Γράφει η
Ελένη Καρασαββίδου

Έχω κατεβάσει ιστορικά βιβλία από την βιβλιοθήκη μου και σκέφτομαι (και γράφω αφού οι λέξεις πρέπει να είναι έμβολο ενάντια στη μοίρα) πως ιστορικά ποτέ μια κοινωνία δεν είναι η ίδια μετά από μια πανδημία...Είτε από τη φύση, αφού το ξύπνημα ιών λόγω της κλιματικής κρίσης μπορεί προκληθεί όπως προειδοποιούσαν επιστήμονες, είτε από εργαστήριο, αφού η πολύωρη επιβίωση ακόμη και σε μέταλλο του νέου ιού δείχνει αφύσικη, (δεν ξέρω δεν θα ισχυριστώ πως ξέρω, δεν με νοιάζει εδώ να ξέρω) η νέα πανδημία δεν πέφτει σε ουδέτερο περιβάλλον ούτε θα εκκινήσει ουδέτερες (αν κι αντιφατικές) δυναμικές. Δεν ξέρω ποιοί θα είναι πιο άτυχοι, όσοι ζήσουν ή όσοι χαιρετίσουν, αλλά σχεδόν σίγουρα, όχι αμέσως (μιλάμε για ιστορικό χρόνο άλλωστε, όχι για τον βιολογικό μας) όμως σε λίγο (όπως κουμπώνει και με άλλες μεταβολές) και για πολλές πολλές δεκαετίες, η κοινωνία δε θα είναι η ίδια. Και θα χρειαστει ίσως ακόμη πιο πολλούς νεκρούς.ες απο την πανδημία στο πεδίο της πολιτικής για να "επανέλθει." ιδίως μιας και, με ευθυνη όλων των πολιτικών πλευρών, η "κοινωνία" κατέρρεε έτσι κι αλλιώς.   Θυμάμαι τα χρόνια που έπρεπε να παγιωθεί η κοινωνική ανθρωποφαγία του νεοφιλελευθερισμού τις ειρωνείες εναντίον των νοσοκομειακών γιατρών κι όσων θέλαμε "την Ελλάδα Σοβιετία..."(!!!) που τώρα χειροκροτούμε στα μπαλκόνια, Όπως θυμάμαι και τις απλουστεύσεις και τα ευκολάκια από την πλευρά της αριστεράς....Αναγνωρίζω όμως (και μπράβο!) τα σωστά εν συγκρίσει πχ με Αγγλία μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και τα χειροκροτώ ειλικρινά!. Την ίδια ώρα που θυμάμαι την κατάρρευση του  ΕΣΥ από διάφορα κόμματα αλλά και προσδοκώ την προσωπική συμμετοχή όλων μας, μένοντας στο σπίτι, αφού η πολιτική ευθύνη αφορά τους πολιτικούς όσον αφορά την καταρρευση δομών αλλά και τους πολίτες όσων αφορά την ατομική συμπεριφορά, Είθε όλοι.ες (γιατί όλοι οι χώροι το χρειαζόμαστε) να βγούμε ωριμότεροι από όλο αυτό...

   Πάντως ιστορικά, πέρα από τοπικές προτάσεις και προθέσεις, υπάρχουν αρκετά παραδείγματα του πως μια πανδημία χρησιμοποιείται από τις κοινωνικο-πολιτικές συντεταγμένες κάθε καιρού. Δεν πήρε πολλές δεκαετίες πχ μετά τον , "Μαύρο Θάνατο" , την ασθένεια που σκότωσε έναν συντριπτικό αριθμό Ευρωπαίων (και γατιών...) να εκδώσει ο Πάπας Ιννοκέντιος ο 8ος το Summis des iderantes affectibus. Και να ξεκινήσει έτσι το ξεχασμένο έμφυλο ολοκαύτωμα ,"εναντίον των μαγισσών". Αληθινός και μεγάλος κίνδυνος, Θεσμικές κι εξωθεσμικές επιλογές, Προσωπικές υστερίες, διάχυτες ιδεοληψίες  Μιντιακό μανιπιουλάρισμα, κι αδαείς πολίτες, κουμπώνουμε όλοι κι όλες σε αυτό που λίγο λίγο έρχεται. Έρχεται;;» Αμφισβητείστε και μένα ακόμη που σας ιστορώ» έγραψε ο Μ. Κατσαρός στο κατά Σαδδουκαίων υπενθυμίζοντας την ανάγκη να αμφισβητούμε όχι μόνο τους άλλους και τις άλλες, αλλά και τον εαυτό μας…

Με ευχές να ξαναβρεθούμε όλες κι όλοι μετά από όλο αυτό…

Ελένη Καρασαββίδου