ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΑΝΤ ΝΤΙΝΚ«Είμαστε όλοι Αρμένιοι»  Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της εφημερίδας Άγκος , στο χώρο που δολοφονήθηκε πριν από πέντε χρόνια ο Αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ.

Η οργή και αγανάκτηση του κόσμου ήταν έκδηλη. Λίγες μέρες πριν από την επέτειο της δολοφονίας εκδόθηκε μια τραγελαφική δικαστική απόφαση. Μετά από τόσα χρόνια το Δικαστήριο δεν βρήκε καμία σύνδεση των δραστών με παρακρατική οργάνωση…

Η απόφαση είναι ίδια ακριβώς με τις δηλώσεις που είχε κάνει ο διευθυντής Ασφάλειας της Κωνσταντινούπολης Celalettin Cerrah στις 22 Ιανουαρίου2007, τρεις μέρες μετά τη δολοφονία του δημοσιογράφου!

Ο Cerrah είχε πει: «Η δολοφονία δεν έχει καμία πολιτική διάσταση. Δεν συνδέεται με καμία οργάνωση. Ο κατηγορούμενος δολοφόνησε τον Ντινκ παρασυρόμενος από το εθνικό του συναίσθημα. Συζήτησε το θέμα με τον φίλο του Yasin Hayal»!

Ήξερε ο άνθρωπος από τότε την ετυμηγορία των δικαστών. Η  δικαστική απόφαση ενδεχομένως να γράφτηκε καθ’ υπαγόρευση, γιατί ξέχασαν να αναφερθούν στο όνομα ενός εκ των κατηγορουμένων. Η απόφαση δεν αναφέρει τίποτα για τον Coskun Igci…

Είναι ποτέ δυνατόν σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση να γίνει τέτοια γκάφα; Μετά τις έντονες αντιδράσεις της κοινωνίας  ο πρωθυπουργός κ. Ερντογάν δήλωσε ότι η δίκη θα συνεχιστεί στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο μπορεί να αποφανθεί εντελώς διαφορετικά.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας σε γραπτή ανακοίνωση του επισημαίνει : «Για να βρείτε τους δολοφόνους αρκεί να δείτε αυτούς που κυβερνούν τη χώρα. Οι δολοφόνοι δεν βρίσκονται μακριά».

Ο δημοσιογράφος Τζαν Ντουντάρ στην τακτική του στήλη στην εφημερίδα Μιλλιέτ επικαλείται μια ατάκα από το θεατρικό έργο του Αζίζ Νεσίν, «Zubuk», η οποία λέει: «Κανείς δεν έχει το θάρρος, εκτός από το κράτος, να διαπράξει ένα τέτοιο ρεζιλίκι».

Κατά την άποψή του δηλαδή η οργάνωση - φάντασμα είναι το ίδιο το κράτος.

Καταλήγοντας ο κ. Ντουντάρ γράφει: «Κοίταξε το σήμερα για να καταλάβεις το χθες. Πώς μπορείς να πιστέψεις αυτά που λένε για το 1915, όταν διαπιστώνεις  το θράσος του κράτους να τελεί τέτοια εγκλήματα και την ικανότητά του να τα αποκρύπτει; Μπορεί να πείσουν τον κόσμο ότι το κράτος αυτό δεν εγκληματεί;»

Εντύπωση προκαλεί και η δήλωση του Προέδρου κ. Γκιουλ για τη δικαστική απόφαση:  «Όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε μια χώρα που συμπεριφέρεται ισότιμα στους ξένους υπηκόους και τις ξένες εταιρίες»!

Αγνοεί δηλαδή ο Πρόεδρος ότι ο Ντινκ ήταν Τούρκος υπήκοος αρμενικής καταγωγής;  Θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε τη δήλωσή του σαν έκφραση της πάγιας τουρκικής πολιτικής να θεωρεί ξένο κάθε μη Μουσουλμάνο Τούρκο, αλλά η αναφορά του σε ξένες εταιρίες μας μπερδεύει λιγάκι. Τι εννοεί άραγε; Μήπως τον Ντινκ τον δολοφόνησε καμία ξένη υπηρεσία για να θίξει την Τουρκία;

Αποκαλυπτικός ,όπως πάντα, είναι και ο κ. Ενγκίν Αρντίτς στην εφημερίδα Σαμπάχ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο μόνος λόγος που αρνείται η Τουρκία τη Γενοκτονία των Αρμενίων είναι η λεηλασία των περιουσιών τους.

Ειδικότερα, αναφέρει: «Μετά το 1915 κάποιοι σφετερίστηκαν τις περιουσίες των Αρμενίων. Με την αρπαγή αυτή έγιναν προεστοί.  Αυτοί στη συνέχεια αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Ο Κεμάλ τους είπε: «Κύριοι, είστε αναγκασμένοι να με υποστηρίξετε, γιατί αν έρθουν εδώ οι σύμμαχοι και μου ζητήσουν το λογαριασμό για τις περιουσίες των Αρμενίων , την έχετε πατήσει»! Εξάλλου ένας από τους πρώτους νόμους που ψήφισε η Εθνοσυνέλευση λίγες μέρες μετά την σύστασή της (23/4/1920), απαγόρευε στους αξιωματικούς των συμμαχικών δυνάμεων να ερευνήσουν το ζήτημα της Γενοκτονίας στη Μικρά Ασία».

Αν οι Αρμένιοι, κατά την άποψή του,  δηλώσουν με κάποιο τρόπο ότι δεν θα διεκδικήσουν αποζημιώσεις, η Τουρκία θα αποδεχθεί αμέσως τη Γενοκτονία του 1915.

Όλα τελικά γίνονται  για τα συμφέροντα των ολίγων. Πόσα πράγματα αλήθεια έχουμε ακόμα  να μάθουμε για τον «ηρωισμό» που επέδειξαν οι «νικητές» στην Μικρά Ασία;