Τη χώρα την κατέστρεψε ο Εθνικός Διχασμός Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα φταίνε χωρίς αμφιβολία πολλοί.

Ειδικά για την περίοδο της Μεταπολίτευσης, ο λαός έχει εξαγάγει τα συμπεράσματά του και ειδικά τούτη την ώρα δεν ωφελούν ούτε οι δαιμονοποιήσεις, ούτε οι ωραιοποιήσεις – από όπου και αν προέρχονται.

Ακόμη και αυτοί που δεν θέλουν να το παραδεχτούν (διότι δεν τους βολεύει) γνωρίζουν.

Αλλά αυτή δεν είναι ώρα απόδοσης ευθυνών – αν ήταν για κάτι τέτοιο, θα κάναμε μια ωραία ημερίδα και θα το συζητούσαμε.

Τούτη την ώρα η χώρα κρέμεται από ένα κλαδί και κουνά τα πόδια της πάνω από το βάραθρο.

Ή θα πριονιστεί το κλαδί και η χώρα θα κατακρημνιστεί ή θα γίνει μια ύστατη προσπάθεια και η χώρα θα αναρριχηθεί, θα πατήσει σε στέρεο έδαφος και (για άλλη μια φορά με ματωμένα μέλη και ρούχα) θα προχωρήσει μπροστά.

Μπορεί να διαφωνούμε στον τρόπο της αναρρίχησης, αλλά μέση οδός δεν υπάρχει.

Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να βλέπουμε κάποιον να αιωρείται με τον γκρεμό κάτω από τα πόδια του και εμείς να καθόμαστε από πάνω ψάχνοντας να βρούμε γιατί βρέθηκε σ’ αυτή την επικίνδυνη θέση.

Και επιτέλους, στην καταστροφή της χώρας μπορεί να έλαβαν μέρος πολλοί – άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο – αλλά δυστυχώς η προσπάθεια κατεδάφισης συνεχίζεται από πολλούς και από ιδιοτελή συμφέροντα ορμώμενους.

Διάφορα πρόσωπα και διάφορες ομάδες εξουσίας έλαβαν και εξακολουθούν να λαμβάνουν μέρος στην ολοκλήρωση της καταστροφής, παίζοντας τον έναν ή τον άλλο ρόλο.

Και όμως. Αυτό που κατέστρεψε τη χώρα και εξακολουθεί να την καταστρέφει είναι ο προαιώνιος εχθρός της, η Μεγάλη Κατάρα: Ο Εθνικός Διχασμός.

Πρόσωπα πάνε κι’ έρχονται, αλλά το σαράκι μένει – από την αρχαιότητα ως την τουρκοκρατία, από την Επανάσταση του 1821 (πριν ακόμη ελευθερωθεί η Ελλάδα αρχίσαμε να πολεμάμε μεταξύ μας) ως τον Μεγάλο Διχασμό βασιλικών και βενιζελικών, από τον πόλεμο κατά του φασισμού και του ναζισμού ως τον εμφύλιο και όσα επακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένης και της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Ο προαιώνιος εχθρός του ελληνικού λαού, λοιπόν, ο μεγάλος καταστροφέας του, ήταν πάντα ο εθνικός διχασμός.

Και επομένως, όσοι προκαλούν και επαγγέλλονται τον διχασμό – όποιο χρώμα κι’ αν φορά η φανέλα τους και άσχετα από τα κίνητρά τους – είναι εχθροί του λαού.

Συγγνώμη, αλλά τη χώρα δεν την κατέστρεψαν μόνο όσοι έστησαν το πελατειακό κράτος και άρχισαν να μοιράζουν δανεικά.

Την κατέστρεψαν και οι κατά καιρούς συνεργάτες διαφόρων κατακτητών και οι μαυραγορίτες που άρπαζαν ολόκληρα τετράγωνα με ένα ντενεκέ λάδι και αυτοί που την έπνιξαν στο αίμα αδιαφορώντας για τη Συμφωνία της Γιάλτας και αυτοί που μετά, ενώ όλα είχαν τελειώσει, συνέχισαν στην οδό της αντεκδίκησης.

Αίμα στο αίμα, ψέμα στο ψέμα, κλεψιά στην κλεψιά, θεσιθηρία στη θεσιθηρία, νεποτισμός στο νεποτισμό, αναξιοκρατία στην αναξιοκρατία, εξουσιομανία στην εξουσιομανία… φθάσαμε ως εδώ.

Οι νικητές και οι ηττημένοι του εμφυλίου, οι συνεργάτες των Γερμανών που μετά τον πόλεμο βρέθηκαν σε θέση οικονομικής ισχύος, αυτοί που αφού στρογγυλοκάθισαν στην εξουσία μετακόμισαν από τα δυτικά στα βόρεια προάστια, οι επαγγελματίες πολιτικοί, αυτοί που ξεκοκάλισαν τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης, οι συστηματικοί φοροφυγάδες και όσοι τους κάλυψαν, αυτοί που μοίρασαν (και όσοι συνεχίζουν να μοιράζουν) υποσχέσεις, κατέστρεψαν (και συνεχίζουν να καταστρέφουν) όλοι μαζί τη χώρα.

Συγγνώμη, αλλά θα την κάνουμε τώρα αυτή την ημερίδα;

Γιατί αν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο, αν πρόκειται τώρα, αυτή την ώρα, να πάμε πάλι στο «εμείς και εσείς», ξεχνώντας (πάλι) το «εμείς», κάποιους από εμάς να μην μας υπολογίζετε.

Κάποιοι από εμάς δεν θα λάβουμε μέρος στην ημερίδα του μίσους και του Νέου Διχασμού.

Δεν θα είμαστε εκεί ούτε ως ομιλητές, ούτε ως ακροατήριο…