Η πικρή αλήθεια για τις (φινλανδικές) εγγυήσεις Και να θέλουν να μας ξεχάσουν και να μας αφήσουν στην ησυχία μας να δούμε τι θα κάνουμε με τη χώρα, όπως την καταντήσαμε, είναι αδύνατον. Δεν προλαβαίνει να κλείσει ένα θέμα και ανοίγει ένα άλλο.

Μια απίστευτη κατάσταση, ένα πρωτοφανές μπλέξιμο έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της μόνιμης κυβερνητικής αδυναμίας να προβλέπει τις εξελίξεις, αποδεχόμενη κάθε φορά με το καλημέρα σας ό,τι της σερβίρουν στα διάφορα Eurogroupμ και τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια.

Το τελευταίο σίριαλ συνδέεται με την περίφημη υπόθεση των εγγυήσεων. Από τη στιγμή που ετέθη το θέμα, από τη στιγμή που έγινε γνωστή η «συμφωνία» (λέμε τώρα) του κ. Βενιζέλου με τη Φινλανδία (προσοχή, όχι της Ελλάδας με τη Φινλανδία, διότι η Ελλάς, όπως και ο απατημένος σύζυγος, τα μαθαίνει πάντα τελευταία), ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου νέα περιπέτεια.

Οι διεθνείς οίκοι προειδοποίησαν αμέσως ότι σε περίπτωση που επεκταθούν οι διμερείς συμφωνίες, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ολοσχερώς.

Το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτου (IIF), με το οποίο ο υπουργός Οικονομικών διατείνεται ότι βρίσκεται σε συνεχή επαφή, αποφαίνεται πως η υπόθεση των εγγυήσεων μπορεί να δυναμιτίσει και την άλλη (τραγική) υπόθεση της συμμετοχής των ιδιωτών στο ελληνικό χρέος – για την οποία επίσης, ως… απατημένοι σύζυγοι, ελάχιστα γνωρίζουμε.

Η Αυστρία κάνει αντιπροτάσεις. Η Ολλανδία βρίσκει τις αντιπροτάσεις της Αυστρίας μη εφαρμόσιμες και περίπλοκες. Η Σλοβακία δηλώνει ότι θα κυρώσει τελευταία τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου – εκεί κατάντησε και η Ελλάδα και η Ευρώπη με τις διευρύνσεις-εξπρές που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Η Αυστρία επανέρχεται, δια του καγκελαρίου της, Βέρνερ Φάιμαν, με νέα πρόταση για έκδοση κοινών ομολόγων (δηλαδή ευρωομολόγων που θα εκδοθούν μόνο για την αφεντομουτσουνάρα μας).

Αλλά την ίδια ώρα… ξυπνάει (ο καγκελάριος) και λέει πως η πρότασή του αποτελεί… θεωρητική συζήτηση, διότι αν όλες οι χώρες αποφάσιζαν να εκδώσουν κοινά ομόλογα, θα προέκυπτε το θηριώδες ποσό των τεσσάρων τρισεκατομμυρίων ευρώ!

Η Γερμανίδα υπουργός Εργασίας ζήτησε να βάλει η Ελλάδα ως εγγύηση τα αποθέματά της σε χρυσό – και καλά κάνει, αφού δεν της είπε κανείς πως το μόνο που δεχόμαστε είναι να βάλουμε ως εγγύηση το κατοχικό δάνειο που η Γερμανία δεν αποπλήρωσε ποτέ.

Μύλος! Και γιατί παρακαλώ; Διότι έχει πέσει τέτοιος πανικός και υπάρχει τέτοια ανικανότητα διαπραγμάτευσης με όλους αυτούς που πετάνε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι, που μετά το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, τώρα και το δίδυμο Παπανδρέου – Βενιζέλου δεν μπορεί να σκεφθεί το αυτονόητο.

Δεν σκέφτονται. Τους λένε κάτι και σπεύδουν. Στο νου τους έχουν μόνο την προπαγάνδα. Δεν σκέφτονται τι θα πουν και τι θα κάνουν όσο βρίσκονται στο εξωτερικό, αλλά τι θα πουν όταν επιστρέψουν στην Ελλάδα!

Και πάνω απ’ όλα, το μόνο που τους απασχολεί είναι να πλήξουν τους αντιπάλους τους.

Μα όταν, αντί να σκεφθείς τι θα πεις στη Μέρκελ, προσπαθείς να βρεις ένα ευφυολόγημα, μια κακία, μια κατηγορία για να την εκτοξεύσεις στο εσωτερικό της χώρας σου, είναι βέβαιο ότι δεν μπορείς να πας πουθενά αλλού – εκτός από το λάθος.

Χθες, ο Φιλανδός πρωθυπουργός Κατάινεν εμφανίσθηκε ανοικτός σε αλλαγή της «συμφωνίας» (όταν ο κ. Βενιζέλος με την ομοϊδεάτισσά του Φιλανδή υπουργό των Οικονομικών λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο) μεταξύ Αθήνας και Ελσίνκι.

Πρόκειται για την απόδειξη ότι επρόκειτο για λάθος χειρισμό. Ο κ. Βενιζέλος μας επαναλαμβάνει τις τελευταίες ημέρες, μετά το φιάσκο των εγγυήσεων, ότι συμφώνησε με την κυρία, διότι διαφορετικά η Φινλανδία δεν δεχόταν να συμμετάσχει στο νέο πακέτο της βοήθειας προς την Ελλάδα.

Αλήθεια; Τότε γιατί ο Φιλανδός πρωθυπουργός, αμέσως μόλις είδε την εμπλοκή, άλλαξε ρότα;

Πιθανολογώ ότι οι συνομιλίες και η «συμφωνία» με την Φινλανδία έγιναν χωρίς να ληφθεί καθόλου υπόψη το πολιτικό τοπίο στην χώρα αυτή.
 

Και χωρίς να χρησιμοποιηθούν τα κατάλληλα επιχειρήματα.

Όπως, για παράδειγμα, ότι η Φινλανδία, μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου διακήρυξε την βούλησή της να λάβει μέρος στα πακέτα διάσωσης – και για τον λόγο αυτό στην νέα κυβέρνηση συνασπισμού αρνήθηκαν να λάβουν μέρος οι «Αληθινοί Φιλανδοί», παρά το γεγονός ότι η κάλπη τους ανέδειξε σε τρίτη δύναμη.

Επομένως, η Φινλανδία δεν είναι αρνητική στα πακέτα διάσωσης – και αυτό ήταν ένα το κρατούμενο για την διαπραγμάτευση.

Όχι μόνο αυτό. Ο πρωθυπουργός της χώρας και αρχηγός του Εθνικού Συνασπισμού Γιούρκι Κατάινεν (44 έδρες) συμφώνησε με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (42 έδρες) για το σχέδιο στήριξης της Πορτογαλίας και βάσει αυτού σχημάτισαν μαζί κυβέρνηση, αφήνοντας έξω τους άκαμπτους «Αληθινούς Φιλανδούς».

Η συμφωνία επετεύχθη στις 12 Μαΐου και ανακοινώθηκε επισήμως από τον κ. Κατάινεν, Στις 25 Μαΐου το φιλανδικό κοινοβούλιο ενέκρινε το σχέδιο στήριξης της Πορτογαλίας ύψους 78 δις ευρώ, με τους «Αληθινούς Φιλανδούς» να υφίστανται συντριπτική ήττα κατά την ψηφοφορία στο κοινοβούλιο.

Επομένως, είχαμε και δεύτερο κρατούμενο – την ευρεία πλειοψηφία στην φινλανδική Βουλή.

Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους: 137 ψήφοι υπέρ του πορτογαλικού πακέτου διάσωσης, 49 κατά, 7 αποχές και 6 απόντες.

Πώς ήταν, λοιπόν, τόσο βέβαιο ότι δεν θα περνούσε – με την κατάλληλη προετοιμασία – και το δεύτερο ελληνικό πακέτο; Επειδή το έλεγε η ομόλογος και ομοϊδεάτισσα του κ. Βενιζέλου;

Μάλιστα, η ψηφοφορία της 25ης Μαΐου, με το ευνοϊκό αποτέλεσμα για τη Πορτογαλία, επιτεύχθηκε πριν σχηματιστεί η κυβέρνηση συνεργασίας στη Φινλανδία.

Τι λέτε; Τώρα που έχουν κυβέρνηση, δεν θα μπορούσαν να πείσουν οι δύο αρχηγοί τους βουλευτές τους;

Προφανώς και μπορούσαν. Απλώς ο κ. Βενιζέλος δεν μπορούσε να πείσει την αρχηγό των Φιλανδών Σοσιαλδημοκρατών, Γιούτα Ουρπιλάινεν.

Και δεν φρόντισε να της κόψει τον βήχα όταν ήδη στις 19 Ιουνίου έλεγε πως το Ελσίνκι θα ζητήσει εγγυήσεις. 

Ουσιαστικά, εξέφραζε τις απόψεις του δικού της κόμματος, που τις έθετε ως όρο στον αρχηγό του φιλελεύθερου κόμματος Κατάινεν.

Δεν της έκοψε τον βήχα κανείς της Φιλανδής υπουργού Οικονομικών ούτε όταν στις 5 και στις 6 Ιουλίου δεν έκανε άλλη δουλειά από το να περιγράφει τι είδους εγγυήσεις θα ζητούσε από την Ελλάδα.

Έφθασε στο σημείο να ζητά ως εγγύηση μετοχές σε ελληνικές κρατικές εταιρίες – στη ΔΕΗ, για παράδειγμα -  και να εξηγεί στην φινλανδική κρατική τηλεόραση πως θα… διαλέξει από το «καλάθι» των αποκρατικοποιήσεων και πως αυτό θα είναι εύκολο αφού τα προς πώληση ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα βρίσκονται στη δικαιοδοσία ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση Ταμείου!

Της πέρασε δηλαδή από το μυαλό της σοσιαλίστριας, πως θα μπορεί να παίρνει ό,τι εγγύηση θέλει μέσω του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, το οποίο, κατά τη γνώμη της, θα βρισκόταν εκτός κοινοβουλευτικού ελέγχου και… άλλων μπελάδων.

Και αντί να παραδεχθεί ο κ. Βενιζέλος ότι απλώς δεν μπόρεσε να πείσει την ομοϊδεάτισσά του, έκανε το ακριβώς αντίθετο.

Ο κ. Βενιζέλος, όπως πολύ σωστά εντόπισε το ιστολόγιο «Έχω μάτια και βλέπω» (http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/08/blog-post_22.html), στις 19 Αυγούστου, μετά την αποκάλυψη της γκάφας, μιλώντας στην «Πρωινή Γραμμή» του ραδιοφώνου του Σκάι και στον Β. Λυριτζή, επέλεξε ως καλύτερη άμυνα την επίθεση. 

Και ιδού τι είπε:

«Ο κ. Σαμαράς, λοιπόν, και η Νέα Δημοκρατία είναι μια χρυσή ευκαιρία τώρα να βοηθήσουν τη χώρα, έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν με τον Πρωθυπουργό της Φινλανδίας που ανήκει στο ίδιο κόμμα, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, με τον κ. Σαμαρά, που υπεδέχθη τον κ. Σαμαρά στην τελευταία συνάντηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ελσίνκι… Να αντιληφθεί και η φιλανδική κυβέρνηση ότι δε μπορεί να δημιουργεί τέτοιου είδους ευρύτερα προβλήματα στη λειτουργία της ευρωζώνης».

Αλλά το πρόβλημα, όπως περίτρανα αποδείχθηκε χθες από τις δηλώσεις Κατάινεν, δεν είναι ο ομοϊδεάτης του κ. Σαμαρά, αλλά η ομοϊδεάτισσα του κ. Παπανδρέου και του κ. Βενιζέλου.

Και επομένως, αποτελεί διαστροφή της πραγματικότητας να εγκαλείς τον Σαμαρά επί ανυπάρκτου θέματος, την ώρα που το υπαρκτό θέμα αφορά την δική σου πολιτική ομάδα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

Και επιπλέον, το κόμμα του κ. Βενιζέλου θεωρεί τη Φινλανδία χώρα – πρότυπο – ως τέτοια την ανέφερε στο βιβλίο του «Η Κρίση» ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης.

Ναι, αλλά η Φινλανδία παραμένει η καλύτερη χώρα να ζει κανείς όποιο κόμμα κι’ αν βρίσκεται στην εξουσία.

Και δεν υπάρχει λόγος να μεταθέτει κανείς τις ευθύνες σε έναν πολιτικό όπως ο Κατάινεν, που ήδη από το 2008, στα 37 του χρόνια, θεωρήθηκε ως ο ταχύτερα ανελισσόμενος Ευρωπαίος πολιτικός.

Ποιος είναι ο Κατάινεν, στον οποίο ο κ. Βενιζέλος έσπευσε να ρίξει τις ευθύνες για να κατηγορήσει μέσω αυτού τον Α. Σαμαρά;

Υπουργός των Οικονομικών μέχρι τις τελευταίες εκλογές, κεντροδεξιός, υπέρμαχος του κράτους κοινωνικής πρόνοιας και υποστηρικτής της μείωσης των φορολογικών συντελεστών για φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις, αλλά και της μεγαλύτερης συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στην οικονομία. 

Ως υπουργός των Οικονομικών, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τα θέματα της Παιδείας – τομέα που η Φινλανδία πρωτεύει – εφαρμόζονται ένα σχέδιο συγκέντρωσης ιδιωτικών κεφαλαίων από τα φιλανδικά πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ανάλογα με το ποσό που κάθε ίδρυμα κατόρθωνε να συγκεντρώσει, ο ίδιος ως υπουργός των Οικονομικών το αυγάτιζε πολλαπλασιάζοντάς το επί 2,5!

Είναι τέτοιος πολιτικός ο Κατάινεν – και φάνηκε από την χθεσινή συμβιβαστική δήλωσή του – που όταν έγινε στη χώρα του δημοσκόπηση με ερώτημα αν οι Φιλανδοί θέλουν να θεσμοθετηθεί σύστημα φοροαπαλλαγών, το 50% απάντησε αρνητικά, με το επιχείρημα ότι κάτι τέτοιο (οι… φοροαπαλλαγές) θα έπληττε την εθνική οικονομία της χώρας τους!

Και βέβαια, στην προσπάθειά του να μεταθέσει το πρόβλημα στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε στην υποδοχή που ο κ. Κατάινεν επιφύλαξε στον κ. Σαμαρά, κατά την τελευταία συνάντηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ελσίνκι.

Αλλά ξέχασε την ψυχρή υποδοχή που επεφύλαξε στον κ. Παπανδρέου, στις 24 του περασμένου Φεβρουαρίου, η τότε πρωθυπουργός της Φινλανδίας Μάρι Κιβινιέμι, αρχηγός του Κεντρώου Κόμματος.

Θυμάστε; Ήταν τότε που αλλάξαμε γνώμη: Δεν θα γινόμασταν «Δανία του Νότου», αλλά… Φινλανδία του Νότου!