Γράφει ο
Πάνος Χατζηγεωργιάδης

Θεωρώ και έπειτα από τις τελευταίες γνωστές σε όλους μας εξελίξεις στον πολιτικό στίβο της χώρας, πως όσοι δηλώνουμε εθνικιστές οφείλουμε όπως ξεκαθαρίσουμε κάποια ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με την εικόνα του εθνικιστικού κινήματος σε αυτό που ονομάζω "μεγάλη κοινωνία", στον εξωτερικό κύκλο της μεγάλης κοινής γνώμης με άλλα λόγια.

Ένα από τα προβλήματα του εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα, είναι πως δεν μπόρεσε ποτέ σχεδόν να περάσει τις θέσεις του στο μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας για πολλούς και διάφορους λόγους και πως αναλώθηκε σε ιδεολογικές αναλύσεις και εκατόμβες διενέξεων και διαχωρισμών που στην ουσία όχι μόνον δεν του προσέθεσαν αλλά του αφαίρεσαν και το χειρότερο όλων, το περιχαράκωσαν σε έναν κλειστό κύκλο "φανατικών ελληναράδων" και έναν ευρύτερο κύκλο απελπισμένων πολιτικά "διαττόντων ψηφοφόρων", οι οποίοι αναζητούν διέξοδο στο σημερινό κοινωνικοπολιτικοοικονομικό αδιέξοδο, μέσα απο τις λύσεις που προτείνει η εθνικιστική ιδεολογία.

Στην Ελλάδα ως γνωστόν "ο,τι δηλώσεις είσαι" πράγμα που στην περίπτωση του εθνικιστικού κινήματος μόνον κακό έκανε. διότι διαστρέβλωσε εγκληματικά τα μηνύματα του εχέφρονος πατριωτισμού αλλά και του ίδιου του εθνικιστικού κινήματος, σε σημείο όπου η λέξη "εθνικιστής" να αποτελεί συνώνυμο για την μεγάλη πλειοψηφία και των λέξεων "φασίστας", "ρατσιστής", "ξενοφοβικός" και γενικότερα "ακραίος" ή το χειρότερο όλων ένα συνονθύλευμα εννοιολογικό των παραπάνω, κάτι που λειτούργησε ως αποτρεπτική δύναμη ως προς την ουσία των μηνυμάτων του εθνικισμού και την σχέση τους με την κοινωνία και το οποίο όχι μόνον βόλεψε το σύστημα του μεγάλου κεφαλαίου που ας μην κρυβόμαστε πλέον συντηρεί αλλά και ελέγχει το υπάρχον σαπισμένο πολιτικό σύστημα και είναι καθαρά η ουσία της σημερινής μας κρίσης, αλλά το τελευταίο εξέθρεψε την συγκεκριμένη εννοιολογική σύγχυση προς ίδιον όφελος.

Ο πραγματικός εθνικισμός αποτελεί βιώσιμη λύση - πρόταση για όλα τα μεγάλα ζητήματα κοινωνικά και οικονομικά, που αφορούν τον λαό, είτε μεσομακροπρόθεσμα, είτε μακροπρόθεσμα και δεν αναλώνεται σε στείρο μεγαλοϊδεατισμό, ο οποίος μάλιστα υπό τις παρούσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες καταντά ανέφικτη ουτοπική προσέγγιση που προορίζεται για όσους αναζητούν "από μηχανής" θεούς και σωτήρες και δυστυχώς σε καιρούς κρίσης, πληθαίνουν επικινδύνως.

Ο εθνικισμός δεν είναι ξενοφοβικός, παρά αναζητά την παγκοσμιοποίηση του Ελληνισμού και την υγιή συναναστροφή αναμεταξύ των λαών (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν αντιτίθεται στην κάθε είδους λαθραία εισβολή), είναι κοσμοπολίτης στην προσπάθεια του να εκπολιτίσει και να "κερδίσει" τους ξένους, πιστεύει στην επικράτηση σε παγκόσμιο επίπεδο των αρχών αλλά και της δέσμης ιδεών που διέπουν τον Ελληνισμό και προς Θεού, δεν αναλώνεται σε οπαδισμό και συμπεριφορές οι οποίες δεν συνάδουν στην ψυχοσύνθεση του Ελληνικού λαού, ο πραγματικός Εθνικισμός παλεύει για τον εξανθρωπισμό και όχι την αποκτηνοποίηση της κοινωνίας, μέσα από ένα πλέγμα ιδεών που έχουν πραγματικά ως κέντρο των άνθρωπο.

Στον "μοντέρνο" ανθρωποκεντρισμό των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων ακόμη και πάνω από το σύνολο" που σκοπό έχουν την απομόνωση του σημερινού ανθρώπου σε επίπεδο ατόμου μέσω του λαϊκισμού, ώστε ο τελευταίος να είναι πλέον ελέγξιμος μέσω της ψευδοελευθερίας και της "δημοκρατικής ασυδοσίας", ο πραγματικός Εθνικισμός αντιτάσσει τον ανθρωπισμό που μάχεται για την διατήρηση της εθνικής ταυτότητας του ανθρώπου ώστε να μην γίνει αυτός και οι όμοιοι του, λίπασμα στο χωνευτήρι των λαών, ο εθνικιστής παλεύοντας για αυτό μέσα στα πλαίσια του δικού του έθνους, σε δεύτερη ανάγνωση και χωρίς ίσως να το συναισθάνεται, παλεύει για όλους τους άλλους λαούς και αποδεικνύεται πλέον ανθρωπιστής από τους δήθεν ανθρωπιστές του διεθνισμού που σκοπό έχουν την εκμετάλλευση του ανθρώπου.

Ο Εθνικισμός ουδεμία σχέση μπορεί να έχει με τον ναζισμό, τον φασισμό και πόσο μάλλον τον κομμουνισμό τα οποία πέρα από συστήματα απολυταρχικά τα οποία δημιουργήθηκαν προς στήριξη των εκάστοτε καθεστώτων μέσα από κακοχωνεμένες ιδέες των εμπνευστών τους, περί πατρίδας και φυλής ή "πάλης των τάξεων" που περάστηκαν τεχνηέντως στην μεγάλη μάζα έπειτα συνήθως από περιόδους κρίσης και λανσαρίστηκαν ως "σωτήρια", αναπτύσσοντας τον ρατσισμό και τον οπαδισμό αλλά και την μισαλλοδοξία οικονομικού χαρακτήρος και δεν  αποτέλεσαν παρά το μακρύ χέρι του μεγάλου κεφαλαίου σε μία από τις προβιές όπου επιλέγει κατά το δοκούν να ενδυθεί, προκειμένου να εξαπατήσει τις απελπισμένες μάζες, ο εθνικισμός αποτελεί ίσως την πλέον βιώσιμη λύση ανάμεσα σε όσες λύσεις προτείνονται στην μεγάλη κοινωνία, μέσω της ενίσχυσης του πνεύματος του κοινοτισμού και της τοπικής αυτοδιοίκησης, της ενίσχυσης της εθνικής παραγωγής που θα φέρει την ανταγωνιστικότητα, τις εξαγωγές, τα κέρδη και επί τέλους την απεξάρτηση από το χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο έχει αλυσοδέσει την κοινωνία  στο άρμα του μέσα  σε έναν φαύλο κύκλο, όπου αποτρέπεται στην ουσία η παραγωγή χρήματος για το μεγάλο μέρος της κοινωνίας, κάτι που θα σημάνει και την ουσιαστική ευμάρεια για όλους  και το μόνο που επιτρέπεται είναι μια στείρα ανακύκληση των κεφαλαίων δανεισμού τα οποία βγαίνουν από την μία τσέπη και συν τους τόκους μπαίνουν στην άλλη τσέπη τον λίγων.

Ο Εθνικισμός οφείλει να ξεκαθαρίσει την θέση του στην μεγάλη κοινωνία που θα πρέπει να αποτελεί και τον πραγματικό του στόχο αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει αφενός διότι οφείλει πρωτίστως να ξεκαθαρίσει το δικό του ιδεολογικό χωράφι απο κάθε λογής ζιζάνια τα οποία δεν έχουν φυτρώσει και σπαρεί τυχαία, αλλά σε μια προσπάθεια απαξίωσης του για τους πολλούς και εφόσον αυτό πραγματοποιηθεί, να περάσει το καθαρό του μήνυμα στους τελευταίους, πράγμα δύσκολο με ένα σύστημα οικονομικό, κοινωνικό και επικοινωνιακό στα χέρια των ιδεολογικών αντιπάλων του, όμως οφείλει να το κάνει, διότι στην ουσία αποτελεί μονόδρομο διεξόδου από την κρίση.

Ο Εθνικισμός αξίζει την προσπάθεια μας.