Εις μνήμην Κατερίνας Βενιζέλου Μια άγνωστη σε πολλούς ιστορία μου διηγήθηκαν στο γειτονικό Μοναστήρι (FYROM) για την Κατερίνα Βενιζέλου, αδελφή του Ελευθέριου, την οποία και παραθέτω  αυτούσια. Τέτοιες μέρες, εκλογικές, όπου όλα έχουν απαξιωθεί, αξίζει νομίζω να δημοσιοποιούνται άγνωστα περιστατικά από την πολύπαθη Ιστορία της πατρίδας μας. Από χρόνια δύσκολα, όταν οι ηγέτες δεν ήσαν πορφυρογέννητοι.
 
Το έτος 1860 περίπου στο Αρχοντοχώρι του Μοναστηρίου Μεγάροβο φοιτούσαν στο εκεί σχολείο αγόρια και κορίτσια μαζί λόγω ελλείψεως Παρθεναγωγείου. Αλλά η συμφοίτηση δεν επιτρεπόταν μετά την ηλικία των δέκα ετών – άλλωστε υπήρχε η συνήθεια τα κορίτσια να παντρεύονται μετά τα 14. 

Οι Μεγαροβίτες αποφάσισαν λοιπόν να χωρίσουν τα άρρενα από τα θήλεα μια και η επιθυμία τους ήταν να καταρτίσουν γραμματικώς τα θήλεα εις ανωτέρας τάξεις και για τον λόγο αυτόν αποφάσισαν να ιδρύσουν Παρθεναγωγείον.

Προς επιτυχία του σκοπού αυτού έγινε μια Κυριακή μετά την εκκλησία (Παναγία η Μεγαροβίτισα) συνεδρίαση στην αίθουσα του Σχολείου όπου και αποφασίσθηκε να γίνει προαιρετικός έρανος που απέφερε κοντά στις 200  χρυσές λίρες Τουρκίας.

Αμέσως σχηματίσθηκε επιτροπή που μετέβη στην Αθήνα προς εύρεση κατάλληλης διευθύντριας. Το υπουργείο πρότεινε 10 δασκάλες και η Επιτροπή ενέκρινε την Κατερίνα Βενιζέλου, αδελφή του Ελευθερίου.

Η προσφορά ήταν 100 λίρες Τουρκίας , καύσιμα, κατοικία και οποιαδήποτε άλλη διευκόλυνση. Η Κατερίνα Βενιζέλου ήταν αρκετά διστακτική στην αρχή μια και η περιοχή αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τελικά όμως συμφώνησε να μεταβεί στο Μεγάροβο, λέγοντας πως «αναγκάζομαι να δεχθώ να εργασθώ στην Τουρκία, στο εξωτερικό, διότι έχω αδελφόν τον Ελευθέριον και θέλω να τον σπουδάσω».

Το πρώτο Παρθεναγωγείο εγκαταστάθηκε σε μια διώροφο κατοικία, ιδιοκτησίας  Αναστασίου Κέζα, απέναντι από την κατοικία του Νικολάκη Μπουιοάννα, ράπτη γυναικείων ενδυμάτων, εξαίρετου Μεγαροβίτη πατριώτη τα δύσκολα εκείνα χρόνια !