Γράφει ο
Ιωάννης Γ. Κουλούρης

Μετά τις επιεικώς απαράδεκτες δηλώσεις του προέδρου της, φιλοκυβερνητικής υποτίθεται, ΔΑΚΕ των εκπαιδευτικών, γίνεται πλέον ολοφάνερη η προκλητική, εγκληματική και διαχρονική αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά της συντεχνίας της ΟΛΜΕ.

Οι άνθρωποι αυτοί, οι οποίοι υποτίθεται ότι αγωνίζονται για την βελτίωση της εκπαίδευσης της χώρας μας, δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο, και είναι οι υπαίτιοι της κατάντιας της δημόσιας παιδείας στη χώρα μας και της εξάπλωσης της παραπαιδείας και της ιδιωτικής παιδείας, την οποία, ενώ εξορκίζουν,  οι ίδιοι ενισχύουν και εκμεταλλεύονται, .

Αντί να ενθαρρύνουν  την ευγενή άμιλλα μεταξύ των μαθητών ώστε να επιδιώκουν την αριστεία, επιδιώκουν την ισοπέδωση των πάντων και την ώθηση των μαθητών στην τεμπελιά και την αδιαφορία.

Θεωρούν ότι η επιτυχία στη ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας, αλλά μιας κλήρωσης ενός λαχείου.

Θεωρώ ότι υποτιμώ τη νοημοσύνη των πολιτών, εάν παραθέσω σχετικά επιχειρήματα, τα οποία άλλωστε είναι προφανή και κατανοητά στον καθένα. Θεωρώ όμως αναγκαίο η ΝΔ να διαγράψει από τις τάξεις της άμεσα τον εν λόγω κύριο και όλους όσους έχουν τις ίδιες απόψεις με αυτόν. Ας μετακομίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και στον κ. Γαβρόγλου που έχουν τις ίδιες απόψεις.

Ευτυχώς όλοι οι Έλληνες γονείς δεν συμμερίζονται τις απόψεις αυτές και, με μεγάλες θυσίες, φροντίζουν για τη μόρφωση των παιδιών τους,  με αποτέλεσμα να έχουμε σήμερα το καλύτερο και περισσότερο επιστημονικό δυναμικό από κάθε άλλη χώρα σε σχέση με τον πληθυσμό της, το οποίο αποτελεί το πολυτιμότερο κεφάλαιό της , άσχετα αν, με την πολιτική των εκάστοτε αριστερο-σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, το εκμεταλλεύονται άλλες χώρες.

Ελπίζω ότι η Υπουργός Παιδείας, που από ότι έχει δηλώσει και έχει δείξει μέχρι σήμερα, δεν εμφορείται από τέτοιες μηδενιστικές ιδέες, δεν θα λάβει υπόψη της τις προτάσεις αυτές, και θα μεριμνήσει για την ενίσχυση και τη δημιουργία και άλλων πρότυπων δημόσιων σχολείων, τα οποία ιδιαίτερα σήμερα , με την οικονομική κρίση, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία για να έχουν και τα παιδιά των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων τις ίδιες ευκαιρίες μόρφωσης με αυτά των πλουσίων.