τους και διδάχθηκαν από αυτά.

Αλλά αν ρίξουμε μια ματιά στα ενδότερα των ελληνικών κομμάτων, θα δούμε τα ίδια και τα ίδια, τους ίδιους και τους ίδιους.

Προχθές, ημέρα που παίχτηκε η τελευταία πράξη του δράματος - ένα θέατρο παραλόγου στη σκηνή του Μαξίμου - ο πρωθυπουργός είχε βάλει την κασέτα της συνεννόησης και όλοι οι υπόλοιποι έμπαιναν και έβγαιναν πετώντας ο καθένας και από μια παρόλα, λες και είχαν κληθεί να παίξουν ο καθένας στο δικό του μονόπρακτο.

Την ίδια ακριβώς ώρα, δεκάδες γυναίκες που μάχονται για την ισότητα, συναντιούνταν στο κτίριο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, ανταποκρινόμενες στην πρόσκληση του Πολιτικού Συνδέσμου Γυναικών (Πρόεδρος, Έφη Μπέκου, γ.γ. Ρένα Κιτσοπανίδου).

Ήταν μια συνάντηση γνωριμίας με τις οκτώ γυναίκες που εξελέγησαν δήμαρχοι στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές.

Οκτώ γυναίκες μεταξύ 325 δημάρχων! Ποσοστό 2,5%. Ποσοστό Σαουδικής Αραβίας! Ποσοστό αναπηρίας!

Συγκεκριμένες κουβέντες, αποφασιστικότητα, κανένα κλαψούρισμα, έχουν ήδη σηκώσει τα μανίκια, έχουν βάλει το (θηλυκό, βεβαίως) μυαλό τους να δουλέψει βρίσκοντας λύσεις χωρίς λεφτά.

Είναι απίστευτο τι έχουν επινοήσει για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Με πόσο πείσμα και πόση αισιοδοξία.

Δεν είναι τυχαίο που ο Πλούταρχος, ο μεγάλος αυτός φεμινιστής της αρχαιότητας, στο έργο του «Γυναικών Αρεταί», διέκρινε μεταξύ άλλων χαρισμάτων των γυναικών, την κυβερνητική ικανότητα.

Ιδού οι κατά Πλούταρχο υπόλοιπες γυναικείες αρετές: Γενναιότητα, αφοσίωση και συμπαράσταση στους άνδρες, αιδώς, αλληλεγγύη, σύνεση, πρωτοβουλίες, αντέχουν τον πόνο και τον θάνατο αλλά όχι την ατίμωση, φυλάγονται από την κακή φήμη.

Παρότρυνε μάλιστα τους συγχρόνους του να θαυμάζουν τη σιωπή και το θάρρος των γυναικών και το γεγονός πως, ούτε μία στις τόσες, δεν δείλιασε και δεν φάνηκε μικρόψυχη, έστω και άθελά της.

Έκανε και ειδική αναφορά στη δύναμη και στην επιρροή που ασκεί στους άνδρες η καλή διαγωγή των γυναικών.

Ψάχνουμε για λύσεις. Ψάχνουμε τα αίτια του κακού. Μέχρι στιγμής, ο μισός πληθυσμός παραμένει αποκλεισμένος, αν και δεν υστερεί σε ευφυΐα, ικανότητες και δεξιότητες. Το αντίθετο μάλιστα.

Είναι όλοι ηλίθιοι στην υπόλοιπη Ευρώπη – αλλά και στις ΗΠΑ – που τοποθετούν τις γυναίκες σε θέσεις ευθύνης;

Είναι ηλίθιοι στις άλλες χώρες που έχουν επιλέξει γυναίκες για το αξίωμα του υπουργού των Οικονομικών – Ισπανία, Γαλλία, Αυστρία κλπ;

Είναι ηλίθιοι οι Ευρωπαίοι που στέλνουν μια γυναίκα, την Κριστίν Λαγκαρντ, στο ΔΝΤ;

Μόνο εμείς εδώ έχουμε τόσους πολλούς φωστήρες και δεν χρειαζόμαστε άλλους;

Καλά, δεν ντρέπονται με αυτά τα… αφγανικά ποσοστά;

Δεν θέλω να πω πως γυναίκα νάναι και ό,τι νάναι. Θέλω να πω ότι εδώ κάτι δεν πάει καλά.

Μάλλον η χώρα έχει πέσει στα χέρια των… Ταλιμπάν.

Κι’ αν η πολιτική ζωή του τόπου έχει αφγανοποιηθεί, τότε η μοίρα της είναι προδιαγεγραμμένη.

Και στο κάτω – κάτω, χαμένοι για χαμένοι. Τι πειράζει άλλη μια δοκιμή – τόσα πειράματα κάνατε στην καμπούρα μας. Βάλτε τις γυναίκες στο γήπεδο και όταν τα πράγματα διορθωθούν... ξαναπαραδίδουν την εξουσία. Μέχρι την επόμενη καταστροφή.

Ιδού τα ονόματα των οκτώ δημάρχων: Μαρία Ανδρούτσου (Άγιος Δημήτριος Αττικής). Ευτυχία Αποστολάκη (Ν. Φιλαδέλφεια, Ν. Χαλκηδόνα). Παρασκευή Βρυζίδου (Εορδαία). Ελένη Λαϊτσου (Ρ. Φερραίος). Σταυρούλα Μπραϊμη-Μπότση (Σούλι). Παναγιώτα Ορφανίδου (Βόιο). Χαρούλα Ουσουτζόγλου-Γεωργιάδη (Βέροια). Μαρία Πετρακογιώργη-Ανυφαντάκη (Φαιστός).

Τις αναφέρω ονομαστικά, διότι τα είδη προς εξαφάνιση πρέπει να μνημονεύονται…