Γράφει ο
Αθανάσιος Μπουρούνης

Είναι πλέον σε όλους γνωστό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψηφίστηκε από μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος, επειδή αυτοί, με ένα μαγικό τρόπο, διάβασαν Μαρξ και Ένγκελς και υιοθέτησαν πολλές προσεγγίσεις της Αριστεράς.

Ψηφίστηκε για τις ανεδαφικές του υποσχέσεις, με τις οποίες υποσχόταν τα πάντα στους πάντες.

Ψηφίστηκε από ανθρώπους που περίμεναν μια διαφορετική διαχείριση της εξουσίας, καθώς  και του δημόσιου χρήματος.

Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε μέσα σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο να τους διαψεύσει όλους.

Ένεκα τούτου ο κ. Τσίπρας, παρά τα ατελείωτα κύματα προπαγάνδας, αντιμετωπίζει ήδη τις συνέπειες της ατελούς διακυβέρνησής του.

Όσο περνά ο καιρός και οι πολίτες δεν θα βλέπουν βελτίωση της οικονομικής τους θέσης, όχι μόνο δεν θα τον ακολουθούν, αλλά ούτε καν θα τον ακούνε.

Όμως, η εμπειρία των επτά χρόνων της κρίσης μας βεβαιώνει, ότι ο κ. Τσίπρας νομοτελειακά θα έχει την τύχη των προκατόχων του.

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση σκέφτεται βραχυπρόθεσμα και πράττει  έχοντας πάντα κατά νου την εκλογική της πελατεία.

Θυσιάζει εύκολα το βιοτικό επίπεδο των επόμενων γενεών, αρκεί να αποκομίσει βραχυπρόθεσμα πολιτικά κέρδη.

Είναι γεγονός επίσης, ότι η αβελτηρία της κυβέρνησης αυξάνει την αβεβαιότητα και αποθαρρύνει τους επενδυτές.

Τα τελευταία γεγονότα, ρήγματα στην αξιοπιστία της πολιτικής της κυβέρνησης, καταρρίπτουν και το μύθο της αντιμνημονιακής αντίστασης που οικοδόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την πορεία του στην αντιπολίτευση εξαπατώντας τους ψηφοφόρους και το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς».

Το πρώτο ρήγμα προήλθε από την κ. Λαγκάρντ, η οποία σε συνέντευξή της στην «Le Parisien» ανέφερε ότι ο κ. Τσίπρας της είχε ζητήσει  «να δεσμευτεί το ΔΝΤ δίπλα στην Ελλάδα», όταν για χάρη του εσωτερικού του ακροατηρίου, ζητούσε επιθετικά από το ΔΝΤ να ξεκαθαρίσει τη στάση του, ενώ παράλληλα διέρρεε ότι δήθεν ήθελε να το διώξει από την διαπραγμάτευση.

Το δεύτερο ρήγμα είναι η αυτόνομη παραδοχή εκ μέρους του κ. Τσίπρα, ότι «από τις ξένες ιδιωτικές επενδύσεις θα έρθει η ανάπτυξη και οι νέες θέσεις εργασίας», όταν ο ίδιος και οι συν αυτώ, κατηγορούσαν τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης  που υποστήριζαν ανάλογες θέσεις, περίπου ως  εκπροσώπους των διεθνών κερδοσκοπικών funds.

Το τρίτο ρήγμα προήλθε από  την κ. Φ. Γεννηματά, η οποία «μαρτύρησε» ότι στην προσύνοδο των ευρωπαίων σοσιαλιστών ο κ. Τσίπρας  είπε το «δεν φταίει για όλα ο Σόϊμπλε», όταν στο εσωτερικό τα κυβερνητικά στελέχη  «πυροβολούν» αδιάκοπα τον κ. Σόιμπλε, λέγοντας ότι  πολιτική του είναι πώς θα ρίξει αυτήν την κυβέρνηση και επιπλέον ότι δεν θέλει να κλείσει η αξιολόγηση, διότι επιθυμεί διακαώς να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ.

Το τέταρτο ρήγμα είναι οι επιλεκτικές αυξήσεις μισθών στο δημόσιο, τις οποίες μοιράζει η κυβέρνηση σε ημέτερους από τα λεφτά της υπερφορολόγησης των πολιτών, καθώς και οι αρπακτικές και ταυτόχρονα ανήθικες αυξήσεις Διοικητών και Υποδιοικητών των Δημόσιων Οργανισμών που πληθαίνουν επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης, κάνουν ακόμα πιο απρόθυμους τους δημοσίους υπαλλήλους να αποδώσουν, αφού τους χωρίζουν  σε προνομιούχους και πληβείους. 

Αν οι κυβερνώντες  δεν αλλάξουν νοοτροπία, η οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει αυτόματα, ενώ θα είναι πολύ δύσκολο για τη χώρα και να βγει και να παραμείνει στις αγορές.

Είναι γεγονός  πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η χώρα χρειάζεται το συντομότερο δυνατό εκλογές προκειμένου να αποκτήσει μια καλύτερη κυβέρνηση, με στόχο  να ξεφύγουμε από τον πάτο που μας εγκλώβισε η διετία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ. Ε.