Το τέλος των ψευδαισθήσεων Μετά από τρία ολόκληρα χρόνια απίστευτης δημαγωγίας (στην αρχή) και πανικόβλητων αποφάσεων στα όρια της εθνικής προδοσίας (μετά)…

Μετά από εννιά μήνες απίστευτης ακινησίας, που οδήγησε στον εκτροχιασμό ενός από την αρχή υφεσιακού και αντιαναπτυξιακού προγράμματος…

Μετά από τρεις μήνες αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων που τροφοδότησαν την δημαγωγία, την παραπλάνηση και την προπαγάνδα…

Ήλθε η ώρα του τέλους των ψευδαισθήσεων.

Έχουμε κυβέρνηση, η κυβέρνηση αυτή έχει λάβει την (άγρυπνη) ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου και η εντολή που έχει λάβει είναι συγκεκριμένη: Έξοδος από το Μνημόνιο με επανεκκίνηση της οικονομίας και επιστροφή στην παραγωγή.

Επίσης, ήλθε η ώρα της (πραγματικής) σωτηρίας της χώρας.

Άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν.

Η χώρα έχει «σωθεί» πάρα πολλές φορές, για να «σωθεί» άλλη μία – χωρίς να καταστραφεί ολοσχερώς.

Έχουμε και λέμε:

25 Μαρτίου 2010: Η Σύνοδος Κορυφής αποφασίζει οικονομική στήριξη της Ελλάδας, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ

11 Απριλίου 2010: Το Eurogroup αποφασίζει το πλαίσιο χρηματοδότησης της Ελλάδας σε τηλεδιάσκεψη.

8 Μαΐου 2010: Υπογράφεται η συμφωνία χρηματοδότησης της Ελλάδας, η «σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης», το περίφημο Μνημόνιο.

Οκτώβριος 2010: Σύνοδος Κορυφής. Απόφαση για μόνιμο μηχανισμό στήριξης.

Νοέμβριος 2010: Eurogroup. Πρώτη απόφαση για επιμήκυνση.

11 Μαρτίου 2011: Eurogroup. Δεύτερη απόφαση για επιμήκυνση του δανείου των 110 δις ευρώ, με μείωση του επιτοκίου και είσοδο των ιδιωτών στο χρέος.

24-25 Μαρτίου 2011: Σύνοδος Κορυφής. Επικύρωση αποφάσεων του Eurogroup.

2 Ιουλίου 2011: Τηλεδιάσκεψη του Eurogroup για έγκριση 5ης δόσης, μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου.

11 Ιουλίου 2011: Eurogroup. Πρώτη απόφαση για αναδιάρθρωση του χρέους.

21 Ιουλίου 2011: Σύνοδος Κορυφής. Επικύρωση της απόφασης για (μίνι) αναδιάρθρωση του χρέους και «Ευρωπαϊκό Σχέδιο Μάρσαλ» που περιορίζεται στην «τεχνική βοήθεια».

26-27 Οκτωβρίου 2011: Σύνοδος Κορυφής. Ολική αναδιάρθρωση του χρέους (PSI).

29 Νοεμβρίου 2011: Eurogroup. Έγκριση της 6ης δόσης για… τρίτη φορά!

20-21 Φεβρουαρίου 2012: Eurogroup. Συμφωνία για το νέο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας.

1-2 Μαρτίου 2012: Σύνοδος Κορυφής με επικύρωση των αποφάσεων του Eurogroup, που χαρακτηρίζεται ως η «ιστορικότερη όλων των εποχών».

29 Ιουνίου 2012: Σύνοδος Κορυφής. «Ιστορική» απόφαση για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χωρίς επιβάρυνση του χρέους των κρατών.

(Αυτή η τελευταία «έσωσε» τους… άλλους, αλλά ελπίζουμε να επωφεληθούμε και εμείς).

Βρισκόμαστε αισίως στις Δεκαπέντε Σωτηρίες – αν και φοβούμαι πως όλο και κάποια θα μου έχει ξεφύγει ενδιάμεσα. Για παράδειγμα, στις 30 Μαρτίου 2012 το Eurogroup αποφάσισε την ενίσχυση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης από 500 σε 800 δις ευρώ, αλλά αυτό επίσης αφορά τους άλλους.

Επομένως, καθίσταται σαφές πως περιθώρια για άλλες «σωτηρίες» δεν υπάρχουν…

Υ.Γ. Κατά την χθεσινή ομιλία μου στη Βουλή, την οποία επιφυλάσσομαι να δημοσιεύσω αυτούσια, ξεκαθάρισα πως είναι ανάγκη ο υπουργός των Οικονομικών στις συζητήσεις του σήμερα στο Eurogroup, να επιχειρηματολογήσει με βάση το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η εντολή του συνόλου του λαού ήταν έξοδος από το Μνημόνιο με επανεκκίνηση της οικονομίας και επιστροφή στην παραγωγή. Είναι ο πρώτος υπουργός Οικονομικών που πηγαίνει στο εξωτερικό με ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές τριών κομμάτων και οφείλει να την χρησιμοποιήσει για να μιλήσει και όχι για να σιωπήσει. Και επανέλαβα πως αυτή δεν είναι μια τυφλή ψήφος, αλλά μια άγρυπνη ψήφος υπέρ της σωτηρίας του λαού και της χώρας.