Είναι αλήθεια ότι η πορεία προς την εξουσία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Γι’ αυτό δεν πρέπει να γίνεται με ερασιτεχνισμούς και με παιδικές υστερίες.
Ένας σοβαρός διεκδικητής πρέπει να ξέρει πότε επιτίθεται, ποιον αντίπαλο βάζει στο στόχαστρο και ποιο θέμα επιλέγει ως αιχμή αντιπολίτευσης.
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, αντιπολιτευτική του στρατηγική αποτελεί η προσπάθεια παγίδευσης της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, προτείνοντας τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, καθώς και την αντικατάσταση του υπουργού Υγείας με πρόσωπο κοινής αποδοχής.
Στην περίπτωση που οι προτάσεις του δε γίνουν αποδεκτές, απείλησε ότι «όχι μόνο θα είναι απέναντι, αλλά θα είναι πρωτεργάτες της κοινωνικής αντίστασης και η μαγιά της κοινωνικής δυναμικής».
Όμως όπως γίνεται αντιληπτό, οι προτάσεις του δεν είναι μόνο παγιδευτικές της κυβέρνησης στην παρούσα συγκυρία, αλλά ατενίζουν τον εκλογικό ορίζοντα.
Αλλά στη θεωρητική περίπτωση που ο κ. Μητσοτάκης συναινούσε, θα παραδεχόταν την αδυναμία του να κυβερνήσει, ενώ ταυτόχρονα θα αποδείκνυε την ανικανότητά του και την απονομιμοποίησή του.
Ωστόσο στις εκλογές του Ιουλίου 2019, το εκλογικό σώμα έκρινε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανίκανος να διαχειριστεί κρίσεις. Γι’ αυτό απώλεσε την εμπιστοσύνη του.
Όταν ξέσπασε η πανδημία, η κυρίαρχη συζήτηση παντού, ακόμα και μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν πόσα δεινά θα μπορούσαν να συμβούν στη χώρα εάν στην εξουσία ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εντυπωσιακό!!! Οι πολίτες αντί να συζητούν το πώς τα πήγαινε η κυβέρνηση, προτιμούσαν να σχολιάζουν όσα υπέθεταν ότι θα πάθαιναν, αν ήταν στη θέση της ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας μη διερωτόμαστε λοιπόν ποιοι μποϋκοτάρουν τη μάχη κατά του κορονοϊού, ποιοι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα και ποιοι επενδύουν στην κλιμάκωση της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης.
Αυτοί είναι το συνονθύλευμα των ετερόκλητων δυνάμεων που περιστοιχίζεται γύρω από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γεγονός ότι στις σύγχρονες κοινωνίες τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες, οι οποίες χτίζονται από τις ηγεσίες.
Σύγχρονος αποτελεσματικός ηγέτης θεωρείται αυτός που χτίζει γέφυρες, συνάπτει κοινωνικές συμμαχίες και εμπνέει τους πολλούς να παραμερίσουν τις όποιες πολιτικές και ιδεολογικές τους διαφορές, προκειμένου να συστρατευτούν σε ένα κοινό, εθνικό καλό.
Η κρισιμότητα των στιγμών την οποία περιέγραψε έκδηλα ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης στη Βουλή με αφορμή τη διαχείριση της πανδημίας, λέγοντας ότι οι επόμενες δέκα ημέρες θα είναι ημέρες δύσκολες και ημέρες εξαιρετικά κρίσιμες, επομένως απαιτεί εκ των πραγμάτων συμπαράταξη των πολιτικών δυνάμεων στον «πόλεμο κατά του κοινού εχθρού», όπως χαρακτήρισε την πανδημία, κάτι που δεν προϋποθέτει να συμφωνούν σε όλα.
Διαφωνίες για τους χειρισμούς της κυβέρνησης πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας κατατέθηκαν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Ωστόσο ο κ. Μητσοτάκης δεν δίστασε να παραδεχθεί λάθη στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, ειδικά στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης.
Εν τέλει, η κρισιμότητα της φάσης που διανύουμε, δεν σημαίνει ότι στην άκρη του τούνελ δεν υπάρχει φως, με την απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια ότι θα τηρηθούν ευλαβικά τα μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί.
Η αισιόδοξη πλευρά είναι ότι στο τέλος αυτής της διαδρομής υπάρχει εμβόλιο.
-Ο κ. Αθανάσιος Μπουρούνης είναι Επίτιμος Δ/ντής Σχολικής Μονάδας Δ.Ε.