Καταβροχθίζοντας τον πλανήτηΟι καταναλωτικές κοινωνίες που εξακολουθούν να είναι το όνειρο πολλών φτωχών ανθρώπων του πλανήτη μας, φαίνεται  ότι πολύ σύντομα  θα γίνουν  ο εφιάλτης του  ίδιου του πλανήτη.
 
Η ανθρωπότητα  για να καλύψει τις ανάγκες της καταβροχθίζει το ισοδύναμο ενάμιση πλανήτη, μας πληροφορεί η οικολογική οργάνωση WWF. Και συμπληρώνει: Αν δεν αλλάξει τίποτα στον τρόπο που εκμεταλλευόμαστε την επιφάνεια της Γης και τα αποθέματα νερού, το 2030 η ανθρωπότητα θα χρειάζεται δύο πλανήτες.
 
Πώς είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Πολύ απλά: Οι πλούσιες χώρες κάνουν υπερκατανάλωση,  ενώ οι φτωχές καταναλώνουν ελάχιστα. Αν όλοι οι κάτοικοι της Γης ζούσαμε όπως ο μέσος κάτοικος των ΗΠΑ ή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, θα χρειαζόμασταν  4,5 πλανήτες για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Αν πάλι ζούσαμε όλοι όπως ο μέσος Ινδός, θα χρειαζόμασταν μισό πλανήτη.
 
Οι χώρες που καταγγέλλονται για υπερκατανάλωση  είναι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, η Δανία, το Βέλγιο, οι ΗΠΑ, η Εσθονία, ο Καναδάς, η Αυστραλία, το Κουβέιτ και η Ιρλανδία.
 
Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε αυτές τις αδηφάγες χώρες σε τρεις κατηγορίες:
 
α) Στις νεόπλουτες χώρες (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Κουβέιτ). Όπως κάθε νεόπλουτος, αγαπούν πολύ την επίδειξη, αδιαφορούν  για οτιδήποτε  ξένο προς την ευχαρίστησή τους και ακολουθούν πιστά το ρητό: «Φάγε, πίε, ευφραίνου». Δεν ξέρω, αν μπορούμε να τις συγχωρούμε εσαεί λόγω άγνοιας.
 
β)  Στις γνωστές ισχυρές και αλαζονικές χώρες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία,  Δανία, Βέλγιο). Παραδοσιακά πλούσιες, με πλήρη επίγνωση του τι κάνουν, αλλά αδιάφορες για τις επιπτώσεις, ακολουθούν κι αυτές  το γνωστό ρητό «φάγε, πίε, ευφραίνου» στο πιο εκλεπτυσμένο και φινετσάτο και

γ) στις χώρες -έκπληξη: Ιρλανδία ( φτωχή στο παρελθόν που όμως  σήμερα  καταβροχθίζει κι αυτή με βουλιμία τους πόρους του πλανήτη)
και Εσθονία ( η στέρηση αγαθών επί σοβιετικής εποχής της άνοιξε προφανώς πολύ την όρεξη).
 
Από το 1966 μέχρι σήμερα η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γης διπλασιάστηκε. Η βιοποικιλότητα παγκοσμίως  μειώθηκε κατά 30% μεταξύ των ετών 1970 και 2007. Στις τροπικές ζώνες η μείωση αυτή φτάνει το 60%.
 
Η ικανότητα της Γης να συντηρήσει τον πληθυσμό της είναι βέβαια μεγάλη, αλλά έχει και τα όριά της. Αυτά τα όρια εμείς τα παραβιάζουμε προκαλώντας την τύχη μας. Και δεν προκαλούμε  μόνο τη δική μας αλλά και την τύχη εκείνων, στους οποίους σκοπεύουμε να παραδώσουμε αύριο τον πλανήτη και για τους οποίους δεν παραλείπουμε στους λόγους μας να αναφερόμαστε με μεγάλη  -και υποκριτική - στοργή.
 
 
 
--Η κ. Καίτη Βασιλάκου είναι φιλόλογος και συγγραφέας. Σήμερα, στις 7 μ.μ., στην Αίθουσα Ξένων Ανταποκριτών, παρουσιάζεται το βιβλίο της «Οι Πόρτες», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Ιωλκός».