Γράφει ο
Κώστας Μαργαρίτης

Οι Έλληνες αθλητές διαπρέπουν και κατακτούν χρυσά μετάλλια, προσφέροντας δόξα και τιμή στη πατρίδα μας. Οι πολιτικοί μας αρέσκονται σε tweets και Facebook  για να εκφράσουν τα συγχαρητήρια τους, χωρίς ποτέ να ενδιαφερθούν για τις συνθήκες προετοιμασίας των αθλητών μας, τα έξοδα, τις στερήσεις και τους χώρους προετοιμασίας τους.

Τα Αθλητικά σχολεία υπολειτουργούν, η υποδομή τους είναι ανεπαρκής και η στελέχωση τους ερασιτεχνική. Απαιτείται προγραμματισμός και αξιοποίηση των πρωταθλητών μας για να πολλαπλασιάσουμε τις επιτυχίες μας. Το Ινστιτούτο Διεθνούς και Ελληνικού Αθλητικού Δικαίου, του οποίου είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου, έχει εκφράσει τη θέση του για τον τρόπο που πρέπει να υποστηριχθούν οι Έλληνες Ολυμπιονίκες και  το πως μπορούμε να προχωρήσουμε στην αξιοποίηση νέων ταλέντων.

Η Ελλάδα με τα χρυσά παιδιά της κατέλαβε την πέμπτη θέση στον πίνακα μεταλλίων του 24ου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, την καλύτερη που είχε ποτέ από το 2002 και την εκπληκτική εμφάνιση του Μονάχου, εκεί όπου είχε κατακτήσει τέσσερα χρυσά και δύο χάλκινα και ήταν στην ίδια θέση. Την πρώτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων η Βρετανία, την 2η η Πολωνία (πρώτη το 2016) και την 3η η Γερμανία. Την ίδια ώρα ο 27χρονος Έλληνας Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής Λευτέρης Πετρούνιας κατακτούσε για 4η συνεχόμενη φορά, το χρυσό μετάλλιο των κρίκων, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής στη Γλασκόβη.

Διακρίσεις με τεράστια αξία, που στη πατρίδα μας κρατούν τόσο, όσο για να γραφεί ένα tweet , χωρίς να προβληματίσουν την πολιτική ηγεσία της Παιδείας και του Αθλητισμού, για το πώς πρέπει να χειριστούν  παρόμοιες επιτυχίες.

Τα Αθλητικά σχολεία άμεσα να αναβαθμιστούν σε κολλέγια-στα πρότυπα των ΗΠΑ, που θα προσφέρουν διαμονή, επιμόρφωση, προπόνηση, υποτροφίες, πριμοδότηση για εισαγωγή σε ΑΕΙ –ΑΤΕΙ  και διαπαιδαγώγηση σε όσα παιδιά διακρίνονται στα σχολικά πρωταθλήματα των περιοχών τους. Το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό να στελεχώνει αυτά τα σχολεία, που θα αποτελούν το προθάλαμο νέων πρωταθλητών.

Οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις που έχουν εγκαταλειφθεί, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και να είναι τα νέα Αθλητικά σχολεία-Κολλέγια των μελλοντικών Ολυμπιονικών μας. Το βλέμμα στο μέλλον είναι επιτακτική ανάγκη για τη χώρα μας, που διαπρέπει στο χώρο του αθλητισμού.

Έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε, αρκεί να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το πετύχουμε. Τα «φώτα της λάμψης» κρατούν λίγο, η οργάνωση και η υποδομή μπορεί να μας εκτινάξει ακόμη πιο ψηλά!

Οι πρωταθλητές μας αξίζουν σοβαρότητας και αποφασιστικότητας από την πολιτεία.