Τα λιοντάρια και τα ποντίκια Αυτό θα είναι το πιο σύντομο άρθρο που έγραψα ποτέ.

Άλλωστε, μίλησαν άλλοι για λογαριασμό μου.

Για όσα συνέβησαν στη Βουλή και όσα ειπώθηκαν μετά από «συνάδελφο» του κόμματος του κ. Καμμένου (ως γνωστόν η διόρθωση είναι πάντα χειροτέρα – ου μην αλλά και θρασυτέρα – του λάθους), παραπέμπω στην ιστορική φράση του Γεωργίου Παπανδρέου:

«Ποιος το είπε αυτό;»

«Ο τάδε»

«Α, δεν έχει καμία σημασία»!

Και σε μια παροιμία:

«Στο φως του λυχναριού, το ποντίκι βλέπει στον τοίχο τη σκιά του και θαρρεί πως είναι λιοντάρι».
 

Και σε μια αρχαία ρήση:

«Όταν το ψέμα αποκαλύπτεται, δεν υπάρχει άλλο καταφύγιο από το θράσος» (Τάκιτος)

Ευχαριστώ:

Τους συναδέλφους βουλευτές κομμάτων διαφορετικής πολιτικής προέλευσης που ήσαν παρόντες στο περιστατικό της απρόκλητης επίθεσης και αντέδρασαν ακαριαία – είμαι  βέβαιη πως ίδια θα ήταν η αντίδραση και των απόντων.

Τους συναδέλφους δημοσιογράφους όλων των μέσων – έντυπων, ηλεκτρονικών και διαδικτυακών -  και όλων των ηλικιών που οργίστηκαν, θυμήθηκαν και τίμησαν την μνήμη του πατέρα μου Γιάννη Βούλτεψη, για τον οποίο ήσαν όλοι τους παιδιά του.

Τους φίλους που τηλεφώνησαν, έστειλαν μηνύματα και mails για να υπογραμμίσουν την ασέβεια και την προσβολή μνήμης νεκρού, ο οποίος μέχρι την ημέρα που έφυγε, πριν από τρία χρόνια, ζούσε με τη σύνταξή του και ένα αναπηρικό επίδομα.

Ήταν μια χρήσιμη και ελπιδοφόρα εμπειρία για όλους.

Απέδειξε πως τα λιοντάρια είναι περισσότερα από τα ποντίκια…