Πελατειακές πονηρές σκέψεις Αυτοί που υποστηρίζουν ότι πρέπει να αφήσουμε αυτήν την κυβέρνηση να κάνει ήσυχη τη δουλειά της, τι ακριβώς εννοούν;

Τι δουλειά δηλαδή μπορεί να γίνει σε μια προεκλογική περίοδο –άσχετα από την διάρκειά της, αν και όσο μεγαλύτερη τόσο το χειρότερο – που δεν μπορούσε να κάνει μια κανονική κυβέρνηση, εκλεγμένη από τον λαό;

Απ’ ό,τι μέχρι στιγμής βλέπουμε – και μάλλον θα το… βλέπουμε για καιρό – η δουλειά που κάνει η σημερινή κυβέρνηση είναι πελατειακού τύπου.

Αν εξαιρέσουμε τον φρέσκο υπουργό Επικρατείας, ο οποίος κατ’ αρχήν παραιτήθηκε για να γίνει σύμβουλος του κ. Παπανδρέου – όπως βλέπετε οι σύμβουλοι του ΓΑΠ έχουν μεγάλη ρέντα – και τώρα θυμήθηκε να μας πει τι προβλέπει το Σύνταγμα, όλοι σχεδόν οι άλλοι δείχνουν ότι «έπιασαν τα πόστα» με το βλέμμα στις επερχόμενες εκλογές.

(Αναφέρομαι στον υπουργό Επικρατείας για να υπογραμμίσω την επιλεκτική συνταγματική μνήμη του. Διότι μας λέει μεν τώρα πως κυβερνήσεις ειδικού σκοπού δεν προβλέπονται από το Σύνταγμα – του καλάρεσε ως φαίνεται η θέση και επιθυμεί να παρατείνει την παραμονή του σ’ αυτήν – αλλά ξέχασε να μας πει πως ούτε ψηφοφορίες εμπιστοσύνης για να… φύγει κυβέρνηση προβλέπει το Σύνταγμα!).

Και ιδού μερικά από τα (πελατειακά) θαύματα. Ο ΛΑΟΣ, δια του νέου υπουργού Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων (παρακαλώ) κ. Βορίδη, έπιασε το πόστο για να εξασφαλίσει τις ψήφους των ταξιτζήδων, προφανώς με ρύθμιση που θα δεχόταν οποιοσδήποτε άλλος υπουργός πλην του κ. Ραγκούση.

Επιπλέον, θέτει τώρα και θέμα εφεδρείας, που, κατά τα λεχθέντα από τον νέο υπουργό στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, πρέπει κατ’ αρχήν να παγώσει, για να εξορθολογιστούν οι επιπτώσεις της.

Όπως είπε,  η εφεδρεία είναι ένα οριζόντιο μέτρο, που στα επιχειρησιακά σχέδια των ΔΕΚΟ δεν είχε προβλεφθεί όσον αφορά στον τρόπο οργάνωσης των υπηρεσιών και των εσόδων, με αποτέλεσμα να υπάρχουν επιπτώσεις σ’ αυτούς τους δύο τομείς.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κ. Ρέππας, που ξαφνικά θυμήθηκε κι’ αυτός πως μέχρι το τέλος του έτους οι οικιοθελείς αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδότησης θα καλύψουν τον επιβαλλόμενο από την τρόικα αριθμό, ενώ εξέφρασε και τον προβληματισμό του για τις δυσλειτουργίες που θα προκύψουν σε αρκετές υπηρεσίες.

Σωστά, αλλά γιατί δεν τα σκέπτονταν όλα αυτά όταν είχαμε μια κανονική (λέμε) τώρα, κυβέρνηση;

Γιατί θέλουν να τα κάνουν τώρα, που οδεύουμε προς εκλογές;

Προφανώς βασίζονται στη γνωστή προπαγανδιστική αρχή ότι η μνήμη των μαζών είναι ασθενής.

Αλλά ίσως αυτή τη φορά η γνωστή γκεμπελική αρχή να μην βρει την εφαρμογή της…

Τέτοια πελατειακής φύσης παραδείγματα έχουμε πολλά. Και θα δούμε στην πορεία ακόμη περισσότερα.

Για παράδειγμα. Δεν πρόλαβε να αναλάβει η Ν.Δ. ένα υπουργείο, το Άμυνας, και έσπευσαν όλοι να εξασφαλίσουν από μια θέση.

Προφανώς, ούτε ο πόνος για την Άμυνα τους πήρε – διαφορετικά θα είχαν αντιδράσει δυναμικά στο γνωστό πραξικόπημα του αποκεφαλισμού 16 στρατηγών – ούτε πρόκειται να συνεισφέρουν οτιδήποτε σε έναν τομέα όπου όλα σχεδιάζονται βάσει συγκεκριμένων δογμάτων.

Άρα… πελατειακές πονηρές σκέψεις!

Για να μην μιλήσουμε για τις συλλήψεις μεγαλοοφειλετών των τελευταίων ημερών!

Ξαφνικά τους ανακάλυψαν όλους και τους έβαλαν στη φυλακή! Και πανηγυρίζουν λέγοντας πως επιτέλους θα εισπράξει το κράτος τα περίπου 40 δις ευρώ που του οφείλουν όλοι αυτοί οι φοροδιαφεύγοντες.

Πώς έγινε και τους ανακάλυψαν μόλις ορκίστηκε η τρικομματική κυβέρνηση; Της έκαναν κάποιο (επικοινωνιακό) δωράκι;

Με δεδομένο δε πως μάλλον δεν πρόκειται να εισπραχθούν ποτέ αυτά τα χρήματα, το συμπέρασμα είναι «πολύ αργά, πολύ λίγο»...

Χρειάσθηκε να περάσουν δύο μαρτυρικά χρόνια, να μπει η χώρα σε μια μέγγενη ύφεσης και φτώχειας, για να ανακαλύψουν αυτούς που γνώριζαν από την πρώτη στιγμή.

Ανέξοδοι εντυπωσιασμοί την ώρα που έρχεται νέο κύμα μέτρων λιτότητας και για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως το βάρος σηκώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Και, όπως φαίνεται, θα συνεχίσουν να το σηκώνουν!

Την ίδια ώρα που θα τους κοροϊδεύουν για να υφαρπάξουν την ψήφο τους.