Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Έτσι όπως την κατάντησε τη χώρα η «πρώτη φορά αριστεροδεξιά» κυβέρνηση, από εδώ και πέρα, οποιαδήποτε συμφωνία υπάρξει θα είναι και καταστροφική και κατόπιν καταστροφής.

Μετά από τέσσερις μήνες βαφτισιών και άλλων ονοματοδοσιών, ο κ. Τσίπρας βγήκε προχθές από το… νεοφώτιστο της τελευταίας βάπτισης (την δήθεν «ομάδα πολιτικής διαπραγμάτευσης» δηλαδή), για να μας διαβεβαιώσει ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία.

Ωστόσο, πού οδηγεί αυτή η «τελική ευθεία»;

Αυτό είναι αόριστα επικίνδυνο, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι όλοι οι δανειστές έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία των Αθηνών, αλλά και από το γενικό αλαλούμ δηλώσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που μιλούν για… αποτελεσματικές απειλές (νάα πάλι τα νταούλια!), για ρήξεις και για αδυναμία πληρωμής υποχρεώσεων – αν και η Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου προβλέπει το ακριβώς αντίθετο.

(Θυμίζω εδώ ότι η συμφωνία, δήλωση του Eurogroup, ας την βαφτίσουν όπως θέλουν, όχι μόνο υπάρχει, αλλά έχει ψηφιστεί εδώ και μήνες από τη γερμανική Βουλή – και δε νομίζω η γερμανική Βουλή να ψηφίζει ανύπαρκτα κείμενα).

Προς το παρόν, στον δρόμο προς την «τελική ευθεία», αποτελεί πλέον είδηση που πρέπει να ανακοινώνεται από πρωθυπουργικά χείλη το γεγονός ότι θα πληρωθούν κανονικά συντάξεις και μισθοί.

Και δεν αποτελεί είδηση το γεγονός ότι κορυφαίος υπουργός δηλώνει ανερυθρίαστα ότι η υλοποίηση της δέσμευσης για 13^η σύνταξη στο τέλος του έτους «είναι παράμετρος της πραγματικής δυνατότητας της οικονομίας», καθώς, «εάν τα οικονομικά στο τέλος του έτους είναι τέτοια που το επιτρέπουν, ναι θα γίνει από φέτος. Αν δεν είναι, μπορεί να υπάρξει ένα μέρος, εν πάση περιπτώσει μπορεί να πάει παραπέρα»!

Συγγνώμη, κ. Σκουρλέτη, αλλά θα τολμούσατε να πείτε κάτι τέτοιο προεκλογικά;

Την ίδια ώρα, φουντώνει και η συζήτηση περί κινδύνου απώλειας της Δεδηλωμένης κατά την ψήφιση της (ανύπαρκτης προς το παρόν) συμφωνίας από τη Βουλή.

Και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, το ένα μετά το άλλο, δηλώνουν πως αν χαθεί η Δεδηλωμένη, τότε αναγκαστικά θα (ξανα)πάμε σε εκλογές!

Πέραν του γεγονότος ότι εκλογές είχαμε πριν από τέσσερις μήνες, διερωτάται κανείς:

Μπορεί η καταρρακωμένη οικονομία της χώρας να αντέξει νέες εκλογές;

Όταν στραγγίζουν και το τελευταίο ευρώ, όταν οι ξένες φαρμακοβιομηχανίες μιλούν για τετράμηνη στάση πληρωμών και συζητούν το ενδεχόμενο να διακόψουν τις προμήθειες προς την Ελλάδα (μια-δυο το έχουν κάνει ήδη), όταν ήδη λείπουν τα καύσιμα και τα ανταλλακτικά, εμείς εδώ θα στήσουμε κάλπες;

Όλοι γνωρίζουν την λογική απάντηση.

Μόνο οι κύριοι που υποδύονται ότι διαπραγματεύονται και κυβερνούν κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν…