Μαργαρίτες στο βιβλίο βιολογίας της Γ΄ ΛυκείουΤο υπουργείο Παιδείας της Ελλάδος «μπερδεύει» ποιος ήταν ο μαθητής και ποιος ο διδάσκαλος,
όταν γράφει για τον… Αριστοτέλη και τον… Πλάτωνα!..

Είναι λυπηρό, έως τραγικό να συναντά κανείς τέτοιες ασυναρτησίες, ανακρίβειες και τέτοιους μαργαρίτες στα βιβλία που εγκρίνει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, που εκδίδει ο Οργανισμός Εκδόσεως Διαδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) και υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας (όχι εθνικής πια, αφού δεν επιτελεί κανέναν εθνικό σκοπό η παιδεία κατά την κυρία Διαμαντοπούλου)… Και κυκλοφορούν κατά χιλιάδες και διανέμονται στα Ελληνόπουλα…

Αλλά αυτήν την… κοτσάνα που εμπεριέχει το βιβλίο Βιολογίας  της Γ΄ Λυκείου Γενικής Παιδείας, που τυπώθηκε σε 110.000 αντίτυπα (έκδοση θ’) και που μοιράσθηκε την τρέχουσα σχολική χρονιά, στα σχολειά μας, πού να την φανταστεί κανείς;..

Στη σελίδα 120 και εντός εγχρώμου πλαισίου γράφει:

«Ο Αριστοτέλης, όμως, όπως και ο μαθητής του ο Πλάτωνας, πίστευε στη σταθερότητα των ειδών»…

Κάποιος πρέπει να πει σε όλους τους εμπλεκομένους κυρίους συγγραφείς να ξανακαθίσουν στα θρανία και να μάθουν από την αρχή την ιστορία, με την οποία καταπιάνονται. Διότι είναι επαγγελματίες. Και η άγνοια είναι δολοφονικό όπλο στα χέρια τους…

Το μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία, που μαθητής ξεπερνούσε τον διδάσκαλο, η αλληλουχία Σωκράτης-Πλάτων-Αριστοτέλης, δεν το έχουν ποτέ ακουστά; Κανείς δεν τους είπε πως ο Αριστοτέλης ήταν διδάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου, και άρα – τουλάχιστον – έπεται του Πλάτωνος; Κανείς δεν έλεγξε τα γραφόμενα αυτών των συγγραφέων;

Και στο τέλος-τέλος, πρέπει να είναι κανείς προφέσορας για να γνωρίζει πως ο Πλάτων ήταν διδάσκαλος του Αριστοτέλους; (Επιμένω, ο διδάσκαλος λέγεται έτσι επειδή δίδει. Εάν του αφαιρεθεί το πρώτο «δι» και μείνει σκέτος «δάσκαλος» δεν θα έχει τίποτε να δώσει πια, εννοιολογικώς)…

Σημειώνω, πως την παρατήρηση αυτής της ανιστορησιάς δεν την έκαμα εγώ, από μόνος μου, δε θέλω να δρέψω τέτοιες δάφνες, αλλά κάποιοι μαθητές της Γ΄ Λυκείου του 6ου Λυκείου Καλλιθέας, οι οποίοι μου επεσήμαναν την παράγραφο, σκασμένοι στα γέλια και πνιγμένοι στα χάχανα…

 

Και αμέσως παρακάτω, το ίδιο βιβλίο, γράφει το εξής αμίμητο, επειδή Πλάτων και Αριστοτέλης πίστευαν στην σταθερότητα των ειδών: «γεγονός που συνέβαλε στο να ατονήσει η αρχαία εξελικτική σκέψη. Αυτή η αντίληψη της σταθερότητας των ειδών επικράτησε επί 2.000 χρόνια, μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα»…
Αυτή η οπτική θα μπορούσε να είχε γραφεί ως εξής: «Την θεωρία της εξελίξεως την είχαν τόσο καλά τεκμηριώσει στα κείμενά τους οι Πλάτων και Αριστοτέλης, που επικράτησε επί 2.000 χρόνια, μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, χωρίς να μπορούν όλοι οι επιστήμονες που έζησαν όλο αυτό το διάστημα, να διατυπώσουν κάτι καλύτερο ή να την ανατρέψουν»… Εξαρτάται από το ποια διάσταση θέλει να δώσει κανείς στην ελληνική σκέψη…

Για την ιστορία, να αναφέρω πως οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου είναι βιολόγοι, δόκτορες και καθηγητές – αυτό ουδόλως μειώνει την ευθύνη τους, ίσα-ίσα που την ενισχύει ακόμη περισσότερο, κατά τη άποψή μου – και μάλιστα είναι ολόκληρη ομάδα για την α΄ έκδοση (Σμ. Αδαμαντιάδου, Μ. Γεωργάτου, Χρ. Γιαπιτζάκης, Λ. Λάκκα, Δ. Νοταράς, Ν. Φλωρεντίν, Γ. Χατζηγεωργίου, Ολ. Χαντηκωντή), που ενισχύθηκε από «ομάδα αναμόρφωσης» της α΄ έκδοσης (Μ. Καλαϊτζιδάκη, Γ. Πανταζίδη), ενώ υπεύθυνη για το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ήταν η Β. Περάκη. Υπήρχε και «ομάδα κρίσης» (Σ. Κουσουλάκος, Α. Καστορίνης, Αθ. Καψάλης) και μια φιλόλογος, η οποία έκανε την γλωσσική επιμέλεια, η Μ. Κλειδωνάρη…

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πληρώθηκαν από τον ελληνικό λαό, για να πουν στα παιδιά των ανθρώπων που τους πλήρωσαν – ανάμεσα στα άλλα, τα της επιστήμης τους - πως… ο Αριστοτέλης είχε μαθητή τον Πλάτωνα…
Για του λόγου το αληθές, στην φωτογραφία το απόσπασμα όπως υπάρχει στο εν λόγω βιβλίο…
Τώρα καταλαβαίνω και το περίφημο αρχαίο δελφικό παράγγελμα «Παιδείας αντέχου»… Είχαν… προβλέψει φαίνεται τότε, τα χάλια στα οποία θα περιπέσει κάποτε η παιδεία μας και ήθελαν να μας προετοιμάσουν να την αντέχουμε… Αλλά έως πότε;